Naar Arenal

Vanmorgen bijtijds aan het ontbijt, want om half tien was het tijd om in de raft te stappen. (Heet zo’n ding zo?)

We voelden ons er helemaal niet prettig bij. Eigenlijk sinds gisteravond al niet, we hadden helemaal geen zin om weer in die bootjes te stappen. We hebben zelfs nog stiekem een beetje terloops gevraagd of we echt niet met een auto mee konden. Maar helaas, dat ging niet. We vonden het allemaal zo’n gedoe.

Na het ontbijt stonden we aan de waterkant te wachten tot we konden boarden 😉 . De zwemvesten en helmen lagen klaar, maar ze waren nog een beetje aan het rommelen met de boten. Uiteindelijk konden we de spullen aantrekken. Ik schoot het zwemvest aan terwijl de gids me hielp, maar hij riep opeens “Ants! ants! Take it off!”. Dus ik vlug dat ding weer uit, bleek het onder de mieren te zitten getverdemme. Hij begon de mieren van me af te slaan en ik voelde ze overal kriebelen. Hij had er zelf ook een paar op zijn benen. Gelukkig heeft er niet één gebeten, dus eigenlijk was er niet zoveel aan de hand. Maar ik voelde het volgende half uur alles nog kriebelen 😀 .

Na een poosje durfde ik de spullen weer aan te trekken en konden we aan boord. We hadden een nieuwe gids, maar zaten met dezelfde Fransen in de boot waar we ook op de heenweg mee gevaren waren. Deze keer waren we met zijn vieren in plaats van met zijn zessen. En er stond een grote koelbox in de boot. Ik vond het heel leuk dat we weer met die Fransen gingen varen, ze waren heel aardig en gezellig, dus ik dacht nou, dat is tenminste iets leuks. Ik was best weer een beetje nerveus toen we vertrokken, Jeroen ook wel. Maar toen we eenmaal op pad waren, zagen we opeens de lol er weer van in. Wat een plezier in die bootjes zeg! Er zaten een paar klasse 4 versnellingen in, heel wat klasse 3 en de rest was redelijk rustig. Lekker gillen, kleddernat worden, hobbelenbobbelen in die boot, wat een lol hadden we. Onze gids stuurde ons keurig door alle versnellingen en wij deden het met roeien denk ik ook wel goed. De eerste versnelling namen we de ideale route zei de gids. Maar ja, die man zit er natuurlijk ook om je gerust te stellen 😀 . En om te zeggen dat je zo goed bezig bent hahaha, maar oké het geeft een lekker gevoel. Na een kilometer of vijf zijn we gestopt langs de kant van de rivier en kregen we een heerlijke lunch aangeboden. We konden een wrap pakken en die vullen met chocolade (gemalen bonen eigenlijk), gekruide kip en een zooi groenten. Toetje met verse ananas en watermeloen. Heerlijk luxe. En tijdens de voorbereiding konden we nog lekker in de rivier zwemmen, ons mee laten voeren door de stroming.

• 

• 

Na de lunch zijn we doorgevaren. Op een bepaald moment kwamen we in een rustige kloof waar het water langzaam stroomde en het heel rustgevend prachtig was. Daar nam de gids een aanloopje en sprong hij in het water. “This is where I leave you” zei hij hahaha. Daarna zei hij dat we ook konden gaan zwemmen als we wilden. Dus wij plonsden lekker het water in, het was heerlijk. Geen idee welke enge beesten er allemaal nog meer aan het zwemmen waren, maar daar hebben we ons niet in verdiept. Toen we de volgende versnelling hoorden zei de gids “when you hear the next waterfall you’re too late to get back in the boat” grapjas. We klommen weer in de boot, dat ging er rijkelijk onhandig aan toe, en voeren verder. Het was echt een prachtige rit over de rivier, wat is het mooi hier.

Na ongeveer drie uur varen geloof ik, kwamen we aan op het eindpunt. We vonden het echt jammer dat het klaar was, hoewel ik ook wel moe was.
Onze koffers stonden al voor ons klaar, alles was weer netjes meegekomen. We konden ons douchen en afdrogen.

Mijn telefoon met Android Auto blijkt contact te maken dus we hebben de navigatie netjes op het autoscherm.

Het was wel weer wennen om nu vanuit de auto naar Costa Rica te kijken. We vonden het allebei weer een hele andere ervaring, en heel vreemd om nu weer hier te zijn. Je ziet de dorpjes opeens en bent nu weer veel meer onderdeel van het verkeer, waardoor je een ander Costa Rica ziet. Dat was dus wel even wennen. Je mag overal 80 rijden, althans, buiten de bebouwde kom die nergens aangegeven staat 😀 . En dat gaat over het algemeen prima tot nu toe. Halverwege zijn we een keertje even gestopt en na twee uur en veertig minuten, precies wat de navigatie had voorspeld, kwamen we aan in Arenal. Toen ik uit de auto stapte voelde ik pas mijn bovenbenen. Die bleken toch behoorlijk verbrand te zijn in de boot. Ik had er niets van in de gaten gehad, totdat ik in beweging kwam.