We zijn lekker uitgeslapen vanmorgen. De huisjes hadden we gisteren al gezien, maar eigenlijk niet heel goed. Daarom dachten we, dan gaan we er nog maar een keer naar toe. Jeroen dacht dat we niet helemaal op de juiste plek waren geweest.
Dat klopte inderdaad, we zagen iets andere huisjes. We kwamen ook nog langs de beroemde trap. Op de terugweg zijn we eigenlijk maar op goed geluk door de wijken gedoold. Ik weet niet of we nou door het meest veilige deel van Istanbul zijn gewandeld, maar ik denk het eigenlijk niet. Het voelde niet overal heel veilig. Het was ook telkens verschrikkelijk druk, zoveel mensen steeds. Maar toch was het heel leuk om er zo doorheen te hobbelen. Grappige drukte.
Vlakbij het hotel was een Starbucks, waar we maar weer eens van een lekker bakkie hebben genoten. We werden al vroeg opgehaald van het hotel en reden een uur naar het vliegveld. Alles ging gelukkig voorspoedig, tot op dat moment. We wilden inchecken maar bijna alle plekken in het vliegtuig waren al vergeven. We konden geen plekken meer vinden die naast elkaar waren. We kozen dus maar rij 28 en rij 32, dat was dan nog een beetje bij elkaar. Maar wat baalden we daarvan. Vooral ook, omdat ik geprobeerd had in te checken, maar dat was niet gelukt. We hadden daarbij ticketnummers nodig en die hadden we niet. Daar heb ik dus om gevraagd nu, het reisbureau moet ze toch hebben. Maar voor deze vlucht was dat te laat.
Uiteindelijk, na een paar uur wachten, stond de juiste gate op de borden. Daar aangekomen vroeg Jeroen meteen of we misschien toch nog naast elkaar konden zitten, en ja hoor, er was plek! Gelukkig, we waren toch best opgelucht. Toen we konden boarden bleek dat we op de mooiste plekken van het vliegtuig zaten, vlak achter de business class en daardoor met een zee aan beenruimte. Prima geregeld zo haha.
Na een rustige vlucht van vierenhalf uur kwamen we aan in Muscat, waar we netjes in de rij gingen staan voor de douane. Die rij was echter zo lang, dat we dachten dat het misschien toch beter was om met de fastlane te gaan. Kostte 20 roepies (of riaal in dit geval) in totaal. Ik dacht, dat valt best mee, kunnen we wel doen. Bleek achteraf bijna 50 euro te zijn haha, dat had ik toch niet helemaal verwacht. Maar goed, het scheelde denk ik toch wel een uur in de rij staan hoor, de gewone rij was echt verschrikkelijk lang.
Bij de douane moest ik op de foto en dat ding deed het steeds maar niet. Look here stond erop en ik maar kijken. Even later zei hij open your eyes en ik grote ogen maken. Hielp allemaal niks, hij bleef maar roepen look here. Toen ben ik ietsje verder naar achteren gaan staan en na een tijdje deed hij het dan eindelijk wel. De douane meneer moest er ook wel om lachen. Daarna was Jeroen aan de beurt, die er deze keer zonder mentale kleerscheuren doorheen vloog. Ook weer gehad.
Er stond netjes iemand op ons te wachten met Koers op het bordje, een man in een witte jurk. Jeroen was weer subtiel en zei “welke jurk is voor ons” want er stonden drie witte jurken naast elkaar. Even wennen, die kleding. Hij nam ons mee naar het hotel. Het is nu inmiddels kwart voor drie hier, en morgenochtend worden we weer om negen uur opgehaald voor een stadswandeling. Pfff. Even snel wat foto’s uitzoeken en lekker slapen denk ik maar.
De kerel die ons naar het hotel reed zei trouwens dat het morgen gaat regenen. Dat is behoorlijk uitzonderlijk, dus ik ben benieuwd. We hebben natuurlijk geen regenkleding mee. We zullen zien. Voor nu, welterusten!
Geef een reactie