We zijn redelijk vroeg begonnen aan de lange rit die we voor de boeg hadden.
Ik had verschillende “bandjes” klaargelegd om onderweg te draaien, met daarop het luisterboek “Nooit ziek geweest” van Nico Dijkshoorn, een conferance van Theo Maassen en wat lekkere muziek op Spotify. En ik moet zeggen, de reis ging daardoor best vlotjes. Ik had er vanmorgen eigenlijk ook wel zin in om een lekker stukje te rijden.
Onderweg zijn we een paar keer gestopt om wat mooie uitzichten te bekijken of gewoon om even uit te rusten. Tussendoor waren het wel hele lange ritten met wat saai uitzicht, steeds hetzelfde en allemaal rechtdoor. In Carnarvon zijn we nog wel even gestopt om het Space and Technology museum te bekijken, best grappig. Eigenlijk een beetje teveel tekst voor “even binnenlopen” maar toch was het leuk.
Uiteindelijk waren we rond een uur of vier denk ik, bij het hotel. Dat viel hartstikke mee. We zijn nog een rondje gaan wandelen om de camping heen, die ontzettend druk is. We kwamen aanrijden en klaagden over de drukte van de camping die we zagen, “je zal daar toch staan”. Vervolgens bleek onze kamer ook onderdeel van de camping te zijn… 🤣 We hielden ons hart vast, maar uiteindelijk bleek het toch een lekker plekkie te zijn, een beetje buiten de drukte. Prima te doen, voldoende ruimte, mooie kamer. Dus we zijn lekker gaan relaxen.
Een heel kort verhaaltje dus deze keer. Morgen wordt weer spannender, dan gaan we met een bootje, eerst snorkelen, dan manta rays vangen, dan weer snorkelen. Zoiets. Ben benieuwd!
Geef een reactie