Vandaag was weer een heel interessante dag. En om een andere reden dan je zou verwachten. Het venijn zit in de staart zeggen ze weleens…
We waren weer voor zeven uur wakker, dus lekker vroeg uit de veren. Ontbijten en de auto in. De bedoeling was dat we een wandeling gingen doen niet al te ver van Exmouth af. De rest van de dag zou bestaan uit autorijden, we gaan nu echt weer richting Perth. We kwamen bij de afslag aan en daar stond een groot knipperend bord met “weg op alle dagen gesloten behalve zondag”. Sjit. Jeroen kookte over, want er is al zo weinig te doen onderweg en nou is deze weg ook nog dicht! Balen. We reden er toch in om te kijken hoever we konden komen. De wandeling zou starten aan het einde van de weg, dus dat ging m waarschijnlijk sowieso niet worden. Dus we bekeken elk uitzicht dat we tegenkwamen, tot we aan de kant van de weg een wals zagen staan, die heel erg duidelijk helemaal niks aan het doen was. En toen viel het kwartje, het is vandaag West-Australië-dag, een feestdag, en dus eigenlijk een soort zondag. De weg was open, hoera, we konden lekker de wandeling doen!
Dus door naar het eindpunt en daar de wandelschoenen weer aan. Het was een prachtig wandeling van, naar uiteindelijk bleek, zeven kilometer. We liepen langs een canyon met prachtige uitzichten en de wandeling zelf was ook fijn om te doen. Heerlijk om weer een beetje aktief te zijn.
We reden weer verder want we moesten nog een aardig stukkie. Na een tijdje kwamen we de grens weer tegen tussen tropen en subtropen, de Steenbok Keerkring.
Nadat we die grens gepasseerd waren moesten de weergoden blijkbaar even een punt maken, want het begon meteen te regenen. Voor het eerst moesten we uitvissen hoe de ruitenwissers werken, dat ging ook niet helemaal vanzelf. Of eigenlijk juist wel want de auto blijkt een regensensor te hebben.
Uiteindelijk kwamen we aan bij ons hotel in Carnarvon, een supersimpel motel, niet echt om over naar huis te schrijven, maar prima voor een nachtje. We checkten in, brachten de koffers naar binnen en kwamen even bij van de trip. Omdat we zo vroeg vertrokken waren, was het nog steeds best vroeg, dus we zijn weer een wandeling gaan maken. Gewoon een beetje het dorpje bekijken dachten we, hoe spannend kan het zijn. We liepen eerst over de boulevard, waar alle namen van gevallen opvarenden van de Sydney II stonden vermeld. Een schip dat tijdens de tweede wereldoorlog tot zinken was gebracht. Er was ook nog een klein monument voor de Duitse gevallenen van een ander schip.
We liepen door en zagen een leuk wijkje dat er redelijk luxe uitzag en waar we wel doorheen wilden wandelen. Als we nou over de brug gaan en dan om het water heen weer terug dan kunnen we het laatste stuk misschien die wijk bekijken. En dat was toch wel de slechtste beslissing van de hele vakantie denk ik. Het eerste stuk ging prima, het was een rustige weg langs het water.
Maar toen we weer in het dorp terugkwamen, kregen we een steeds slechter gevoel. De huizen waren lelijk en vervallen. Op een gegeven moment liepen er twee mannen over straat die er niet echt fris uitzagen. En als klap op de vuurpijl kwam er een joch naast ons lopen, die vertelde dat hij een “bad guy” was. En ik denk dat het waar was, zo niet nu, dan over een paar jaar wel. Alleen, in al mijn naïviteit, vroeg ik wat hij nou zei, ik verstond hem niet. De lichaamstaal van Jeroen vertelde me dat hij hem wel had verstaan, en ik zei heel vriendelijk “I don’t understand”, waarna ik fikse verwarring in de ogen van het joch zag ontstaan 🤣. We bleven doorlopen en het joch droop af. Even later liep hij met andere jongens nog een keer naar ons te schreeuwen om ons uit te dagen. Niet gelukt…
We voelden ons behoorlijk onveilig, maar een andere route was er niet. We hadden misschien terug kunnen gaan maar dat was richting een verlaten stuk natuur, dat leek ons ook niet verstandig. Dus we zijn maar snel doorgelopen en uiteindelijk kwamen we toch veilig bij het hotel aan. Ook weer een belevenis, eentje die de rest van de dag helemaal overschrijft. Je verwacht het ook gewoon niet, Carnarvon is helemaal niet groot, waarom is er hier zo’n slechte buurt? Er wordt hier in de buurt veel fruit geteeld, misschien trekt dat deze mensen aan? Nou ja, in ieder geval hebben we dit voorlopig overleefd.
We aten in het hotel, waar we wederom iets meemaakten wat we nog nooit meegemaakt hadden. Dit was van een iets ander kaliber, maar toch. We hadden een voorgerecht besteld, beiden garlic bread. We zaten er lekker op te knabbelen, doen de serveerster ons het hoofdgerecht al kwam brengen! Zaten we met twee borden voor onze neus! 😂
Later kwam de andere serveerster nog even zeggen dat ze ook vond dat het hoofdgerecht wat vroeg was gebracht hahaha we moesten zo lachen.
Tijdens het diner kwam er ook nog een weerwaarschuwing langs, harde windstoten werden er verwacht. De voorspelling kwam neer op ongeveer windkracht 9, we waren niet echt onder de indruk. Volgens het bericht moeten we ramen en deuren sluiten en uit de buurt van het glas blijven. Nou ja, dat waren we toch al van plan voor de nacht, dus prima.
Na het eten zijn we teruggegaan naar de hotelkamer. Er hangt een bordje dat we ramen en deuren goed moeten sluiten, maar niet vanwege de wind. Deze keer gaat het om onze veiligheid en onze “own peace of mind”. Oke, duidelijk niet de beste buurt hier. We hebben alle spulletjes maar uit de auto gehaald. Kijken of we de nacht overleven…
Geef een reactie