Naar Manuel Antonio

Vandaag was een wat minder leuke dag, we moesten namelijk best ver rijden.

Vanmorgen konden we lekker uitslapen en zijn we om acht uur gaan ontbijten. Na het ontbijt konden we nog even genieten van de kamer en het uitzicht. Om kwart over elf verlieten we de kamer om in een busje te stappen dat ons eerst naar Puerto Jimenez zou brengen, waarna we in het volgende busje zouden stappen voor de trip naar Manuel Antonio. We zouden in Manuel Antonio nog afgezet worden voor de pcr test die nodig is om in het vliegtuig te mogen stappen overmorgen.

De trip duurde erg lang. Eerst weer de Costa Ricaanse massage van drie kwartier. Daarna nog een rit van ik geloof drie uur tot we bij de test locatie waren. We rukten daar aan de deur maar die zat op slot. Het was een glazen deur en een dame achter de toonbank kwam hem opendoen en vertelde dat de dokter er niet was. We waren ook een uur te vroeg voor onze afspraak, dus dat kon. Ze stelde voor dat de dokter naar ons hotel zou komen, kost 50 dollar extra. Prima hoor, dan kunnen we tenminste door.

Nog een klein stukje verder rijden en we waren bij het hotel. Het is een prachtig hotel met een supermooi uitzicht op de zee. We kregen een drankje met rum erin als welkom. Daarna konden we naar de kamer, die op de bovenste verdieping zit, met een groot balkon met zitje en een soort barretje dat op slot zit vanwege de apen. Overdreven misschien, vroegen wij ons af.

Na eventjes wachten was de dokter er al. En die nam zelfs een zuster mee en een heel pakket aan beschermkleding. Hij deed weer eerst een stokje in mijn keel en daarna in mijn beide neusgaten. In Holanda doen ze maar één neusgat. Tranen in mijn ogen maar ach, dat hoort er tegenwoordig bij hè. Nu maar hopen dat de tests negatief zijn.

We wilden naar beneden naar het strand lopen, toen we een aap richting ons balkon zagen klimmen. We gingen snel terug naar de kamer, waar we nog net op tijd waren om het aapje te zien rukken aan de deurtjes van het barretje. Toch niet zo overdreven dus hahaha.

Op het strand stikte het weer van de kruipende schelpjes. Zo grappig, ze kruipen letterlijk in hun schulp als je te dichtbij komt. En dat gaat soms een beetje met een hupje, en als ze pech hebben rollen ze vervolgens een stuk naar beneden haha.

Na wat heen en weer gehobbel op het strand zijn we weer naar boven gegaan. We konden nog net mee met één van de golfkarretjes die hier gebruikt worden om gasten over het terrein te brengen. Het is namelijk nogal stijl en warm.

Toen we op de kamer terug waren, werd ons pas echt duidelijk hoe belangrijk het slotje was. De tafel lag namelijk om en er waren mokken kapot gevallen. De aapjes hadden ons duidelijk even op ons nummer willen zetten.

Nadat we gebeld hadden kwam iemand de boel opruimen. Daarna werden we opgebeld dat er een probleem was met onze excursie van morgen, en of die kon worden verplaatst naar morgenmiddag. Vonden we prima, kregen we een fles wijn als dank! Dat is dan wel weer leuk.

Daarna zijn we gaan eten, en geheel volgens traditie lekker vroeg gaan slapen.