Wat was vandaag weer een fantastische dag.
Eigenlijk zijn we, hoe gek het misschien klinkt, wel klaar om weer naar huis te gaan. We missen de diertjes en zijn het eigenlijk een beetje zat. Tegenwoordig hebben we dat vaker, drie weken is eigenlijk te lang.
Maar goed, als we er toch zijn, kunnen we er maar beter van genieten. En dat hebben we zeker gedaan vandaag! We begonnen de dag weer supervroeg. Deze keer kreeg Jeroen weer de schuld, maar nu was het terecht. Hij had namelijk de wekker op half zeven gezet. Ik geloof dat ik om negen uur nog aan het klagen was… Maar tegen een uur of elf was ik hem hartstikke dankbaar. We zijn na het ontbijt met alle snorkelspullen op pad gegaan naar een strand (oyster stacks) waar je eigenlijk alleen in de ochtend goed kunt snorkelen. Het is dan nog vloed en als het eb wordt kom je te dicht bij het rif. Vandaar dus dat we zo vroeg op moesten. Er stonden op de parkeerplaats maar zes autos, dus dat viel mee. We konden heel makkelijk het water in, het strand bestond uit rotsen waardoor we meteen vrij diep stonden en gelijk konden gaan zwemmen. Dat was een stuk prettiger dan eerst een hele poos door de branding met scherpe schelpen en stenen worstelen.
En ook hier was het meteen alweer prachtig! Wat een belevenis. Sowieso was het weer een prachtig rif met heel veel visjes. Jeroen zag zelfs op een bepaald moment twee dolfijnen op een meter of vijf afstand langs zwemmen. Maar de topperrrrr van de dag was toch wel de schildpad die we tegenkwamen. Hij lag eerst op de zeebodem een beetje te duffen. Toen we hem een poosje aan het bekijken waren, moest hij adem halen. En toen hij dat had gedaan, kwam hij opeens naar me toe zwemmen! Ik had echt het gevoel dat we contact hadden, zo prachtig! Ik wilde hem zoooooo graag aanraken! Ik kon me wel bedwingen, maar ik hield wel mijn hand in de buurt. Ik dacht als je er zelf tegenaan zwemt kan ik er ook niks aan doen, eigen schuld 😁. Jammer genoeg deed ie dat niet. Maar wát een ervaring!
Na deze ervaring dacht ik dat niets dit meer kon evenaren, maar de volgende ervaring kwam er erg dicht bij. We waren net klaar om terug het strand op te gaan, toen we opeens tussen een school vissen terecht kwamen. We waren op een gegeven moment helemaal omsingeld door de vissen, ze waren rondjes om ons heen aan het zwemmen! Ook al zo’n mooie ervaring.
Na al deze prachtige dingen zijn we het water weer uitgegaan. Ik vind dat moment altijd het meest vreselijke van het snorkelen. Als ik mijn masker af moet doen en de snorkel uit, dan loopt het zoute water in mijn ogen en mond en dat prikt en smaakt vies brrr. En dan ben ik ook nog moe en koud en ik kan mijn evenwicht slecht bewaren omdat ik net uit het water kom en ik moet ook nog over de scherpe stenen naar de handdoek lopen. Als ik dat stuk kon skippen deed ik het haha.
Het fijne is dan weer dat moment dat ik die warme handdoek pak en op mijn gezicht druk, mijn jekje uittrek en die heerlijk warme zon weer op mijn lichaam voel. Dan is alles weer goed en kan ik genieten van de herinneringen die ik opgedaan heb in het water.
Toen we wat opgedroogd waren zijn we een klein stukje verder gereden naar het begin van een wandeling. Ook deze was weer niet zo ver, 3km, en we moesten er volgens de Australiërs 2 uur voor uittrekken. Dat leek ons wat overdreven en na 50 minuten waren we dan ook weer bij de auto. 🤣. Het was een prachtige wandeling met mooie uitzichten. Het pad was ook leuk, weer categorie 4, dus een gedeelte lekker klauteren en klimmen. Als we dan omhoog gaan dan speelt Jeroen de berggeit en gaat als een speer de berg op met heel veel plezier. En zodra het weer omlaag gaat komt de berggeit in mij naar boven en huppel ik met een noodgang omlaag. Zo houden we elkaar een beetje scherp haha.
Na de wandeling reden we terug naar het visitor center, waar we dachten iets te eten te kunnen kopen. Dat bleek ook wel te kunnen, maar dat was iets voorverpakt gekoeld viezigs dat we niet zagen zitten. Gelukkig hadden we drie bananen mee, daar redden we ons nog wel even mee.
Bij dat visitor center was nog een strand waar we nog een keer konden snorkelen. Dus hupsekee, weer de snorkelspullen uit de auto en het strand op. We moesten een stukje lopen om op de juiste plek te komen, waar een sanctuary was. Ik vond het een beetje gek, een sanctuary klinkt als een plek waar je juist niet het water in wilt gaan zodat de dieren ook werkelijk rust hebben. Maar er stond een bord met uitleg waar je het beste het water in kon en dat was toch echt in het midden van dat sanctuary stuk. Dus dat deden we dan ook maar. We moesten eerst een heel eind zwemmen voor we de eerste vis zagen, en ik dacht dit wordt niks. Maar al redelijk snel nadat we wat rif bereikt hadden, zagen we een gigantische Stingray liggen! Dat ding was werkelijk drie meter ofzo, prachtig! Ook dat was weer zo’n indrukwekkend moment, zo dichtbij zo’n dier, dat daar heerlijk relaxt ligt te chillen.
De foto doet hem helaas absoluut geen recht. We poedelden verder en kwamen weer in een wereld vol met vis terecht. We genoten er enorm van. Even verderop zag ik weer een grote Stingray. Met recht een sanctuary dus.
Na een tijdje waren we weer koud geworden en gingen drogen in de zon. Daarna de spulletjes in de auto en terug naar het hotel. Het was nog vrij vroeg dus we zijn lekker gaan douchen en ik heb een dutje gedaan in bed. Daarna zijn we weer een wandelingetje in de buurt gaan maken. Over de brug waar bovenop een roofvogel haar nest heeft. Even later zagen we haar op een lantaarnpaal genieten van een visje. We hebben ook nog erg gelachen om een boot die niet in de garage paste. “Nee Gerda, dat past toch niet!”. “Ja maar Henk, je mag dat ding niet zomaar op de oprit laten staan hoor, hij moet in de garage” 🤣
Na die wandeling hebben we brood met worstjes gegeten en op televisie een documentaire over de zoektocht naar de boot van Shackleton gekeken. Grappig om dat hier te zien. Jeroen zei, als ik dan nog één reis zou willen maken, dan wil ik naar de hut van Shackleton op Antarctica aan deze kant. Dus dat is weer iets moois om van te dromen. Pakken we gelijk Nieuw Zeeland even mee 😂😇
Geef een reactie