Vanmorgen om zeven uur stond de wekker. Om half acht zijn we gaan eten, want om half negen zouden we opgehaald worden voor ons tripje naar de sluizen. Dat liep echter ietsje anders…
Het ontbijtje was lekker, maar wel een beetje gedoe. Het was een buffet, maar eigenlijk niet. 🙂 . Alles stond achter een scherm en er stond een mannetje bij, dat alles voor ons opschepte. Je moest dus zeggen wat je wilde hebben, en lekker een tijdje twijfelen en keutelen was er niet bij. Maar goed, ik eet toch altijd ei met spek op toast dus zo heel ingewikkeld was het nou ook weer niet 😀 .
Na het ontbijt, dat op de benedenverdieping was, gingen we naar de vijfde verdieping om een blik te werpen op het zwembad. Het is een klein badje maar wel heerlijk om even te zwemmen na een warme dag waarschijnlijk. Er was ook een gym met wat apparaten. Nadat we dat bekeken hadden, zijn we naar de spa gegaan, die op de 25ste verdieping was. Daar was eigenlijk niet zo heel veel te zien, dus gingen we naar onze kamer terug om de spulletjes te pakken die we mee wilden op de tour. Dachten we… We stapten in de lift, drukten op de achtste verdieping, maar het lichtje ging niet branden. Zeker stuk. Hij ging toch omlaag dus we dachten dat komt goed. Verdieping 8… verdieping 7… hé, dat gaat niet goed. “Druk dan vlug op 5!” zei ik nog tegen Jeroen. Maar hij was te laat. We belandden op de 2de verdieping, We bleven in de lift staan. Deuren gingen weer dicht, wij weer op de 8 drukken. Geen lichtje. Verdieping 6… 7… 8… 9… sjit. Gaat weer niet goed hè. We belandden op de vijftiende verdieping en ik dacht ik ga niet langer in deze kapotte lift staan. Er stond ook iemand te wachten dus we stapten maar uit. In de volgende lift stonden we alweer driftig op de acht te drukken toen we bedachten dat we misschien de sleutel moesten gebruiken vóór we op 8 drukten. Ja! Dat werkte, het lichtje ging branden en we belandden netjes op onze verdieping. Wat een avontuur, dat buitenland.
Na het ontbijt zijn we in de lobby gaan zitten wachten. Tien minuten te vroeg kwam er iemand vragen of wij dokters waren. Nee. Oké dan ging hij verder zoeken. Om half negen was er nog niemand en om vijf over half negen ook niet. Ik checkte toch nog even bij de man die naar de dokters vroeg of hij ons niet moest hebben, maar dat was toch echt niet zo. Nu zitten we natuurlijk in een Noord-Amerikaans land, dus het is niet zo gek als we niet stipt op tijd worden opgehaald. We hadden echter gisteren op onze reisbeschrijving van het agentschap hier gezien dat we woensdag naar de sluizen zouden gaan. Maar op de beschrijving vanuit Nederland stond dinsdag. Dus ik dacht ik controleer dat even, en heb dus gechat met het agentschap hier. Ze zei dat er een last-minute wijziging was geweest vanwege covid (jaja) en dat het dus dinsdag zou zijn. Vond ik een vreemd verhaal. Dus daarom dacht ik om vijf over half negen al, dat gaat niet goed. Weer een chatje gestuurd naar de dame van het agentschap. Ze ging het uitzoeken en een paar minuutjes later kwam ze met confusion en sorry sorry het is toch morgen pas. Prima, geen probleem, dan gaan we lekker de stad in vandaag.
We zijn meteen een wandeling gaan maken naar het oude deel van panama city. Er lag een mooi park aan de oever van de grote oceaan, waar we doorheen gewandeld zijn. Het eerste stuk van de wandeling, nog echt in de stad, was wel afzien. Wat veel herrie, je loopt tussen de wolkenkrabbers en al het geluid en getoeter van de auto’s komt nogal heftig op je af. Dus we waren blij toen we wat afstand namen in dat park. Het was ook bloedheet en vochtig. Af en toe voelden we een briesje, en dan was het juist weer heerlijk weertje. Maar in de hitte was het echt afzien, voornamelijk omdat we er nog aan moeten wennen denk ik.
In het park stond “Panama” in kleurige letters. Hartstikke leuk voor de foto.
We wandelden nog een stuk door, maar toen we bij het oude deel waren voelde het toch niet meer helemaal goed. Jeroen vroeg “gaan we daar echt heen?” en ik was het wel met hem eens, nee dus. Soms kan je niet uitleggen waarom iets er niet veilig uitziet, maar je voelt het gewoon. En in zo’n stad als Panama kan je dan maar beter naar dat gevoel luisteren denk ik. Dus we zijn rustig terug gewandeld richting hotel. Vlakbij het hotel was er een subway en we dachten daar een makkelijke lunch te kunnen scoren. Die was echter gesloten, maar aan de overkant was een ander tentje met afhaaleten, dus we hebben lekker twee broodjes kip met wat frites gehaald en op de kamer opgegeten.
Op de kamer heb ik maar even gedoucht om het zweet eraf te spoelen. Toen we weer een beetje bijgekomen waren en onze lunch hadden opgepeuzeld, gingen we weer op pad. Ik had redelijk dichtbij een winkelcentrum gezien waar ze outdoorkleding hadden en ik had nog een jas nodig. Onderweg zagen we nog iemand aan een wolkenkrabber hangen, spannend! Bij de columbia winkel heb ik een fijn regenjasje gekocht, ook nog in een mooie schutkleur (groen!). We hebben nog een starbucksje genomen in het koele winkelcentrum en zijn teruggelopen naar het hotel. Daar zijn we meteen het zwembad ingedoken en hebben de nieuwe onderwatercamera uitgeprobeerd. Dat was ook een klein feestje om te doen, erg grappig. En hij deed het goed!
Na een tijdje lekker luieren zijn we opgedroogd en wel op pad gegaan voor ons laatste kopje koffie van de dag. We hadden beiden geen zin in “echt” eten, dus we hebben een stukje cake/taart genomen bij de starbucks en een fikse bak caramel machiato met een extra shot, we zijn vaste klanten 😉 . Toen terug naar het hotel om weer lekker uit te rusten, te douchen en te gaan slapen.
Geef een reactie