Snorkelen

De wekker stond op acht uur en we zijn heerlijk rustig wakker geworden. We hebben allebei weer lekker geslapen, dus opstaan ging prima.

Na het ontbijt dat voor mij bestond uit een beetje yoghurt met huisgemaakte granola, zijn we naar het eco centre gegaan. Daar zouden we samenkomen om op snorkeltrip te gaan. Toen de meesten er waren ontstond er opeens een discussie over waar we heen zouden gaan. De eerste bestemming waar ze normaal gesproken heen gingen, was nogal “rough” op het moment. Dus ze vroegen of we dat wilden, of dat we naar de turtle rif wilden. Tja, dat was voor ons nogal makkelijk, wij kunnen prima zwemmen en die turtle rif hadden we al gezien. Dus we hebben heel snel aangegeven dat we naar het oorspronkelijke rif wilden. We vonden het eigenlijk een beetje irritant dat ze een andere keuze boden, en dat er discussie over ontstond. De gids ging alle mensen langs en vroeg ze of ze zich comfortabel genoeg voelden om in de wat ruwere zee te zwemmen, en het antwoord was “ja”. We hielden het dus bij het oorspronkelijke plan.

We voeren een kwartiertje ofzo, naar het rif. De boot klapte inderdaad behoorlijk op de golven, het was niet heel prettig. Toen we eenmaal bij het rif waren, zijn we gauw het water in gesprongen, want dat is toch een stuk prettiger dan zo’n hobbelende boot. Hoewel het water ook nog best wild was, af en toe kwam er toch wel een golf over de snorkel en moesten we even het water er weer uitpuffen. Vrij snel nadat we het water in waren gesprongen zagen we een haai zwemmen. Prachtig en bijzonder om te zien hoor.

Het was weer heel mooi onder water, de riffen waren ietsje kleuriger. Jeroen zag nog een zeester en ik zag nog oesters in prachtige kleuren. Na een tijdje was het weer tijd om aan boord te klimmen, en eigenlijk was dat nog de grootste uitdaging van de ruwere zee. De boot schommelde flink heen en weer, het trapje kwam af en toe zelfs uit het water. Ze hadden een touw in het water gehangen dat we allemaal vast moesten houden, en zo gingen we een voor een het trapje op om aan boord te klimmen. Het zag er heftig uit, maar als je een maal bij het trapje was, ging het eigenlijk ook prima. En wat uiteindelijk erger was, was dat de boot om één of andere reden nog een tijdje bleef liggen, waardoor we behoorlijk heen en weer geslingerd werden de hele tijd. Eén meisje werd er nogal misselijk van (mijn eigen buik was ook niet zo stabiel), en ze kreeg een boel aandacht van de bemanning, gelukkig. Uiteindelijk voeren we weg en vrij snel daarna ging het met haar weer goed, en met ons ook weer.

We voeren verder naar het volgende rif, waar het een stuk rustiger was. De zee althans, want qua dieren was het er net zo druk als eerder. Daar zagen we zelfs ook weer een schildpad dobberen, dus dat was mazzel. We konden heerlijk een beetje dobberen en kijken naar alle mooie visjes.

Deze keer was het aan boord klimmen helemaal geen probleem. We voeren terug naar het eiland en hebben het zoute water weer afgespoeld, waarna de lunch alweer klaarstond. Na de lunch zijn we heerlijk gaan “chillen” op de kamer. Eerst even op bed lekker een dutje gedaan. Daarna ben ik achter buiten op de luie bedden gaan liggen, maar daar vliegen muggetjes rond die prikken en grote bulten achterlaten. Ik had gedacht dat ze er zo overdag niet zouden zijn, maar ze waren er wel, dus toen ben ik maar snel naar de voorkant gegaan om daar voor pampus te liggen. Na een tijdje kwam Jeroen erbij en schoof hij twee bedden op het strand bij elkaar. Toen hebben we daar nog een tijdje van het uitzicht genoten, er waren twee surfers en één kitesurfer bezig. Ik kreeg enorm de kriebels om te zeilen maar ook weer niet zo dat ik dacht ik moet nú in zo’n boot zitten. Teveel behoefte aan rust.

We hadden het ook over de excursie van morgen. We zouden Manta Rays gaan bekijken, die komen ergens in een lagune naar boven om plankton te eten en dan kan je met ze mee snorkelen. Dat leek mij echt prachtig. Het is alleen een uur varen en weer een uur terug, en het klonk niet heel zeker dat we de Manta Rays zouden zien. Dus we waren enorm aan het twijfelen. Ook omdat we om kwart over acht al aan moeten treden, en Jeroen is niet zo van het vroege opstaan. En we wilden toch ook nog een beetje genieten van het eiland. Dus uiteindelijk leek het ons ook heerlijk om even lekker rustig aan te doen en uit te slapen. Die Manta Rays zien we een andere keer wel.

Toen we net weer naar binnen wilden gaan, zag Jeroen wat blaadjes in de branding raar doen. Hij keek nog wat langer, waarom spoelen die blaadjes niet gewoon aan? en toen bleek dat het een haai was! Die was lekker vlakbij het strand op visjes aan het jagen. Prachtig om te zien.

Om zes uur zouden we bij de Eco Lounge de foto’s krijgen van de snorkeltrip van vanmorgen. We zijn dus naar de lounge gelopen, waar we ook meteen maar even hebben gezegd dat we niet mee zouden gaan met de Manta trip. Nou, de man blééf er bijna in geloof ik, ik zei nog tegen hem, blijven ademen. Hij vertelde dat ze gisteren op de trip 10 Manta’s hadden gezien! De tijd is er heel goed voor, zei hij, en dat zegt hij niet snel. Hij had zelfs tegen zijn baas gezegd dat ze hem op deze trip moesten boeken, hij wilde per se mee, zodat hij voor zichzelf ook nog wat foto’s kon maken. We vroegen hoe de trip ernaartoe was, hij zei dat de heenweg wel wat rough zou zijn, maar de terugweg rustiger, omdat we dan met de stroom mee zouden varen. Dus dat viel ook wel mee. En toen wilde ik toch weer héél graag mee, en Jeroen ook. Dus we zeiden, laat onze namen maar lekker staan, we gaan tóch mee.

We hebben de foto’s opgehaald en kregen er nog een hele presentatie bij over de vissen die op de foto’s te zien waren. Eéntje, de triggerfish, was er volgens de gids eentje om in de gaten te houden. Gelukkig geeft hij een waarschuwing, hij krijgt een puntje op zijn hoofd als hij agressief is, en dan moet je ook echt zorgen dat je uit zijn buurt blijft want dan is ie niet lief. Goed dat ze dat pas vertellen als je weer uit het water bent haha. Verder waren Dori en Nemo op de foto’s te zien. In het echt hebben we allebei Nemo nog niet gezien, Dori wel.
We hadden nog wat tijd voordat er een presentatie zou zijn over schildpadden dus zijn een cocktail gaan drinken. Die werd alleen zo laat pas gebracht dat we ze als een speer moesten opdrinken en daarna snel terug naar de lounge voor de presentatie.

Na de presentatie zijn we weer even terug naar de kamer gegaan om te relaxen en het blog te schrijven. Terwijl we binnen zaten zei Jeroen, hoor ik nou regen? Ik dacht die is gek, maar even later begon het er toch verdacht veel op te lijken. We openden de deur, en inderdaad, er was een fikse plensbui gaande! En volgens mij zijn er daar meer van geweest, want we zien wel vaker dat er druppels op het zand zijn gevallen.

Na de plensbui zijn we gaan eten. Ik ontdekte toen ik me omkleedde dat ik prachtige stippeltjes op mijn benen had staan. Kleine verbrande plekjes omdat er gaatjes in mijn legging zitten… Staat leuk toch?

Na het eten lekker op tijd naar bed en morgen Manta Rays knuffelen!