We hebben vandaag fijn een stukje gewandeld. Nou ja, een stukje, aan het einde van de dag bleken we meer dan 18 kilometer gelopen te hebben. Jeroen zei het al, vandaag een “grote tocht”…
We hebben eerst maar eens lekker uitgeslapen. Dat hadden we wel verdiend. Daarna zijn we gaan ontbijten. Het duurde een beetje lang tot we koffie kregen, en daar zijn we na een nachtje slapen altijd wel erg aan toe. Dus ik vroeg om koffie, Jeroen met melk en ik zwart. “Kwam eraan”. Na een tijdje wachten kwam er iemand anders met twee koffie, allebei met melk. Nee, zei ik, ik wil graag zonder melk. Geef die twee maar aan mij, zei Jeroen. Prima. Even later kwam de man weer terug met extra melk voor Jeroen?? Ik zei weer, nee, ik wil graag zwarte koffie. “Kwam eraan” en deze keer echt. Lekker van genoten hoor. Het is wat met die koffie hier. Jeroen vindt het overigens heel lekker, die oploskoffie. Ik snap er niks van. 😀
Daarna gingen we op pad. We hadden best een fikse wandeling voor de boeg, want we wilden over de rivier naar het andere deel van Istanbul. Mooie wijkjes bekijken en gewoon lekker wat door de stad dolen. Toen we over de brug aan het lopen waren, kwamen we een schoenpoetser tegen die zijn borstel liet vallen. Jeroen wees hem erop en de man was hem zo dankbaar dat hij hem een schoenpoetsbeurt aanbood. Jeroen dacht neeeeee dat doen we niet, niet ja zeggen tegen zo’n gladde kerel. Maar … ehm … ik trapte erin! Ik zei ik wil dat wel, terwijl de man eigenlijk natuurlijk gewoon geld wilde voor zijn arbeid. Later dacht ik waarom ben ik daar nou toch weer ingetrapt? Gelukkig hoefde hij geen geld te hebben want ik zei al dat ik dat niet had, we hebben ook echt geen cash geld op zak. Maar ik had natuurlijk ook gewoon door moeten lopen. En ze roepen hier de hele tijd naar je dat je naar binnen moet komen om iets te kopen of te eten. We kunnen ook heel moeilijk verstoppen dat we toeristen zijn. In het algemeen zien we er niet heel toeristerig uit met onze meestal doodnormale kleding, maar nu schreeuwen mijn blonde haren iedereen tegemoet: TOERIST! Ze beginnen in het duits tegen ons of roepen From Finland? Niet aan te ontsnappen. Maar het is niet eens heel erg, juist omdat iedereen zo aardig is. Je glimlacht gewoon en zegt vriendelijk “No thank you” en dan is het goed.
Op een gegeven moment liepen we samen door een straat, ik voorop, Jeroen erachter. Ik keek om want ik wist niet welke kant we op moesten. Jeroen gebaarde “rechtsaf” en ik reageerde niet helemaal meteen. Toen zagen we opeens een man druk gebaren dat ik toch echt wel moest doen wat Jeroen zei, en een beetje sneller dan ik gewend was. Hup hup, naar rechts jij hahaha. Jeroen zei natuurlijk meteen “Groot gelijk, die man!” 😅. Waarschijnlijk vond die kerel er ook al wat van dat ik voorop liep haha. Goddelozen. Of Allahloos dan. Fascinerend.
Uiteindelijk kwamen we, na een klein stukje verkeerd gelopen te hebben juist toen we het best even zat waren, uit bij Taksim. Een plein waar we lekker een Starbucks koffie konden halen, die is namelijk wel smakelijk. Een latte met caramel en een extra shotje uiteraard. We hebben er een tijdje lekker in het zonnetje gezeten, het weertje is hier prima. Zonnig en niet te warm. Soms net iets te koude wind, maar over het algemeen erg lekker voor een stadswandeling.
Toen we het plein hadden gezien zijn we doorgelopen naar Fener, waar ze leuke gekleurde huisjes hebben. Overal in de stad lopen poezen en honden te keutelen, best gezellig hoor. Ze krijgen ook te eten, je ziet overal brokjes staan en soms zelfs huisjes voor de poezen. Alleen altijd zo jammer dat je ze liever niet aanraakt, vaak zijn ze wel smoezelig. Sommige poezen glanzen wel en als Jeroen dan ergens een foto maakt pak ik mijn momentje met zo’n knuffeltje. Lekker hoor.
Je floept wel van het ene uiterste in het andere in deze stad. We liepen op een bepaald moment door een duidelijk veel religieuzere wijk. Veel hidjabs en nikabs en mannen met witte jurken aan. Hoe heten die mannenjurken eigenlijk? Nou ja, en even later zie je dan weer wat (voor ons) gewonere mensen en is het opeens weer veel minder druk. Een stuk verder kan je over de hoofden lopen, maar niemand loopt tegen je aan, dat is ook wel bijzonder. Daarom voelt het allemaal ook zo vriendelijk denk ik.
Onderweg kwamen we ook verschillende keren hele kleine krukjes en tafeltjes tegen. Het leken wel kleuterstoeltjes maar het was toch echt de bedoeling dat je daar als volwassene op ging zitten…
Na meer dan vierenhalf uur wandelen kwamen we terug bij het hotel. Daar zijn we lekker op bed even bij gaan komen. Na een tijdje zijn we gaan eten bij dezelfde tent als gisteren. Daarna nog een tijdje relaxen en dan zo slapen. Morgen weer lekker uitslapen en nog een wandeling maken waarschijnlijk. Om drie uur worden we bij het hotel opgehaald om naar het vliegveld gebracht te worden. Dat zal best een lange dag worden.
Geef een reactie