Noorderlicht!

Toen we vannacht al een tijdje wakker lagen te liggen, werd er plotseling op onze deur geklopt. Ik dacht eerst wat is dat nou voor raars, iemand die midden in de nacht op onze deur klopt. Ik dacht zelfs nog aan een verkoper ofzo, zoals die thuis aan de deur komen. Echt wakker was ik dus eigenlijk ook niet meer…

Daarna viel het kwartje, we hadden ons opgegeven voor een waarschuwing als er noorderlicht te zien was. We hadden geen hoge verwachtingen, want Jeroen had in een app gezien dat er een zeer kleine kans was. Dus we hadden het eigenlijk al afgeschreven. Maar blijkbaar was het er vandaag toch.

De vorige keer dat we noorderlicht zagen, renden we in totale paniek naar buiten en begonnen te hannesen met ons statief en het fototoestel. Vandaag deden we precies hetzelfde. Totale paniek, zo snel mogelijk aankleden en alles pakken en naar buiten rennen. Hannesen met het statief en daarna proberen het licht op de foto te zetten. Dat vergt uiteraard bijzondere instellingen van het fototoestel en het lukte Jeroen niet om die goed te krijgen. Mopper mopper, rommel rommel, en uiteindelijk dacht ik, ik probeer het maar met mijn telefoon. Dat ging verrassend goed. Die foto ’s zie je in het blog, de foto ’s die Jeroen uiteindelijk toch met zijn spiegelreflex maakte zijn natuurlijk mooier geworden. Het was genieten, de vlagen licht boven je hoofd te zien en zo dicht bij de natuur te zijn midden in de nacht. We waren als eerste buiten en gingen als een van de laatsten weer naar bed. Slapen is voor watjes.

Vanmorgen zouden we met een gids naar de Askja-vulkaan rijden en de krater bewandelen en bekijken. Het werd een ontzettend lange dag. We hadden een stoere auto en de gids begon met praten toen hij ons om acht uur ophaalde, en stopte pas weer toen hij ons rond zeven uur weer afzette. Toen waren we doodop.

Maar tussendoor hebben we prachtige dingen gezien. En mooie verhalen gehoord. Bijvoorbeeld over de IJslandse saga ’s en dat daarin geen enkel verhaal voorkomt over het noorderlicht. Eén van de theorieën daarvoor is dat het magnetisch veld (geloof ik) verschuift, waardoor er vroeger in IJsland geen noorderlicht zichtbaar was. Dus toen zei ik, dan moet er ook een regio zijn waar juist wél verhalen zijn over noorderlicht, maar waar het niet zichtbaar is. Dat klopte volgens hem, China is er daar eentje van. Bijzonder…
Ik realiseerde me onderweg ook dat ik vroeger altijd dacht dat er eerst een berg was die al een vulkaan was en dat die berg dan uitbarstte. Maar het is natuurlijk andersom, het magma zoekt een uitweg uit de aarde en vindt een makkelijk plekje, waarna de berg ontstaat.
Wat hij ook vertelde was dat bij de IJslanders alles vijfenveertig minuten duurt. Of vijfenveertig kilometer ver weg is. Ze zijn totaal niet geïnteresseerd in de duur van iets of de afstand. Ze zijn totaal niet punctueel. Dat komt volgens hem voornamelijk door het landschap en het weer. Als je afspreekt ergens om een bepaalde tijd te zijn, dan gaat dat soms helemaal mis omdat het te hard waait of regent bijvoorbeeld. Dus dat heeft helemaal geen zin. Beginnen ze dus ook niet aan, iedereen weet dat niemand kan plannen en dat wordt algemeen geaccepteerd. Dus als je vraagt hoe ver iets is, zegt hij waarschijnlijk 45km 😀 .
Hij vertelde ook dat men vroeger schoenen had van schapenleer en dat ze weleens wilden uitdrukken hoe ver iets weg was. Dat deden ze dan in het aantal schapenleren schoenen dat iemand nodig had om er te komen. Als het bijvoorbeeld ver over veel lava was, had je drie schoenen nodig, was het over gras en dichterbij, dan maar één schoen. En als je dan een werkster was van een huishouden en je vond een man in het huis leuk, dan breide je een lapje dat je in zijn schoen deed, om hem wat warmte en zachtheid aan de voeten te geven. Je vertelde niet dat jij degene was die dat had gedaan natuurlijk, maar het hele huis wist het omdat iedereen een eigen “signature” heeft in gebreid of gehaakt werk. En daar is nu nog steeds een uitdrukking van in IJsland, ik weet alleen niet meer hoe die ging.

Ergens halverwege hebben we de lunch opgegeten die we meegekregen hadden. Die was heel lekker maar het was ook heel veel. We hadden flink wat over.
Vlak na de lunch kwamen we bij de vulkaan en wandelden we de krater in. Die is echt enorm! Heel indrukwekkend om te zien. Binnen in de krater zit nog een kleinere krater waar water in staat, daar zijn we ook heengewandeld.

Er stond een bordje bij dat je niet in het water mocht gaan zitten, wat mensen blijkbaar regelmatig doen. Dit omdat er vreemde activiteit is bij de krater, het magma is geloof ik 20cm gestegen in het laatste half jaar, dus men weet niet meer hoe veilig of onveilig het is. Bijzonder…

Aan de oever van het meer, waar geen rivier in of uit stroomt, liggen steentjes. Sommige van die steentjes zijn zwaar, eigenlijk gewoon normaal gewicht voor een steen, en sommige zijn heel licht.

Zoals puimsteentjes, dat is ook een exportproduct voor IJsland. Jeroen wilde graag dat ik een filmpje maakte waarin te zien was dat die steentjes drijven, dus ik maakte een eerste versie, maar die vond hij niet goed geloof ik.

Daarna heb ik nog een tweede versie gemaakt, die is natuurlijk een stuk minder leuk…

Na deze bijzondere tour zijn we in het hotel meteen naar de kamer gegaan. Lekker chillen, de restanten van de lunch opeten en vroeg slapen, we waren doodop, ook omdat we nog zo lang wakker waren geweest voor het noorderlicht. Maar wat een mooie dag weer.