Manta Ray!

Wat een dag weer vandaag. Prachtige dingen gezien! Althans… Dat vind ik

De wekker stond op zeven uur en om half zeven waren we allebei wakker. Jeroen had, zoals verwacht, moeite met opstaan. Hij is ook niet gaan ontbijten maar bleef nog even in de kamer om wakker te worden. Ik heb een lekker ontbijtje genomen en ben daarna snel weer terug naar de kamer gegaan. Jeroen was al opgestaan. Ik heb de snorkel kleren aangedaan, ik wist niet dat ik ze had maar een lange mouwen shirt en een legging zijn een vereiste voor deze zon en dat had ik, niet geheel toevallig, meegenomen. Ik was er dolblij mee, want zoals ik al eerder vertelde, de onbedekte delen verbrandden gemakkelijk. Nu is dat gelukkig beperkt gebleven tot mijn enkels aan de achterkant en wat stippeltjes op mijn dijen.

Samen zijn we naar de boot gewandeld en zoals de gids gisteren had voorspeld, was de zee lekker rustig. We hebben eerst een andere bril voor Jeroen gehaald want die van hem beslaat steeds. En aangezien zijn hoofd nogal smal is, dachten we dat het misschien de pasvorm was. Dus kreeg Jeroen een kleinere bril.

De heenreis ging best voorspoedig. Ik moest wel hard werken om niet misselijk te worden, maar na een tijdje wende ik aan de bewegingen en ging het prima.

Na ongeveer een uur varen arriveerden we bij het rif. We voeren een tijdje rond en kwamen uiteindelijke bij een bootje met een setje snorkelaars. De gids zei dat er een Manta Ray was, voor één van de snorkelaars, en dat de snorkelaar achter hem aanzat. Voor we weggingen hadden we uitleg gekregen dat we dát dus per sé niet moesten doen. Zucht. Maar goed, we zijn daar het water ingesprongen en toen begon het feest eigenlijk meteen. De Manta Ray was niet van plan op ons te wachten, en zwom met een lekker gangetje naar zijn volgende hapje. We moesten er flink de sokken in zetten. En daar was Jeroen niet blij mee. Ik had de Ray een poosje bekeken en dacht waar is Jeroen nou? Die bleek ergens achteraan te liggen, balend dat het zo’n gedoe was allemaal. Dus ik zwom naar hem toe, maar hij zei ga jij maar kijken. En toen moest ik met een noodgang terug zwemmen naar de Ray hijg puf. Maar uiteindelijk hing ik er weer boven. Jeroen was het vrij snel zat en klom de boot weer in. Maar even later had de Ray een mooi rifje gevonden waar hij een tijdje bleef hangen. Toen kon iedereen die op de boot zat ook weer het water in, en kon Jeroen hem goed bekijken.

Het filmpje is gemaakt door de gids. Ik vond het prachtig om het dier te zien, en heb er enorm van genoten. Het is een gigantische vis, maar hij is superschattig met zijn gigantische vleugels en gekke bekkie. Hij had alleen wel wat meer naar het oppervlak mogen komen, maar dat zat er niet in vandaag.

Uiteindelijk zijn we terug op de boot geklommen en toch nog weer verder gaan zoeken of er nog andere waren. De conclusie was dat dit een Remy was en dat de rest ergens anders aan het chillen was, dus we gingen terug naar het eiland.

Onderweg hebben we gezellig met onze gids gepraat. Hij vertelde dat hij opgegroeid is in Malediven op een klein eiland met 500 inwoners. Er zijn wat mensen die op het eiland blijven en vissen en daar voldoende aan hebben, maar de meesten vertrekken van het eiland om te gaan werken. Hij zei dat het leven in Malé heel zwaar is. Met meerdere mensen in een kamer leven en voor huur, gas, water en licht drie banen hebben anders kunnen ze het niet betalen. Ze hebben niet echt vrienden daar en lachen bijna niet, omdat het leven zo hard voor ze is, zei hij. Dus hij was heel blij dat hij al dertien jaar op Kuramati mocht werken. Eens in de drie maanden had hij acht dagen vrij en eens in het jaar één maand. Het was dertien uur varen naar zijn eiland, dus hij ging er alleen heen in die vrije maand, anders had het geen zin. Hoe anders is hun leven van dat van ons…

Toen we terug waren op het eiland zijn we in relax modus gegaan. Even douchen, relaxen aan het strand, lunchen, relaxen aan het strand en toen voor de laatste keer snorkelen. Jeroen vond het geweldig, behalve dat zijn bril de hele tijd besloeg, nog steeds, ondanks de sop die we erin deden. Het was frustrerend want het ging echt heel snel. Maar nou ja, we hebben prachtige riffen gezien en heeeeeel veel vissen. Ik heb ook nog vier of vijf haaien gezien en Jeroen ook nog twee. Het was prachtig.

Daarna hebben we onze gear ingeleverd en zijn terug in relaxmodus gegaan. Toen ik wederom stond te douchen, de douche is buiten, zag ik weer zo’n vleermuis heel dichtbij aan een palm hangen (die overigens een vleerhond blijkt te zijn). En even verderop hing er nog één, die lang genoeg bleef hangen om met de spiegelreflex op de foto te krijgen. Ook al zo schattig, die diertjes. Ik klets tegen alle beestjes die ik zie, ook tegen de vissen. Klinkt vast gek als je boven water bent en ik lig in het water door mijn snorkel te kletsen tegen Nemo en Dori haha. Maar ze zijn zo lief, ik moet wel. Zo ook tegen de vleermuizen. Die spreken nu ook Nederlands denk ik. Ik denk dat ze “dag lieverd” in ieder geval wel begrijpen :D.

We hebben de rekening betaald en zijn na het diner lekker gaan slapen, klaar voor de grote reis van morgen.

Morgenochtend worden we om vijf uur wakker gebeld, om om kwart over vijf te ontbijten. Om kwart voor zes is het check-out-time en om kwart over zes vertrekt het vliegtuig. We zijn dan meer dan drie uur te vroeg op Malé. Dat wordt weer een lange reis, want om acht uur ’s avonds Nederlandse tijd landen we op Schiphol. Als alles goed gaat.