Een dagje extra

Toen we gisteravond aan het relaxen waren ging opeens het brandalarm af. We keken eens de gang in en zagen dat inderdaad de branddeuren gesloten waren. We vroegen ons af of we iets moesten doen, er waren meer mensen die de gang in stonden te kijken, maar verder was er geen commotie. We zaten op de begane grond, dus heel veel zorgen maakte ik me niet. We wilden gaan bellen naar de receptie, maar toen kwamen er al mensen door de gangen lopen die zeiden dat er niets aan de hand was. Mooi, lekker tukje doen.

Na weer een nacht lekker slapen werd ik vanmorgen wakker met een niet nader te noemen SNURKENDE persoon in het bed naast me. Gelukkig was het ook al tijd om op te staan, dus dat deden we dan ook maar heel rustig en langzaam. Wakker worden lukte niet echt vlotjes dus toen we aan tafel zaten voor het ontbijt sliepen we nog steeds. We zaten rustig eens na te denken over wat we zouden gaan doen vandaag. De opties waren reuze, we konden naar Londen met de trein, met de bus en de metro of met een taxi. Of we konden hier blijven en een stukje wandelen in de buurt. We keken of er nog musicals te bezoeken waren en die waren er wel. Maar of we dat gingen doen wisten we nog niet. Terwijl we naar de treinen naar Londen zaten te kijken, viel het Claudia op dat er “Cancelled” achter de eerste trein stond. Even later achter de tweede ook, en de derde. Zo werden alle treinen geannuleerd, later bleek dat dat door een omgevallen boom op de bovenleidingen kwam. Er hangt hier blijkbaar veel negatieve energie, alles om ons heen wordt geannuleerd…

We besloten nog heel even op de kamer te gaan relaxen en daarna een wandeling te gaan maken. Een dorpje in de buurt was ongeveer een uur wandelen dus we vatten het plan op om daarheen te wandelen voor iets te drinken en daarna weer terug richting hotel. Wat we daarna gaan doen zien we vanmiddag wel, dachten we.

De wandeling was lekker. Het eerste stuk was ook nog wel door wat natuur, een rustig pad voor wandelaars en fietsers. We zagen er zelfs een eekhoorn die zat te schreeuwen in de boom. In Londen zagen we er trouwens ook eentje, in Kensington Park, die zich uit zijn boom had laten zakken. Hij liep naar een graspol, begon daar te graven en plukte een nootje uit de grond. Diertje wist duidelijk nog precies waar ie zat, prachtig om te zien! We kwamen ook een bordje tegen waar we een beetje nerveus van werden… Boeren!

Uiteindelijk kwamen we aan in Bishop’s Stortford, of all places. Er was een aardig centrumpje en een pub waar we wat gegeten hebben. Wederom bestellen met een app, hartstikke handig. Behalve dan dat je iedere keer de app moet installeren, maar nou ja, dat mag de pret toch niet drukken.

Na de late lunch zijn we verder gewandeld naar het centrum. We hebben wat winkeltjes van binnen bekeken en ik heb uiteindelijk nog wat kleding gekocht bij de M&S. Op zich hoef je daarvoor niet naar engeland maar ik liep tegen een hele leuke extra lange broek aan en daar word ik nou eenmaal altijd heel blij van. Daarna zijn we op het gemakkie teruggewandeld naar het hotel. Ergens op een paar kilometer van het hotel waren werkzaamheden en liep een snelweg. We liepen een andere weg terug dan we heen gekomen waren en we kwamen er niet helemaal uit. We liepen eerst een weg op, maar dat kwam niet goed, dus gingen we terug. Toen wilden we een andere kant op, maar daar was geen voetpad langs de weg en reden de auto’s wel erg hard, dus ook geen goed idee. We zagen een brug over de snelweg dus toen zijn we die kant maar op gelopen. We hadden inmiddels 13km gelopen dus we waren het best zat. Op een parkeerplaats waar we langs liepen stond een autootje met het raam open. Er bleek een dame in te zitten die ons had zien lopen en dacht, het gaat hier niet goedkomen met die dames. Ze vroeg waar we heen moesten en zei, stap maar in, ik breng jullie wel. Ooh wat waren we daar blij mee. Het was maar een minuut of vijf rijden, maar het scheelde voor ons enorm. Zijn er toch nog lieve mensen op deze wereld en zit het ook nog eens een beetje mee.

Na deze lange wandeling moesten de voetjes even omhoog. Maar al snel kwamen we erachter dat we best dorst hadden gekregen, dus toen zijn we toch maar weer naar de bar gelopen voor een lekker bakkie koffie. Er was koffie met siroopjes dus ik nam een flat white en Claudia een latte. De barista had melk over en die deed hij in een klein flesje erbij, zodat we dat nog erin konden gooien. Hij had daar ook wat siroop in gedaan. Hij zei dat het toch over was, kan je het beter erbij serveren. Wij vonden het een prima plan. Er was een Wimbledon wedstrijd op televisie dus daar hebben we toen maar lekker van genoten. Daarna lekker vroeg naar bed, want morgenochtend moeten we om kwart voor vier alkweer paraat zijn op het vliegveld.