Vanmorgen stonden we netjes om zes uur paraat bij de ontmoetingsplaats om te gaan birdwatchen. Echt wat voor ons, we zijn gek op vogels…
Niet dus eigenlijk. Maar hier in Costa Rica moet je toch echt wel belangstelling hebben voor de vogels, want die zijn best bijzonder. Sowieso zijn er de toekans, die je natuurlijk gezien wilt hebben. En dan zijn er nog heel veel andere, superkleurige vogels en vogeltjes. Over het algemeen is onze reactie: “Oh ja, een vogel”. Veel meer wordt het niet, misschien af en toe “Oh ja, een rode vogel” of iets dergelijks. Maar we hebben er best lol in.
De man nam ons mee over het terrein. Hij legde uit dat de echte jungle te opeengepakt was, waardoor hij de dieren niet kon spotten. Dat was veel makkelijker op het terrein van de lodge, dus zijn we daar gebleven.
We wandelden wat rond en spotten inderdaad wat vogels. Een toekan, een vogel met een gele staart, zijn naam begon met Macademia geloof ik. Een vogel met een rode borst, de naam eindigde op Motmot. We hadden mazzel dat het niet regende en de wandeling was geinig.
We kwamen ook nog langs een eendagsbloem, een prachtige bloem die maar één dag blijkt te bloeien.
Uiteindelijk zijn we lekker bij de koffie beland, waar we van genoten tot we konden ontbijten. Na het wederom heerlijke ontbijt zijn we naar de lodge gegaan. Ik ben even in slaap gevallen en Jeroen is tijdens mijn schoonheidsslaapje een rondje gaan wandelen. Hij zag nog wat toekans en kanoërs.
We konden tot 11 uur relaxen want dan begon de canope-tour, de boomtoppen in! We kregen een tuigje aan, een helm op en handschoenen mee.
Eerst moesten we een stuk omhoog lopen, waarbij we de waarschuwing kregen dat we op moesten passen voor de kogelmieren. Dat zijn die gigantische mieren die je zoveel pijn kunnen doen dat je denkt dat je beschoten bent. Ze zijn ook echt heel groot. Het is moeilijk te zien op de foto denk ik, maar ik durfde mijn hand er niet dichterbij te doen want ja, de dieren zijn nog aggressief ook haha.
Daarna kwamen we bij de eerste zipline. Ik was heel benieuwd hoe het zou zijn. Vroeger zou ik me er veel drukker over gemaakt hebben, maar om één of andere reden doe ik die dingen nu veel makkelijker. Net als het raften, ging ik hier dus ook weer open in. En het was fantastisch. Lekker roetsjen door de jungle, prachtige uitzichten, hele hoge bomen en mannetjes die het leuk vonden ons een beetje te plagen. Soms gaven ze een ruk aan de zipline waardoor we op een neer hobbelden. Bij het abseilen vroegen ze of je hard of zacht wilde en lieten ze je ongeacht wat je zei met een noodgang zakken. Bij de tweede roetsj zat degene die Jeroen moest opvangen niet erg op te letten. Gelukkig had Jeroen wel in de gaten dat hij moest gaan remmen, want die man schrok zich dood toen hij zag dat Jeroen er al aankwam en begon meteen te gebaren dat Jeroen moest remmen. Maar dat was hij dus al aan het doen, waardoor hij met een keurige snelheid op het platform aankwam. De man was nogal opgelucht. Hopelijk let hij vanaf nu beter op 😉 .
We hebben dus wel erg gelachen.
Na het ziplinen was het tijd voor de lunch. En wat hadden we weer mazzel, we waren nog geen twee seconden onder het afdak of het begon flink te plenzen. De hele tijd tijdens het ziplinen was het droog geweest, wat een geluk. “Welkom in het regenwoud” zeggen ze elke keer als het flink regent.
Na de lunch zijn we gaan chillen in onze lodge. Het is hier natuurlijk flink vochtig door het weer en alle regen, en er is voortdurend herrie uit de jungle. Aan de ene kant is dat heel bijzonder, je voelt je echt heel erg ondergedompeld in natuur, dat is echt extreem hier in Costa Rica. Maar aan de andere kant is het toch ook best vermoeiend, de hele tijd die herrie en die vochtigheid. Dus dan is het heerlijk als je tussendoor lekker even kan relaxen.
De hele middag totdat we met de nachtwandeling meegingen regende het pijpestelen. Jeroen werd er helemaal sip van, die kan daar niet zo goed tegen. We vroegen ons af of we wel meegingen met de nachtwandeling. Maar aangezien we regenkleding bij ons hadden dachten we, waarom niet. En dat was wel een succes. De regen viel erg mee, waarschijnlijk ook omdat je in de dichte jungle loopt en er niet zo heel veel regen op je hoofd terechtkomt. Maar ook omdat we best wat leuke beesten zagen.
We zochten het rode kikkertje weer op en deden opnieuw een poging om er foto’s van te maken. Maar dat was zonder statief echt niet te doen. Als we teveel met de zaklamp op het kikkertje schenen was het ten eerste zielig, en ten tweede overbelicht. En als we te weinig schenen werd de foto bewogen. Volgens de gids was het veel makkelijker met een smartphone, maar die hadden we niet mee. Toen heeft hij met zijn eigen telefoon wat foto’s van de kikker gemaakt en die naar ons toegestuurd.
Terwijl hij stond te fotograferen zag ik in het bos een slangetje gaan. Het was een cat-eyed snake, bleek later. Ik zag eerst vooral zijn witte buik, maar hij bleek van boven bruinachtig te zijn. Griezeltje, maar gelukkig maar heel klein.
Verder hebben we ook nog de Kinkajoe gezien, een heel schattig pluizig diertje dat lekker aan het eten was van een vrucht hoog in de boom. We hadden geen tijd om hem op de foto te zetten, maar hij was superschattig om te zien.
Na deze nachtelijke wandeling hebben we van het diner genoten en zijn daarna lekker weer naar bedje gegaan.
Geef een reactie