Vandaag ging Jeroen de Stelvio fietsen. We hebben eerst weer lekker liggen slapen tot laat. Toen we wakker waren en naar buiten keken, lagen er zes verse volkoren bolletjes op ons te wachten voor de tent. Die hadden we besteld, lekker luxe.
Eigenlijk vanaf het moment dat we opgestaan waren, was Jeroen al bezig met die Stelvio. Hij wilde graag warm eten vantevoren om in ieder geval genoeg eten binnen te hebben. Dus hebben we spaghetti gemaakt en gegeten. Een beetje vroeg wel, want Jeroen kon niet langer wachten :-).
Na de spaghetti is hij nog een half uurtje blijven zitten en toen kon hij zich niet meer inhouden en is op de fiets gesprongen.
Na een uurtje ben ik hem achterna gereden met de auto. Ik had een lekker muziekje opgezet en zoefde naar boven. Het was wel meer dan dertig kilometer fietsen en volgens het boekje zou het eerste stuk niet zo steil zijn. Maar ik dacht onderweg al oh jee, volgens mij is het behoorlijk steil allemaal. En toen ik bij Jeroen was, bleek dat het hem behoorlijk tegenviel. Hij had meteen na de start, in het dorp nog, al last gekregen van het eten. Toch niet zo’n goed idee zo vlak van tevoren eten? Ik was even gestopt en hij kwam bij me op het plekje even zitten om bij te komen. Even koekje eten en uitrusten en dan met frisse moed weer verder.
Dus na een paar minuutjes stapte hij weer op de fiets om de tocht te hervatten. Achteraf vertelde hij dat hij meteen al merkte dat hij te weinig uitgerust was. Normaal gesproken is hij na een korte stop wel genoeg uitgerust om er weer tegenaan te kunnen, maar dat was nu duidelijk niet het geval. Na nog een paar kilometer gaf hij het op. Zo was het echt niet leuk meer, het viel hem zo tegen. Hij was hevig teleurgesteld, maar het was gewoon zijn dag niet. En hij had toch meer dan 25 kilometer omhoog gefietst, dus ik was wel trots op hem. 🙂
Ondertussen reden we wel in een heel mooi gebied.
Ik zei dat we toch de pas naar boven gingen rijden, ondanks dat Jeroen daar eigenlijk niet zoveel zin meer in had. En we hebben wel hele mooie uitzichten gehad.
Maar toen we bijna boven waren begon het te regenen en later zelfs te hagelen! Dus boven was er niet zo heel veel te zien helaas.
Daarna zijn we weer naar beneden gereden, terug naar de camping. Daar hebben we nog een poosje lekker in de zon gezeten, die toch weer teruggekomen was. Na de boterhammetjes zijn we nog even het dorpje in gelopen.
Ook weer een geinig dorpje, klein en rustig. Morgen zijn we van plan hier in de buurt een wandeling te maken en toen we in het dorpje rondsjokten, zei Jeroen alweer: morgen ga ik het nog een keer doen, die stelvio! Wat een bikkel hè 🙂
Geef een reactie