Zwemmen!

Vanmorgen zijn we om zes uur opgestaan. Om half zeven zou het ontbijt klaarstaan en daarna vertrokken we voor een wandeling van ongeveer zes uur naar een uitzichtpunt.

We hadden erg lekker geslapen in onze luxe kamer. Heel bijzonder om wakker te worden en meteen zo’n prachtig uitzicht te hebben! We lieten de gordijnen open want alleen de apen konden ons zien

Ontbijtje was ook weer prima. We kunnen kiezen uit heerlijke dingen en vers gebakken eitjes erbij. En sommigen onder jullie weten hoeveel ik van gebakken eitjes hou!

Na dat snelle ontbijt zijn we vertrokken voor de wandeling. Het pad was in onderhoud dus we zouden een klein beetje moeten kijken hoe we boven konden komen. En dat was wel te merken, want het eerste stuk waar we overheen moesten was zooooo blubberig! Als het vaker bewandeld is, is het platgelopen. Maar door het onderhoud van het echte pad, maakten we nu gebruik van een olifantenpaadje, letterlijk dus. En dat was op sommige plekken heel glad. Ik vind het dan toch gek om te zien hoe onhandig sommige mensen zijn. Als je ziet aan de blubber dat anderen daar uitgegleden zijn, waarom zet jij dan je voet precies op diezelfde plek? Terwijl er tien centimeter opzij een wortel zit die ervoor zorgt dat je niet zou uitglijden. En waarom ga je helemaal krom lopen om je vast te houden aan een touwtje, zodat je helemaal uit balans raakt. Terwijl je een stok meegekregen hebt waar je voldoende steun uit kunt halen om rechtop te blijven staan. Blijkbaar is wandelen toch een skill

We moesten eerst met een rubberboot over de rivier. De kapitein stond in het water om ons naar de overkant te duwen. Roeien had geen zin, de stroming was veel te sterk.

Daarna begon de tocht door de jungle. We waren weer met onze “eigen” groep en het was heel gezellig. Erg aardige en relaxte mensen allemaal, Deens en UK. En ook met humor, we hebben best gelachen onderweg.

Als je eerst een beetje langs de rivier loopt, dan is het nog best te doen, qua warmte. Maar zodra je dan echt de jungle ingaat, merk je meteen waarom de dieren bij de rivier willen slapen. Wat een hitte zeg! En zoooo vochtig ook. We waren binnen de kortste keren doorweekt, geen droog draadje meer aan het lichaam. Maar ach. Ook dat went.

Onderweg hebben we eigenlijk nauwelijks interessante dingen gezien. De activiteit was natuurlijk sowieso hartstikke interessant, wéten dat je mogelijk vlak langs een levensgevaarlijk dier loopt, en dat hij misschien wel naar je loert op dat moment. Heel bijzonder.

Uiteindelijk belandden we op het platform van waaraf we uitkeken op de vallei en het hotel. Wat een prachtig uitzicht! Er werd wel bij gezegd dat we niet tegen het hekje moesten leunen, want dat zou de kortste weg terug naar het hotel zijn . Niet een heel efficiënt hekje lijkt me dan, maar oké.

Na een poosje genieten zijn we terug naar beneden gewandeld.

We kwamen nog langs een heel hoog graf, letterlijk en figuurlijk. Er lag een stamhoofd begraven, althans, zijn 250 jaar oude coffin lag er nog. En die lag dus ook best hoog, met uitzicht over de vallei. Best indrukwekkend om te zien.

Ergens halverwege terug naar het hotel was een waterval en een meertje, en daarin konden we zwemmen. Dat was echt heel erg lekker, het water was best fris en aangezien we het zo warm hadden, koelde het heerlijk af. We waren ook gewaarschuwd voor de dode-huidcellen-visjes die aanwezig zouden zijn en dat was maar goed ook. Ik zetten twee stappen in het water en toen voelde ik ze al. Ik probeerde het eerst nog even te negeren, “dat wat ik daar voelde was toch geen beestje?”, maar snel genoeg was negeren niet meer mogelijk. Ze vielen ons aan alsof we de eerste maaltijd sinds maanden waren! En ze waren best groot! We hadden wel eerder dergelijke visjes aan onze voeten gehad, maar dit was overtreffende trap hoor! En het kietelde ook enorm!

Toen ik tussendoor even uit het water stapte, bleek dat ze me tot bloedens toe beknabbeld hadden. Dat voelde ik helemaal niet, maar er verschenen toch twee kleine druppeltjes bloed op mijn kuiten. Zo dood waren de huidcellen dus niet. Ik dacht nog heel even dat ik misschien gebeten was door die heel gevaarlijke slang, maar aangezien jullie dit blog ontvangen zal dat toch wel meegevallen zijn.

Nadat we een boel lol gehad hadden met elkaar in dat water, zijn we terug naar het hotel gewandeld.

In totaal zijn we 9km en 5,5 uur onderweg geweest. Behoorlijke inspanning dus, en erg leuk. Terug bij het hotel kregen we een heerlijk koud handdoekje om ons even op te frissen. En de plunge pool lag natuurlijk ook voor ons klaar in de kamer, wat was dat genieten zeg! Alhoewel we er heel vlug van moesten genieten, want de lunch stond ook alweer klaar. Daar liep Jeroen heen met de slippers van het hotel aan zijn voeten. Die hebben de hotels hier wel vaker, slippers. En Jeroen vond het een keer leuk om die te dragen. Je moet hier je schoenen uitdoen voordat je de eetzaal betreedt, dus we zetten onze slippers netjes bij de ingang. Toen we uiteindelijk terugkwamen van de lunch waren Jeroen zijn slippers weg! Sjonge jonge dat is toch wazig zeg! Hij had ze nog wel half op die van mij gezet zodat hij wist welke van hem waren.

Maar uiteindelijk waren we hier ook weer luckyyyy, want toen we eenmaal in de kamer waren na de lunch begon het te plenzen en te onweren! Mazzel dat dat niet tijdens de wandeling was gebeurd! Toen heb ik mezelf vervolgens maar even een fikse massage gegeven. Tjonge jonge, wat had ik zere voeten. Ik deed het uiteraard niet zo goed als mijn favoriete masseur Tirsa, maar toch hielp het goed genoeg.

Na de lunch was het alweer tijd voor de canopy trail. We zouden om half zeven verzamelen, maar als het regende zou het later worden. Tijdens het wachten hebben we met onze nieuwe vrienden even aan de bar gezeten. Gezellig wat gekletst en de rest bleef aan de bar zitten toen het tijd was voor de volgende activiteit. De canopy trail was eigenlijk maar heel kort, want ze waren hem nog aan het repareren. De bliksem was er vorig jaar ingeslagen. En aangezien het weer flink begon te regenen toen wij er bovenop stonden, vond de gids het verstandig ons aan te sporen om weer naar beneden te gaan. Het was wel heel geinig om de jungle van zo hoog te zien.

Eenmaal terug konden we weer even relaxen, maar niet al te lang. Toen was het alweer tijd voor de night walk. We bleven deze keer op de weg, dus dat was prettig. Hier en daar zagen we weer een slapend vogeltje, een hagedis, verschillende mooie torren en twee keer een grote uil. Prachtig! Maar wel heel moeilijk om op de foto te krijgen, zeker met een telefoon maar het is Jeroen toch een klein beetje gelukt.

Daarna was het tijd voor het diner en toen waren we moe. Lekker slapen!

Voor het blog heb ik een nieuwe strategie gekozen. Ik krijg die filmpjes er steeds zo slecht op, ik denk omdat ze veel te groot zijn. Dus ik grijp toch maar weer terug naar de fotos, met af en toe een clipje. Vandaag werkt dat super.