Brommers kiek’n

Vanmorgen stonden we weer op tijd op. Om half tien zou het vliegtuig vertrekken en het was een uur rijden. We werden dus rond half zeven opgehaald door de gids.

De rit naar het vliegveld was in het begin niet veel bijzonders. Maar op een bepaald moment kwamen we in de buurt van een sportcomplex en dat was blijkbaar een plek waar iedereen op zondag naartoe gaat. Of in ieder geval iedereen met een brommertje. Allemaal jongeren en jonge gezinnen die de helft van de weg in beslag namen. Voor het eerst zag ik een man, vrouw en drie kinderen op één brommer zitten. Erg bijzonder om te zien.

Na ongeveer een uur rijden kwamen we aan op het vliegveld. De gids hielp ons nog even met inchecken en de bagage afgeven en dat was maar goed ook. We moesten na het inchecken de koffers weer meenemen en ergens anders op een band leggen. En dat was bepaald niet duidelijk aangegeven, dus nu waren we toch best even dankbaar voor deze kletsgrage man.

De vlucht ging te vroeg weg en kwam dus ook te vroeg aan. Weer lagen onze koffers al heel snel op de band en zo waren we plots alweer in Kuala Lumpur beland. En wat was dat een verademing zeg! Ik voelde me in Indonesië ook al helemaal niet lekker, de hele tijd moe, geen puf, geen zin. Ik dacht dat het vooral met mijn hoestje te maken had, waar ik nog steeds last van heb. Maar nu in Kuala Lumpur was dat gevoel opeens helemaal weg. Hier was het tenminste geen ouwe lelijke vieze troep. Het is een mooi land hoor, Indonesië, en goed om bekeken te hebben. Dan weet je weer wat je allemaal hebt in Nederland. Maar ik voelde me er helemaal niet lekker.

De heerlijk rustige gids die ons ophaalde, reed ons in een uur naar het hotel. Daar hielp hij een beetje met inchecken en daarna liet hij ons met rust. Deze kamer is wel een heel groot contrast met die in Tangkahar.

Ik heb een klein dutje gedaan om de vermoeidheid van de reispillen eraf te slapen en daarna zijn we lekker de stad in gegaan. Ik had gisteren grote problemen gehad met het maken van het filmpje omdat mijn laptop helemaal vol bleek te staan. Filmpjes tikken lekker aan qua ruimte. Ervaren filmers: hoe doen jullie dat? Gewoon een externe drive meenemen? Tips welkom

Ik wilde graag een drive van een terabyte of vijf hebben, zodat ik voorlopig vooruit kan. Ik had opgezocht dat er een speciaal elektronica winkelcentrum was en de locatie naar mijn eigen persoonlijke gids gestuurd. Daar gingen we dus via wat bezienswaardigheden naartoe. Twee torens behoorden tot de gebouwen die we gingen bekijken. Ik had ze nog nooit gezien en mijn lieve eigen persoonlijke gids heeft me daarom de rest van de dag uitgelachen . Blijkbaar kent iedereen die dingen, zo niet gewoon door algemene ontwikkeling, dan wel door de formule 1. Ik zit blijkbaar onder mijn eigen persoonlijke steen, haha.

Het winkelcentrum was een toestand. Vooral telefoons waren overal te krijgen en alles stond door elkaar. Bij een winkel vroeg ik naar een externe schijf. Hij vroeg hoeveel MB… Ehm, 5 TB graag… “Verrrry hard to get”. Misschien op de tweede of derde verdieping. Wij daarheen en inderdaad was er een harde schijf beschikbaar. Helemaal niet duur, dus die had ik mooi in de pocket voor een schappelijk prijsje. Betalen moest nog weer een verdieping hoger met een van de tien verschillende pinapparaten die naast elkaar op de balie stonden. Gelukkig ging ook dat goed. Nu maar hopen dat hij het ook doet.

Toen we betaald hadden vroegen we de verkoper nog even waar we het beste echt Maleisisch konden eten. Hij verwees ons naar een tentje waar we inderdaad lekkere gerechten hebben gegeten. Daarna zijn we via de Starbucks terug naar het hotel gewandeld. In totaal toch weer 12km gelopen, ik op slippertjes dus nu wel wat zere voeten.

Eenmaal thuis zijn we lekker even het zwembad in gedoken, het was hier de hele dag 33 graden, dus afkoelen was geboden. Ik ben in de sarong die voor me te leen klaarlag in de kamer, naar het zwembad gelopen. Dat ding is gewoon rond, zoals een rok, maar dan zonder taille. Het draagt eigenlijk heel prettig, ik had nog nooit zo’n ding aangehad. Hartstikke leuk dat ik dat nou effe kon testen.

Na even relaxen zijn we teruggegaan naar de kamer en konden daar genieten van een bakkie koffie. En nu zit ik onder het genot van een “complimentary glas port” het blog te typen. En dat is nu klaar, eens kijken of de nieuwe schijf gaat werken en of ik de brommers goed op de film heb gezet.