Helaas moesten we nogal vroeg opstaan.
Het vliegtuig zou om kwart over twee vertrekken. Aangezien het zo druk is op Schiphol steeds, leek het ons verstandig om toch een uurtje of vier vooraf aanwezig te zijn. Dat was dus ook het streven toen we van huis vertrokken. Het was negen uur, we zouden er dan om tien uur zijn en om iets over twee vertrok de vlucht.
Dat lukte niet helemaal. Er stond een fikse file van een half uur, waardoor we wat later dan bedoeld op Schiphol kwamen. Ik had me er van tevoren niet heel erg druk over gemaakt, maar hoe dichter we bij Schiphol kwamen, hoe spannender ik het vond. Zouden we wel op tijd zijn, was het niet te druk? Op de app stond dat het een drukke dag was in de vertrekhallen, een piekdag in de aankomsthallen. Wel druk dus. Ik ging dus ook maar steeds sneller lopen. Toen we uiteindelijk bij de douane arriveerden, stond er een rij van 30 minuten. Dat viel mee. Toen was ik er pas weer wat geruster op.
Na dat halve uurtje waren we inderdaad zonder kleerscheuren door de veiligheidscontrole. Jeroen zijn tas moest worden gecontroleerd en de man legde uit dat het kwam door de reisboekjes . Die zijn van Duitse makelij en die stoppen er bepaalde chemicaliën in waarop de detectors aanslaan. Ik wist helemaal niet dat die dingen ook controleerden op chemicaliën…😱 . Tis wat, die nieuwerwetse dingen allemaal.
We liepen naar gate C07 waar de vlucht zou vertrekken. Oh nee, C09. Daar zijn we even gaan zitten. Ik kwam erachter dat ik mijn chromecast vergeten was. En aangezien ik married at first sight niet wil missen 😇😬 betekent dat uiteraard dat deze grove fout hersteld moet worden. Dus ik ging op pad om de nieuwste chromecast te kopen en kwam glimmend van plezier terug. Jammer dat ik hem niet meteen kon uitproberen.
We kochten nog wat broodjes en cola voor een vermogen, het was tenslotte lunchtijd. De klok tikte rustig verder, we waren intussen langer op pad dan de hele vlucht zou duren, maar dat hoort blijkbaar tegenwoordig bij de drukte. De gate veranderde nogmaals, nu naar C05, waar we snel een plekje zochten om te zitten. De rest vond het een goed idee om alvast in de rij voor de balie te gaan staan. Er werd een vertraging van een kwartier aangekondigd en nog wat later konden we eindelijk boarden. Hoewel, we zaten op rij 38 en de achterste rijen mochten erin. De mensen die hadden besloten om alvast voor de balie te gaan staan, kwamen niet in beweging en stonden dus met z’n allen gigantisch in de weg. Jeroen was zo slim om langs iedereen heen te lopen, ikzelf was denk ik gewoon achteraan gesloten , er was bijna geen doorkomen aan. Maar uiteindelijk zaten we toch in het vliegtuig. Daar moesten we nog een tijdje wachten tot we uiteindelijk toch vertrokken, ik had intussen al een half uurtje geslapen.
De vlucht ging snel, ik geloof dat we in tweeënhalf uur aan de overkant waren.
Eenmaal daar gingen we naar de Herz balie waar we onze FWD hebben opgehaald. Daarna zijn we direct naar het hotel gereden, eerst op de navigatie van de auto. Die begreep echter het eenrichtingsverkeer in Reykjavík niet zo goed, dus we zijn maar overgegaan op Google maps.
Het hotel is heel mooi en ligt midden in de stad. We kregen nog een cadeautje van de reisorganisatie , sokken en thermoskannen . Hartstikke leuk.
Na een kort bakkie op de kamer zijn we nog een kleine wandeling gaan maken. Eerst langs de kerk en toen langs het concertgebouw. We hadden prachtige uitzichten.
Op een bepaald moment zei Jeroen dat we toch al één dag zonder regen hadden gehad. De discussie over de definitie van regen (ik had druppels op de voorruit gezien) die daarna volgde zal ik je besparen. We zitten er in ieder geval lekker positief in 😁👍🏻
Na de wandeling zijn we in het hotel gaan eten. Daarna is Jeroen nog een foto gaan maken van de kerk in het donker en daarna zijn we lekker gaan slapen.
Geef een reactie