Wadi Al Shab

Vanmorgen zijn we op tijd opgestaan. Om negen uur werd de auto gebracht. Het bleek een grote 4wd te zijn, best stoer.

We hebben eerst een supermarkt opgezocht.  Die vonden we heel dichtbij hadden we gisteren al gezien. We kochten brood en, zoals gewoonlijk, chocoladepasta.  Altijd lekker.

Daarna zijn we op pad gegaan. De auto is een automaat en hij rijdt nogal log volgens Jeroen. Dat was even wennen.

Vlakbij Muscat was een uitzichtpunt over de stad heen. Dus daar zijn we nog even gestopt. Er stond een flinke wind dus echt lekker rustig kijken was er niet bij. Maar het was wel mooi.

Na het uitzichtpunt was het wat langer rijden naar de sinkhole Bimmah. Daar zijn we weer uitgestapt om een klein rondje te lopen. Was wel grappig om te zien. Vlak voor de sinkhole zagen we nog een kameel lopen en ook een bordje dat we bij het rijden moesten uitkijken voor kamelen. Dat was nieuw haha. Jeroen ontdekte ook nog wat voetstappen.

Na de sinkhole zijn we gaan lunchen. Dat bleek heel comfortabel in de achterklep van de auto te kunnen. Zo zaten we lekker uit de wind en in het zonnetje. De wind is niet echt koud maar wel vervelend aan je hoofd de hele tijd. En het is ook niet zo prettig als je chocopasta van je broodje waait. Dus dat beviel goed zo.

Na de lunch reden we door naar het hoogtepunt van de dag, de Wadi Al Shab. We gingen eerst met een bootje over een klein meertje.

Daarna moesten we nog een paar kilometer wandelen naar de echte wadi. Toen we daar aankwamen moesten we nog best een eind door het water waden om bij het watervalletje te komen. De stenen onder water waren echt spekglad en we zwommen ook nog tegen de stroom in. Het was dus nog best zwaar. Toen we eenmaal bij de waterval waren hing er een touw waarmee je naar boven kon klimmen. En daar betaalden de uren masseren zich uit. Ik heb mezelf in mijn leven nog nooit aan de armen omhoog kunnen trekken, maar deze keer lukte het! Dat vond ik wel heel stoer haha. Zo kon ik nog beter de waterval bekijken.

Toen we teruggingen vroeg een knul aan me hoe oud ik was. Ik denk dat hij dacht dat hij me een compliment gaf maar zo voelde het niet hahaha. Goh dat zo’n ouwe knar hier nog komt… en bedankt. Maar toch ook wel weer grappig. Keep it up zei hij nog hahaha.

Ik had trouwens netjes een lange broek en een shirt met lange mouwen aan. Toen we aankwamen zagen we allemaal vrouwen gewoon in bikini in het water poedelen, maar daar voelde ik me toch niet goed bij. Ik ben er inmiddels gerust op dat het allemaal wel goedkomt met het hoofddoekjes gedoe. Maar ik wil me wel respectvol gedragen en daar hoort volgens de boekjes geen bikini bij. Dan blijf ik toch liever aan de nette kant. Maar dat betekende wel dat ik, toen ik op mijn billen ergens naar beneden wilde schuiven, met een noodgang een paar meter doorgleed en met een plets in het water belandde. Gelukkig waren de stenen waar ik op viel ook glad en niet scherp, dus het deed geen pijn, behalve aan mijn ego.

Na deze prachtige wadi was het nog een uurtje rijden naar het turtle Resort, de volgende bestemming. Onderweg tikte Jeroen de 120 km/u aan en dat vond de auto een heel slecht idee. Hij begon als een gek te piepen, elke keer dat we in de buurt van de 120 kwamen. Dat was overigens daar gewoon de maximaal toegestane snelheid, maar blijkbaar vond hij het een waarschuwing waard.

Eenmaal aangekomen bij het hotel werden we na her inchecken naar onze tent gebracht. Die bleek ijskoud te  zijn, er stond een airco in te blazen.

Na een tijdje relaxen konden we gaan eten. Het bleek een buffet dat om zeven uur open ging en waar iedereen met een noodgang op afstormde, als veluwse wolven op weerloze schapen. Wij wachtten maar even tot de blijkbaar uitgehongerde meute zich tegoed had gedaan aan de schalen met vlees, vis, pasta en wat al niet meer. Erg lekker ook nog.

Na het eten moesten we nog een half uurtje wachten voor we op schildpaddensafari konden. Het was inmiddels bijna donker en rond half negen. We waren groep 1 (voor de insiders: gruppe zwei) en na een tijdje werden we in een bus geladen en naar het strand gebracht. Daar konden we in groepjes van maximaal zes personen om een enorme schildpad heen staan, die eieren aan het leggen was. Wat ontzettend schattig en indrukwekkend om te zien! En zielig ook, dat wij er allemaal weer met onze neus bovenop moesten staan. Heel dubbel toch weer.

Toen we geweest waren lieten we ruimte voor alle andere mensen om te kijken. Ik denk dat er wel tachtig man op het strand stond. Gelukkig waren we groep 1, want de laatste groepen hebben waarschijnlijk geen eieren meer gezien. Aan het eind mochten we nog een keertje kijken en toen was ze de eitjes aan het begraven. Haar volgende stap is dan om verderop nog een gat te graven, zodat dieren op het verkeerde been worden gezet en in het nepgat gaan zoeken. Daarna zal ze dan terug de zee in gaan om naar de Malediven of Australië te zwemmen.

Na deze prachtige natuur zijn we terug naar de tent gegaan. Meteen lekker in bedje en morgen gezond en vroeg weer op. Om vijf uur staan we weer paraat voor ons volgende bezoek aan de schildpadden. Hopelijk zijn er dan minder mensen zo gek…