We dachten dat vandaag een kilometervreter dag zou zijn, maar dat bleek heel erg mee te vallen.
We moesten wel bijna vijfhonderd kilometer rijden, dat dan weer wel. Maar het ging weer soepeltjes en we zijn hier en daar gestopt voor een rustpauze. We hadden eerst als eindbestemming weer Yanchep Nationaal Park in de navigatie gezet. We wilden nog een kans om de Koalas te zien. Onderweg zijn we gestopt in een dorpje wat er leuk uitzag. Daar konden we even over de zee uitkijken dat was wel even lekker. Er kwam nog een man met een gigantische hond langslopen. Zodra ik hem zag aankomen schoot ik snel de auto weer in, dat beest was veel te groot. Prompt komt die man onze kant op om aan Jeroen uit te leggen dat het hier om een heel brave hond ging en dat hij best geaaid kon worden haha. Nou hij bekijkt het maar met zijn hond. Ik bleef mooi zitten.
Een stop later kwamen we weer vlakbij het strand terecht. Ik lag lekker te slapen en Jeroen begon te remmen. Als dat gebeurt terwijl ik slaap schrik ik me altijd een ongeluk dus nu zat mijn hart ook weer in mijn keel. Maar hij wilde gewoon even uitrusten en had mooie duinen gezien. Dus we zijn een stukje gaan wandelen daar, even naar het strand. De benen gestrekt en genoten van het uitzicht.
Daarna was het nog maar een uurtje naar het park, waar we rond het middaguur aankwamen. Bij de ingang zagen we meteen een heleboel kangaroes liggen. Die waren in relaxstandje met zn allen, en zo konden we ze goed bekijken.
We zijn daarna meteen naar het stuk gegaan waar de Koalas zaten, en deze keer hadden we meer mazzel dan de vorige keer. De eerste die we zagen zat weer ineengedoken met zijn rug naar ons toe. We vonden dat wel al heel schattig, maar toen hij wat begon te bewegen konden we hem wat beter zien en werd hij nog schattiger.
Toen we hem goed hadden gezien bleek er drie meter verderop nog eentje te zitten die wel hartstikke aan het bewegen was! Och och wat schattig toch. Hij zat lekker te eten. Er kwamen mensen langslopen die wisten de vertellen dat dit Ted was. Ted de Koala.
We liepen nog een stukje verder en toen zagen we als klap op de vuurpijl nummer drie ook nog. Die zat weer lekker bovenin de boom te relaxen.
We zijn een lekker bakkie koffie gaan drinken en daarna zijn we een wandeling gaan doen in het park. Er stond op een bordje dat er tiger snakes waren daar dus de hele wandeling lang heb ik op de grond zitten turen in de hoop dat ik er eentje zou zien. Helaas was er geen Ted de Tigersnake. Er was wel iets anders dat een heel raar geluidje maakte. We liepen erlangs en het zei “fiet!”. Dus ik stopte en liep terug. “Fiet!”. Wij zoeken in het gras, overal tussen. “Fiet!”. Nou ja zeg, het moet toch hier ergens zitten! Ook deze hebben we niet gevonden. Geen idee wat het geweest is maar het was vast een heel grappig diertje. In ieder geval kon ie zich goed verstoppen.
Gelukkig zagen we nog wel best veel kangoeroes van dichtbij. Die stonden dan in het bos vlak naast de weg een beetje te eten. Ook zo schattig.
Na de wandeling zijn we doorgereden naar Scarborough beach, het strand van Perth. We zagen daar een heleboel surfers en best hoge golven. Dat was heel leuk om naar te kijken, maar het lijkt me heel frustrerend om te doen. Geen enkele golf lijkt echt goed, het is steeds maar een klein stukje dat ze kunnen surfen en dan vallen ze alweer. En soms maken ze toch een klap als ze vallen! En dat vinden wij dan weer lollig haha.
Bij het strand heb ik een chocolademelk genomen en Jeroen een koffie. We dronken het op met zicht op een heerlijke jonge hond die geen seconde stil kon staan, ook alweer zo schattig. Daarna zijn we via een tankstation naar het vliegveld gereden. En toen we net wegreden gebeurde er iets dat de hele reis nog niet was gebeurd: Jeroen reed bijna een weg in aan de rechterkant! Hij zei “waar moet ik nou heen dan?”, want hij zag dat de weg rechts vol stond met autos en dat hij daar niet door kon. Dus ik wees snel: “hierheen!” en Jeroen stuurde snel bij. Gelukkig, dat ging nog net goed!
We kwamen op het vliegveld terug en zijn ingecheckt. We hebben op de vlucht van Perth naar Dubai hetzelfde vliegtuig en dezelfde plekken als de vlucht van Dubai naar Amsterdam. In Dubai hebben we een overstaptijd van 2:45u. Het zal wel afzien worden, maar ach, daarna kunnen we poesje en Bobo weer in onze armen sluiten.
Als er niks geks gebeurt is dit de laatste blog van deze reis. De volgende reis? Hmmm. Oman misschien? We zijn er nog over aan het nadenken.
Geef een reactie