Jeroen en Annette

Op vakantie

Francois Peron National Park

De wekker stond op zeven uur vanmorgen, want we moesten om kwart voor negen in Denham zijn om opgehaald te worden met de grote jeep.

Ik at even snel wat boterhammen en wat pillen tegen de misselijkheid en de pijn van mijn voet. Ik hang tegenwoordig aan elkaar van pillen, maar goed, dan heb ik het wel leuk haha. Jeroen hoefde nog geen eten zo vroeg op de morgen.

Als we er 80 dollar voor over hadden gehad dan waren we wel opgehaald vanaf het resort, maar dat vonden we een beetje duur voor een rit van twintig minuutjes die we ook zelf met de auto konden maken. Dus we zijn naar Denham gereden en waren daar best vroeg. We zijn gaan zitten onder een afdakje waar barbecues waren. Die zijn hier te pas en te onpas, werkende barbecues die je gewoon mag gebruiken. Dat is wel heel netjes geregeld hoor!

We werden opgehaald door onze gids en stapten in, samen met nog drie dames. Later zouden er nog twee Noren bijkomen. De gids vroeg waar we wilden zitten, voorin of achterin, en met mijn historie van misselijkheid riep ik meteen: Voorin! Dus we zaten prinsheerlijk naast de chauffeur en konden allerlei vragen stellen. Erg leuk begin van de dag. We stelden wat vragen over slangen. In Costa Rica hadden we gehoord dat jonge slangen nog niet met hun gif kunnen omgaan en daardoor dodelijker zijn dan volwassen slangen. Ze rammen gewoon hun hele voorraad naar binnen, hatsaflats. Volwassen slangen kunnen zonder gif bijten of met een klein beetje, jonge slangen doen dat dus niet. Ik vroeg me af of dat hier ook zo was, het leek me heel logisch. Maar hij had toch een ietsje ander verhaal, namelijk dat een kleine slang ook minder gif heeft, en dat deze dus toch minder gevaarlijk is dan een volwassen slang. Als de volwassen slang al zijn gif in je jast, dan ben je veel verder van huis dan wanneer een jonge slang dat doet. Oké, dat verhaal dus ook wat genuanceerd. Hij vertelde ook dat waterslangen de meest giftige slangen zijn die er bestaan. Dat is, net als bij landslangen eigenlijk, om zo effectief mogelijk te zijn. Als een landslang ietsje misbijt dan kan hij nog in de buurt van zijn prooi blijven tot deze echt het loodje legt. Een waterslang kan dat niet, als die misbijt en de prooi blijft stumperen, dan wordt die prooi al snel door een ander dier opgegeten en blijft de slang met lege .. eh.. handen achter. Dus waterslangen zijn supergiftig en oh ja, ik hoop er vandaag een paar te zien. Hahaha oké en hoe blijven we veilig dan. Nou, blijkt dat waterslangen heel vriendelijk zijn, je moet het wel heel bont maken willen ze je bijten. Is maar 1x in de afgelopen honderdvijftig jaar gebeurd. Oké, dat stelt wel gerust. Hij zei dat wel wel moesten oppassen omdat waterslangen je snorkel erg lief kunnen vinden, ze denken soms dat ze daar wel kindjes mee kunnen maken. En ook blond lang haar in een staart vinden ze leuk zei hij. Ik dacht zit hij me nou te zieken? Maar hij meende het echt. Heb ik straks een keigiftige horny snake in mijn haar! 🤣

Onze tweede vraag was, wat nou als we een kangaroe of een emoe aanrijden, wat moeten we dan doen? Hij zei dat we moeten zorgen dat ze echt dood zijn, anders lijden ze te lang en als ze gewond zijn gaan ze sowieso dood. En sleep ze dan een stukje weg van de weg, want anders worden ze opgegeten door andere dieren op de weg en dat is ook weer gevaarlijk. En als je een echte Aussie zou zijn, zou je van een kangoeroe de staart af moeten snijden, mee naar huis nemen en opeten. Dat schijnt een ware lekkernij te zijn. Ik hoop maar dat het niet zover komt en als wel, dan ga ik zéker geen staarten afsnijden. Maar toch grappig om te weten.

Ondertussen hadden we een heel stuk gereden en had de gids de banden van de wagen leeg laten lopen om 4WD te gaan rijden. Hobbeldebobbel over de weg en ik had gelukkig nergens last van. Lekkere pilletjes hoor. We kwamen in het park terecht en de gids bracht ons naar de prachtigste uitzichtspunten. Wat een mooie stranden hebben we gezien! Dat contrast tussen het witte zand, de blauwe zee en het rode zand is zo mooi.

De gids vertelde ook nog, toen hij hoorde dat wij Nederlanders zijn, dat hij enthousiast was over de schepen die hier gezonken zijn en de geschiedenis daarachter. Hij wist er veel meer over dan wij, zat ons een les Nederlandse geschiedenis te geven, gênant gewoon. Hij zei ook dat hij dat altijd vreemd vond, zijn favoriete verhaal ging over de Zuytdorp en geen enkele Nederlander die hij sprak kende het ding. Het verhaal over dat ze nog DNA onderzoek moesten doen ontkrachtte hij trouwens een beetje, althans, hij zei dat duidelijk was dat ze wel gezinnen hadden gesticht en gemengd waren met inheemse mensen.

De gids nam ons mee naar een ondiep poeltje en vertelde dat we daar een pedicure konden krijgen. We moesten gewoon blijven staan en dan kwamen vanzelf de visjes aan je voeten knabbelen. En dat was inderdaad zo, en het kietelt enorm! 😆 Erg grappig.

We hebben ook de shark-dance gedaan, dan ga je met je voeten wiebelen om dieper in het zand te komen. Dan kan je de schelpen opgraven, en daarnaast maak je dan wolkjes van zand waar haaien op af schijnen te komen. Ik weet niet meer precies waarom, en de haaien wisten het ook niet meer, want ze kwamen niet. Jammerrrrr.

Na een tijdje verschillende prachtige plekken bezocht te hebben kwamen we bij een strand aan waar we gingen snorkelen. Het water hier was net iets minder koud, dus dat was heel lekker. En er waren genoeg visjes te zien. De stroming nam ons heel gemakkelijk mee langs het strand dus we hoefden bijna niet eens te zwemmen. We zijn na een tijdje weer richting strand gezwommen en liepen het stukje terug naar de jeep. Het was zo ontspannen om te doen, gewoon een beetje dobberen en visjes kijken, ik vond het super.

Na het snorkelen kregen we een superluxe lunch voorgezet, lekker met wraps en sla en kip en komkommer en kaas en ik weet niet wat allemaal nog meer, heerlijk. Was erg goed verzorgd.

Toen zijn we nog gaan kijken bij de zeldzame Dugong, of in het Nederlands Doejong, die weleens te zien was bij een bepaald uitzichtspunt. En inderdaad, hij liet zich heel even zien. Er stond veel wind en de wind zorgde ervoor dat de dieren ver buiten het strand zwommen, wat het moeilijk maakte om ze te zien. Maar toch dook er eentje op, wel een aardig eind weg en Jeroen zag hem niet. Hij was ook maar heel kort boven. Toch grappig om gezien te hebben.

De volgende stop was een hottub met artesisch water, geen idee wat het is maar het schijnt niet gevaarlijk te zijn. Dus ik ben er lekker in gaan zitten, Jeroen had er niet zoveel zin in om ook nog eens in een warm bad te gaan zitten, hij had het warm genoeg. Er bleken allemaal hollandse jongelui in te zitten die aan het backpacken waren, erg grappig. Ze spraken engels met elkaar omdat er eentje bij was die uit Franstalig België kwam. Maar op een gegeven moment zei er eentje: Ik ben er klaar mee hoor! waarop ik vroeg Ja, ben je er klaar mee? Ze vielen van hun stoel dat ik ook Nederlands was hahaha.

Na het badderen was het weer tijd om terug te gaan naar het hotel. Het was een heerlijke dag voor ons beiden, best relaxt en weer prachtige dingen gezien. Morgen een takke-eind rijden, hebben we erg veel zin in… Not! Maar goed, hoort erbij, we gaan waarschijnlijk om de beurt rijden en dan zijn we er waarschijnlijk toch weer sneller dan we nu verwachten.

Reacties

4 reacties op “Francois Peron National Park”

  1. Sietske

    Ontzettend leuk om mee te lezen en om alle plekken waar jullie heen gaan te herkennen. Ik moet wel erg lachen over jullie geklaag van de lange afstanden. Daar had ik jullie al voor gewaarschuwd toen ik jullie programma las, maar goed, toeristen weten het altijd beter 😂😂😂😂

    1. Ach ja, we vertrouwden op de reisorganisator. En elke keer als we aangekomen zijn dan viel het achteraf gezien best mee 😄. Maar het zijn wel saaie stukken.

  2. k.j. koers

    Dag Jeroen en Annette,
    We hebben jullie verhalen weer met veel plezier gelezen en gezien dat er ondanks de grote afstanden die jullie moeten overbruggen wel voldoende ruimte is voor allerlei activiteiten. Ik ben net weer op bezoek geweest bij de beestjes. Noa is “blij”dat de helft van jullie vakantie er bijna op zit, zij laat zich nog steeds niet benaderen, maar Bobo geniet overdag van zijn vrijheid in de kamer en laat zich ’s avonds makkelijk pakken om in zijn hok te overnachten.Bij Noa is er niets (meer) te zien van zijn wondje bij haar oog. Bij ons staat de caravan op de oprit en we kunnen nu rustig ons voorbereiden op onze vakantie. We zijn vergeten jullie te vragen als jullie terug zijn uit Australië wat op ons huis en onze tuin te letten. We zullen jullie daarover nog appen. Geniet van jullie reis. ma/pa

    1. Aaaah wat lief dat Bobo zich zo goed laat pakken. En Noa… Tja… Dat blijft een portret hè haha. Wel blij dat haar wondje genezen is.
      Tuurlijk letten we op huis en tuin, kom maar door met de instructies 🤩. Jeroen zegt dat jullie dat wel al gevraagd hadden maar we weten nog niet helemaal waar we dan op moeten letten ..
      Vraag anders even aan Erik of jij de aardappelen komt helpen sjouwen 😇😘

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ontdek meer van Jeroen en Annette

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Voeg je bij 65 andere abonnees

Lees verder