Vestmannaeyjar

Vandaag was weer een enerverende dag. We waren veel te vroeg wakker maar daardoor konden we nog wel even een waterval bezichtigen voordat we de boot naar het eiland zouden nemen.

Die waterval zat vlakbij de parkeerplaats waar we gisteren op de gids hebben gewacht. Maar we hadden na zo ’n lange wandeldag geen zin meer om ook nog naar dat ding te gaan kijken. We dachten dat komt nog wel. En dat hadden we dus goed ingeschat.

Na het ontbijt dat weer bestond uit veel fruit en yoghurt met cruesli en broodjes met kaas en komkommer en sla, heerlijk, zijn we uitgecheckt en richting waterval gereden. Het was een minuut of twintig rijden, dat viel mee. En vanaf de waterval naar de boot was nog ongeveer een kwartiertje rijden. Dat betekende dat we drie kwartier hadden om de watervallen te bekijken. Eéntje kon je achterlangs lopen en een andere viel weer naar beneden in een kloof. Beide waren prachtig en er waren ook best weer veel mensen om ze te bekijken. Maar dat mocht de pret niet drukken, we waren toch blij dat we ze meegepakt hadden.

Precies op tijd zijn we doorgereden naar de haven. We hadden gereserveerd, en zijn aangesloten in de rij. Jeroen ging nog even een stukje wandelen en dacht laat ik eens vragen of we nog wat moeten met die reservering. Dat was maar goed ook, want we hadden wel degelijk kaartjes nodig die later gescand moesten worden.

Na een half uurtje wachten konden we de boot op rijden. We kwamen terecht op het bovenste beweegbare parkeerdek. Ik had me van tevoren al voorbereid op de horror van het parkeerdek, dus deze keer kon ik me redelijk rustig houden. De eerste keren dat ik met Jeroen op zo ’n boot was, rende ik altijd zo snel mogelijk naar boven omdat ik het parkeerdek altijd zo eng vond. Jeroen schrok zich dood de eerste keer, die dacht waar is Annette nou? Bleek dat ik bij de uitgang al stond te roepen dat hij op moest schieten 😀 . Niet heel relaxt. Maar deze keer ging dat dus heel goed.

De boot vertrok en we kwamen meteen in een fikse golfslag terecht. Er stond windkracht zes met vlagen zeven, en dat was te merken. Gelukkig was ik lekker relaxt en was het overtochtje maar een half uur, dus ik had geen tijd om zeeziek te worden.

Toen we vlakbij het eiland waren kwamen we langs rotsen waar we meteen al papegaaiduikers zagen vliegen! Jeroen begon te stuiteren, hij wilde ze heel graag op de foto zetten. De rotsen waren echter te ver weg, dus vanaf de boot lukte dat niet.

We reden naar het hotel toe, waar we incheckten en gelukkig meteen de kamer al in mochten. We waren eigenlijk te vroeg, maar hij was al klaar. Het bleek de suite van het hotel te zijn haha. Een mooie kamer met uitzicht op de vulkaan die hier in 1973 uitgebarsten is.

Ik heb Jeroen en klein uurtje in de kamer gehouden met wat koffie, maar daarna wilde hij toch echt op pad naar de puffins. We zochten een plek op waar ze zouden moeten zitten en zijn daar een wandeling gaan maken. Maar eigenlijk was dat geen pretje, er stond zoveel wind dat je de hele tijd jezelf staande moest houden anders werd je van de berg af geblazen. Het was op zich een prachtige wandeling, het eiland is heel erg mooi. Maar we zagen niet eens puffins en het begon ook nog eens te regenen. Aan de ene kant een supermooie wandeling, maar aan de andere kant iets te spannend eigenlijk vanwege de wind.

Na de wandeling zijn we snel weer lekker in het hotel gaan chillen. Beentjes omhoog, beetje relaxen, koffie drinken, lunchen met boterhammetjes en chocopasta. Plannetje maken voor de middag, die puffins moeten toch echt gevonden worden!

Dus, na een uurtje chillen maar weer op pad. Eerst naar het museum over de uitbarsting van de vulkaan op het eiland in 1973. Dat was behoorlijk indrukwekkend. Ze hadden een van de huisjes uitgegraven die bedolven waren onder de lava van de vulkaan. Dat huisje was het middelpunt van het museum en daaromheen was de tentoonstelling met foto ’s enzo. Het was een indrukwekkend verhaal. Er was gelukkig maar één dode te betreuren geweest, die had teveel giftige dampen ingeademd. Maar best veel huisjes waren onder de lava terechtgekomen en sommige zijn nooit meer opgegraven. Niet alle bewoners zijn na de uitbarsting weer teruggekeerd.

Achter het museum lag de vulkaan en die zijn we nog even opgewandeld. Ook daar was de wind eigenlijk weer veel te hard, maar we wilden toch graag op de vulkaan staan. Toen ik boven was heb ik even genoten van het prachtige uitzicht op het eiland, maar daarna ben ik maar snel weer naar beneden gegaan. Jeroen wilde ook de andere vulkaan nog bekijken dus hij is in zijn uppie nog wat verder gewandeld. Ik hield hem in de gaten vanuit de auto en toen hij naar beneden kwam ben ik zijn richting een klein stukje uit gereden zodat ik hem op kon pikken.

Daarna zijn we doorgereden naar een punt op het eiland waar veel papegaaiduikers zouden zijn. We reden naar het uiterste puntje en zijn daar uitgestapt en weer een stukje gaan wandelen. Mijn benen protesteerden intussen hevig, maar ja, die vogeltjes hè. Die wil je toch wel graag zien. Dus hobbelen maar, wederom langs de kliffen in de razende wind. We zagen wat puffins maar erg dichtbij nog steeds niet. Jeroen werd best enthousiast toen we ze zagen, maar ze waren nog steeds iets te ver weg om ze echt goed te kunnen zien. We liepen door en uiteindelijk kwamen we een stukje later bij een uitkijkhutje terecht. Daar bleken heeeeel veel nestjes in het gras te zitten en daardoor zag je ze de hele tijd heen en weer vliegen. Ik vond het idee dat daar allemaal kleine duikertjes in die holletjes zaten al té schattig. En de ouders die dan telkens met visjes aan kwamen vliegen en snel zo ’n holletje indoken. Hartstikke leuk om te zien! Ik heb er zelfs nog een paar op de foto gekregen met mijn telefoon. Ik geloof dat deze papegaaiduikers toch wel mijn favoriete vogeltjes zijn, ze zijn zo schattig! Ik wil er eentje thuis denk ik.

Nadat we een hele tijd genoten hebben van het uitzicht zijn we teruggewandeld naar de auto. Via een klein uitzichtpuntje waar niks te zien was, zijn we teruggereden naar het hotel. Daar hebben we de auto geparkeerd en zijn we een stukje verderop in de snackbar gaan eten. Een lekkere vieze burger met spek en ui en ei en friet en nog allerlei viezigs vettigs, heerlijk! Daarna zijn we in het hotel nog even in de hottub gaan zitten. Met een beetje moeite kreeg ik Jeroen zover dat hij mee ging. Hij vond het meteen al veel te warm. Daarna ging hij zich drukmaken over de belletjes op zijn benen en waar die nou toch door ontstonden. Vervolgens zei hij dat het wel zweten was in zo ’n bad en wat er nou toch lekker aan was. Al die tijd lag ik heerlijk te doezelen, een weldaad voor mijn vermoeide benen. Na een poosje zijn we eruit gegaan en lekker door gaan doezelen op de hotelkamer.