De wekker stond vanmorgen op acht uur. Dat had wel wat voeten in de aarde…
Ik wilde de wekker een stuk later zetten, gewoon om het gevoel te hebben dat ik uit kon slapen. Maar Jeroen wilde de wekker vroeg, dan konden we lekker op pad. Bovendien zouden we toch wel vroeg wakker zijn, zei hij. Ik dacht ach, waarschijnlijk heeft ie gelijk, we zien wel.
En inderdaad, ik was om tien voor acht wakker 😄. Lekker rustig aan wakkerder geworden en daarna naar het ontbijt gegaan. Ik weet nu niet meer goed hoe het weer was, maar we zijn verschillende keren onderweg nat geregend vandaag. Het is wel warm steeds, althans, gewoon lekker eigenlijk. Maar het regent dus wel regelmatig. Op enig moment zijn we maar met het “busje” mee gegaan, er rijden hier lange golfkarretjes om de mensen overal heen te brengen.
Na het ontbijt en even relaxen zijn we de ephelia trail gaan wandelen. Eerst naar de andere land van het resort en dan naar boven, een heuvel op. Het was een lekkere wandeling waar we twee uur over deden. We kwamen regelmatig enorme spinnen tegen. Eentje zat recht voor mijn neus en ik zag hem net op tijd. Toen ik “oh!” riep, zag ik dat hij van me schrok 😂.
Na de wandeling wilden we terug naar de kamer, maar we zagen een dame van de schoonmaak op ons terras rommelen. We vroegen haar of ze bijna klaar was met onze kamer, en ze keek ons een beetje wazig aan. Wij keken wazig terug. Ze vroeg of we in kamer 324 zaten. Nee dus, het was kamer 314, een paar huisjes verderop 🙈. Gelukkig was daar geen schoonmaker meer bezig…
We zijn weer wat gaan chillen op het terras, beetje slapen, beetje lezen, we waren er maar druk mee. Na een tijdje was het uiteraard weer tijd om wat te gaan doen en zijn we weer naar het strand aan de andere kant van het resort gewandeld. Snorkel spullen in de tas, duikbrillen geprepareerd (mooi woord voor bespuugd) en uv-kleding aan. De zon was niet heel erg aanwezig, maar we wilden ook niet verbranden.
Op vertoon van onze hotel pas kregen we handdoeken die we op het strand neerlegden. De krabbetjes stoven uiteen, ze lopen hier overal op het strand en wonen in gaten in het zand. Flippers aan, duikbril op en hup, het water in. Dat valt trouwens niet mee, lopen met die flippers. Je moet er eigenlijk achteruit mee lopen maar dat staat ook weer zo raar. Dus dan doe je ze maar op het laatste moment aan, en verlies je daarbij honderd keer je evenwicht. Dat staat ook raar. Het leven op een tropisch eiland valt niet mee.
Jeroens duikbril besloeg weer meteen helaas, maar hij is er toch maar zo mee gaan zwemmen. Ik vond het lekker gaan, ben blij met de nieuwe snorkel spulletjes, en vond de visjes weer super. Nemo hebben we nog niet gevonden, maar er zwom weer heel wat rond. Uiteindelijk kreeg Jeroen er toch ook wel wat plezier in, hij legde zich neer bij het beslaan, en genoot van de visjes die in zijn neus dreigden te bijten.
Nadat we er even uit waren gegaan is Jeroen teruggegaan met het fototoestel en is nog wat fotos gaan maken. Hij voelde een visje bij zijn been. Je mag ze natuurlijk niet aanraken, maar zij zelf mogen wel aan jou zitten. En als ze dat doen is dat erg gezellig 😊. Op een bord stond dat je voor bepaalde vissen een beetje op moet passen. Er werden een stuk of vijf vissen genoemd, van geen van alle weet ik hoe ze eruit zien. Dat houdt het lekker spannend.
Toen we wat fotootjes hadden, zijn we weer rustig terug naar de kamer gelopen. Er hingen hele donkere luchten, maar uiteindelijk is het niet gaan regenen. Het was juist een heel lekkere temperatuur de hele tijd. Toen we een paar minuutjes in de kamer zaten kwam er weer iemand aankloppen om ons een taartje te brengen. Hahaha de tweede voor ons jubileum, wat leuk!
Na wat rommelen op de kamer, avondeten en weer wat rommelen op de kamer, zijn we gaan slapen. Morgen met de boot naar de volgende Seychel.
Geef een reactie