Vandaag hebben we de wekker gezet op half negen. We wilden niet al te laat weg voor onze wandeling naar de Düsseldorfer hütte. Dus we zijn lekker vroeg opgestaan, hebben de broodjes die weer klaar lagen, gesmeerd, en zijn op pad gegaan. Het was niet heel verder rijden en toen waren we al bij het beginpunt. Het was een beetje lastig om het juiste pad te vinden, maar toen we dat hadden kwam de vaart er aardig in.
Nadat we boven de boomgrens uitgekomen waren, kregen we hele mooie uitzichten.
We moesten over een paar gekke bruggetjes en er lagen veel stenen op het pad. Eerst kwamen we bij de Kansel, dat was een eerste hut die op een uur lopen van de parkeerplaats was. Daar zijn we even lekker gaan zitten in de stoeltjes die voor ons klaar stonden ;-).
Na een korte pauze zijn we verder gewandeld. De route zou nog anderhalf uur duren en dan zouden we bij de hütte aan moeten komen. Dat klopte aardig, alleen ik had geloof ik een slechte dag want mijn benen wilden helemaal niet. Jeroen heeft me op sommige stukjes een beetje geholpen door me omhoog te duwen haha. Maar zo kwamen we toch na een kleine twee uur bij die hut met die prachtige uitzichten.
Daar hebben we even een poosje van zitten genieten. Ik heb de tijd ook maar gebruikt om weer een beetje op te knappen, want ik was wel heel moe hoor. Maar het was de klim wel waard.
Toen we langs dezelfde route weer naar beneden liepen, kwamen we nog wat koetjes tegen.
Die zaten ons lekker glazig aan te kijken. De terugweg ging een heel stuk sneller dan de heenweg. Naar beneden gaat toch altijd een stuk makkelijker dan omhoog hè.
Na de wandeling, waarbij ik toch blaren heb gekregen, ondanks mijn geavanceerde anti-blaren-sokken, zijn we nog even bij het Messner Mountain museum wezen kijken. Daar hadden ze verhalen over meneer Messner, die nogal van klimmen houdt. En schilderijen en een filmpje. Best geinig. Daarna zijn we naar de camping terug gegaan om even te douchen en daarna lekker een hapje te eten bij het camping restaurant.
Heerlijk gegeten daar. Bij het toetje zat apfelstrudel met ijs, en het leek ons een prima idee om een gewoon, ander toetje te nemen en daarna koffie met apfelstrudel. Dus dat vroegen we aan de dame en dat vond ze prima. Zozo, jullie hebben honger, zei ze nog. Toen we het toetje op hadden, haalde ze de bordjes weg, en even later kwam ze met een nieuw bord, met het hele apfelstrudel toetje erop! Dat was niet de bedoeling, maarreh, ik geloof niet dat ik het erg vond 😉 🙂 .
Toen we wilden betalen begon het boven de bergen heel donker te worden. Er stak een wind op en de dame van de bediening ging opeens heel snel de parasols binnen halen. Jetzt gehts los! Zei ze. Onweer dus. Wij snel naar de tent om alle spulletjes binnen te zetten, want hier hadden we toch niet echt meer op gerekend. En nu zit ik in de auto dit blog te schrijven en is er buiten een enorme onweersbui huis aan het houden. De tent staat nog en het begint wat af te nemen, dus dat gaat de goeie kant op. 🙂
Morgen zetten we de wekker op acht uur en meestal duurt het dan twee uur voordat we alles in de auto hebben. Dan rijden we lekker weer naar huis. Volgens de ene routeplanner is het bijna tien uur rijden, volgens de andere maar acht. We gaan nog even uit van acht uur rijden, en gaan daarom nog even kijken bij Neuschwanstein, het kasteel van Doornroosje. Mogen we niet missen, toch?
Morgenochtend als we vertrekken zal ik weer een post maken waarmee je ons live kan volgen. Dan weet je wanneer we onze lieve konijntjes weer lekker aan het knuffelen zijn. Als ze tenminste niet pissig zijn omdat we zo lang weg zijn geweest 😆
Geef een reactie