London Baby!

Een tijdje geleden hebben Claudia en ik kaartjes gekocht voor Adele in Hyde Park te Londen. We vonden het een goed idee om aan dat concert nog wat extra daagjes plezier toe te voegen, en hebben daarom ook een hotelkamer gereserveerd. In de aanloop naar het weekeind ging hier en daar wel wat mis, maar dat mocht de voorpret niet drukken.

We reserveerden een vlucht voor vrijdagochtend en een terugvlucht voor zondagavond. Daarna planden we de rest van het weekeind. Vrijdagavond Adele, vrijdagmiddag na aankomst een tour en een high tea in de Royal Albert Hall, zaterdag lekker shoppen en zondag voor de terugvlucht nog een musical. Dat wordt super dachten we.

Toen we de detailplanning gingen maken, kwamen we erachter dat we anderhalf uur moesten rijden van het vliegveld naar het centrum van Londen. Daarmee moesten we eerder weg bij de musical. Ach nou ja, dan maar in de pauze weg, geeft niet. Even later kwamen we erachter dat we om één uur in de middag al bij Adele naar binnen mochten, met onze primary entry kaartjes. Oke, kunnen we ook niet naar de high tea. Sjit. Kijken of we die kunnen verzetten, en dat lukte gelukkig. Vervolgens was tijdens de voorafgaande week sprake van een demonstratie door boeren op vliegveld Eindhoven. Die ging gelukkig (nog) niet door. Daarna was er een enorme drukte op Eindhoven airport, veel te lange rijen door problemen met personeel. En uiteindelijk werd Claudia ook nog een beetje ziekig. Geen zegen op deze trip.

Maar ach, vol goede moed reden we toch vrijdagmorgen richting vliegveld Eindhoven. Claudia was gelukkig weer helemaal opgeknapt. Toen we de bagage wilden off-droppen, stond er een enorme rij, precies zoals voorspeld. De rij bewoog in het begin helemaal niet, maar uiteindelijk begon hij te bewegen. Gelukkig waren we vroeg genoeg, dus we haalden het allemaal prima en konden uiteindelijk aan de gate rustig zitten. Het vliegtuig vertrok ietsje later dan gepland, dus wij zaten lekker kalmpjes bij de gate te wachten tot we naar binnen mochten. De klok tikte maar door en uiteindelijk dacht ik, eens kijken of we al kunnen boarden. Na een blik op het bord waarop “Final Call” bleek te staan, heb ik Claudia maar vlug geroepen en zijn we als een van de laatsten het vliegtuig ingestapt. Toen we bij onze rij waren zat die vol. De mannen op onze plekken konden niet tellen en zaten een rij te ver naar achteren. We besloten maar op hun plek te gaan zitten. Het vliegtuig kon vertrekken.

Na een vlucht van veertig minuten waarin we ook nog koffie naar binnen moesten werken, landden we in de hoofdstad van Engeland.

Het inchecken ging soepel, helaas was de kamer nog niet beschikbaar. We hebben onze koffers in bewaring gegeven en ons telefoonnummer opgeschreven zodat ze ons een sms konden sturen als de kamer klaar was.

Aangezien het etenstijd was gingen we nog even wat eten in de lounge. We bestelden een heerlijke club sandwich en een gerookte zalm sandwich. De sfeer in de lounge was heerlijk rustig, er was nog een tafel gevuld met een zakelijk gezelschap waarvan één man de hele tijd zat te praten. Die moest duidelijk een sale sluiten, ze hadden ook allemaal nette pakjes aan. Verder waren er misschien nog twee tafels gevuld, dus heerlijk rustig. Je zou denken dat je dan vrij vlot je eten krijgt… Niets was helaas minder waar, we hadden een uurtje om te eten, en na drie kwartier werden de broodjes gebracht. We hadden ook geen zin om daar moeilijk over te doen, Adele zou toch wel op ons wachten, dus we hebben ze rustig opgepeuzeld. Tijdens het peuzelen werden we gebeld dat onze kamer klaar was.

Aangezien we onze trui/vest nog in de koffer hadden zitten, zijn we eerst naar de kamer gegaan. De dame bij de balie zei dat onze koffers daar ook naartoe waren gebracht, dus mooi: even trui halen en op pad richting Adele. Helaas was ook dat iets te optimistisch gedacht, de koffers waren er nog niet. Ik belde naar de receptie om te vragen of ze de koffers konden brengen, en die kwamen eraan werd er gezegd. Uiteraard duurt dat dan een stuk langer in je hoofd dan in het echt, maar na een tijdje konden we dan toch onze trui pakken en naar het park wandelen.

De normale entry begon om 14.00 uur en om 13.50 waren we bij de toegangspoorten, waar al allemaal mensen in de rij stonden. De primary entry was dus inmiddels afgelopen en we moesten in de gewone rij aansluiten. Deze was echter heel kort en het ging er allemaal heel relaxed aan toe, dus geen probleem. Mensen hadden kleedjes meegebracht om op te zitten tot de werkelijke act zou starten. We zijn zelf maar lekker op onze jassen gaan zitten. Genoeg te bekijken zo, veel mensen mooi of vreemd gekleed, vier acts in het voorprogramma en een heerlijk zonnetje om van te genieten. Als eerste trad Tiana Major9 op (het duurde tot kwart over zes zaterdagavond voor ik in de gaten had hoe ze heette), daarna Mahalia, toen Kacey Musgraves en tenslotte Gabrielle. Tussen de acts door heb ik ook nog een klein dutje gedaan. Erg leuk allemaal, en hoe dichter bij de starttijd van Adele, hoe leuker.

Het was best een lange zit. Na een tijdje haalde Claudia wat te drinken, dat ging vrij vlot, het was nog vroeg. Daarna ging ik even naar de wc. Tjongejonge, ik heb nog nooit zoveel wc’s bij elkaar gezien! Er waren inhammetjes met een stuk of 12 wc’s, minstens, dus in totaal wel meer dan 100 wc’s denk ik. Bij elke inham stond iemand die ze schoonhield. Er waren wastafels met heerlijk geurende flesjes zeep erbij dus toen ik terugkwam rook ik zelfs lekker. Het was even zoeken naar Claudia (helpt niet dat ze niet zo groot is) maar ik vond haar al zwaaiend toch vrij snel terug. Na een tijdje haalden we nog wat koffie, ze hadden zelfs latte met vanillesiroop, en chipjes. Uiteindelijk, om bijna precies de geplande tijd van 20:20, begon de muziek van Adele.

Ze begon uiteraard met Hello, en bij de eerste noten ging iedereen uit z’n dak. Dat emotioneerde Adele duidelijk en ze viel heel even uit haar rol, het was prachtig. Het was intussen een stuk drukker geworden op ons idyllische plekje, maar er was nog steeds ruimte genoeg om lekker te kunnen dansen en van niemand last te hoeven hebben. Zelfs Claudia had aardig uitzicht en kon Adele zien. Voor zover ze te zien wás, want ze was kleiner dan onze pink. Door de enorme schermen die naast het podium hingen, hadden we toch het idee dat we er bovenop stonden en dat ze speciaal voor ons aan het zingen was. Er was intussen achter ons ook een prachtige zonsondergang te zien, het werd langzaam donkerder en ietsje frisser. Adele zong 18 nummers, waarvan ik er een aantal heerlijk mee kon blèren. Tegen het einde zijn Claudia en ik even van plek gewisseld omdat Claudia anders echt niks meer kon zien, maar daarna hebben we allebei toch echt goed uitzicht gehouden tot het einde. Dat had ik echt niet verwacht. Een keer of drie wees Adele de beveiligers op een probleem in het publiek. De eerste keer stopte ze er zelfs een nummer voor dat ze net gestart was. Ik schrok er een beetje van, dacht wat is daar nou aan de hand. Maar gelukkig was het niets groots, alleen een onwelwording en hopelijk is die persoon weer opgeknapt.

Wat kan die vrouw toch prachtig zingen. En wat is ze ook leuk, ze babbelde erop los. Haar jurk was heel chique, haar haar zat mooi en de make-up was ook weer helemaal mooi. Alles klopte, we hebben enorm genoten van het concert.

Na het concert liep iedereen rustig naar de uitgangen. De wegen waren afgezet dus we konden gewoon oversteken. Aan de overkant van de weg was ons hotel ook alweer, dus binnen een minuut of tien waren we terug in het hotel. Hoog tijd om een tukje te gaan doen en na te genieten van dit fantastische concert!