Vandaag was weer een lekker rustig dagje. Uiteraard waren we weer heel vroeg wakker en zijn we meteen maar opgestaan.
Op het eiland waar we naartoe gaan zijn geen restaurants en ook niet echt winkels. We moesten dus zorgen dat we wat brood en avondeten hadden zodat we niet zouden verhongeren. We hadden eerder al wat simpele kant-en-klaar-dingetjes gekocht om mee te nemen en nu hadden we eigenlijk alleen nog maar wat brood nodig. Toen we afrekenden vroeg ik maar eens naar al die werklui die hier rondwandelen. Bijna iedereen die je ziet draagt zo’n veiligheidsvest of iets anders met reflectie en veel geel. We hadden wel een vermoeden dat ze van de mijnen kwamen, maar ik dacht ik vraag het toch maar. Bij ons hotel stond zelfs in de regels dat er na zes uur geen reflectie kleding meer gedragen mocht worden haha. Nou ja, het bleek dus inderdaad te gaan om mensen die in de mijnen werken. Er is een zoutmijn hier, een gasmijn en sinds kort een nieuwe ijzererts mijn. Vandaar dus. Business is booming.
Na de boodschappen zijn we naar Old Onslow gereden. Het stadje is rond de honderd jaar geleden verhuisd van een ander plekkie naar waar het nu zit. Werkelijk geen idee waarom, Els, Google jij dat even? 🤣🤣. Ah, Jeroen heeft het opgezocht, het stadje lag eerst langs een rivier die steeds overstroomde en toen hebben ze besloten het te verplaatsen. Er staan wat ruines, waaronder eentje van het politie bureau, ook met cellen met grote ringen in het midden om mensen aan vast te binden. En wat bordjes over waar andere gebouwen waren en wat ze daar deden. Best grappig en omdat we er behoorlijk vroeg waren, waren we alleen daar.
We zijn een stukje gaan wandelen om de boel te bekijken en kwamen op een weg terecht. Hoe langer we liepen, hoe dichter het gras om de weg heen werd. Op een bepaald moment groeide er ook gras op het midden van de weg en toen werd het toch wat ongemakkelijk. We hadden namelijk allemaal waarschuwingsborden gezien dat we op moesten passen voor de slangen.
Jeroen zei dat hij het “toch wat onfris” begon te vinden, ik hield het maar op “doodeng”. Je hebt toch geen idee hoe groot nou de kans is dat er ergens in dat gras een levensgevaarlijke slang naar je ligt te loeren. En dat ie het dan ook nog in zijn glibberige hoofd haalt om je aan te vallen. Het was een spannende wandeling. Overal ritselde van alles en helaas gelukkig hebben we geen slangen gezien.
Na een tijdje wandelen zijn we maar terug gegaan want het pad leidde niet echt ergens naartoe. We liepen een nieuw pad in dat ons naar de oude begraafplaats bracht. Daar zag je dus graven van meer dan honderd jaar oud, erg mooi om te zien, hoewel mooi niet het goede woord is. Je voelt je toch niet op je plaats daar, alsof je stoort. En toch geven de graven, ook door de teksten erop, je een inkijkje in het leven van die tijd. Heel bijzonder.
Na het dorpje zijn we terug naar het echte dorp gereden en onderweg even gestopt langs een rivier. We hadden blikjes frisdrank mee en hebben er daar eentje opgedronken, zittend met de rug tegen een boom, je intussen afvragend wat daar nou weer allemaal rondkruipt om je heen.
We moesten om één uur bij de jetty (steiger) zijn. Daar zou de ferry vertrekken naar het eiland. Dat bleek dus een heel klein bootje te zijn waar we met 8 mensen en twee medewerkers in drie kwartier naar het eiland werden gevaren. We kregen een discussie over of het hier nou om een veerboot ging, of om een pontje. We zijn er niet uitgekomen.
We kregen een prima huisje toebedeeld waar we deze dagen kunnen doorbrengen. Natuurlijk zijn we meteen weer een stukje gaan wandelen, deze keer langs het strand. We kregen in de avond een diner under the stars, een buffer waarvan we dus onder de sterren konden genieten.
Toen we van de lekkere salades en het vlees hadden genoten , liepen we terug naar het huisje waar we zijn gaan chillen op de bank. Morgen weer een dag, we hebben ons ingeschreven voor een snorkeltocht van twee uur. Hij begint om één uur pas, dus eens kijken of we uit kunnen slapen 😁
Geef een reactie