Ach welja, we stoppen er gewoon nog een fan-tas-tische dag bij!
Vanmorgen, raad eens, vroeg opgestaan. De wekker stond op half zes, want om zes uur moesten we aantreden voor koffie met muffins. Daarna zouden we luipaarden gaan zoeken. We liepen op het laatste moment naar de algemene ruimte, waar we vervolgens helemaal niemand zagen! Geen personeel (die konden we wel horen praten in de keuken) en geen enkele gast. We hadden gisteren gevraagd of ze onze wake-upcall wilden annuleren, want wij konden zelf wel op tijd wakker worden. Daar begonnen we nu toch enigszins aan te twijfelen.
Na een tijdje kwam de ontbijtdame een bakkie koffie voor zichzelf tappen, en we vroegen maar eens hoe laat de leopardtracking zou starten. Ze dacht even na en zei dat ze dacht dat het om zeven uur begon. Dan waren we een half uur te vroeg. Maar ik wist bijna zeker dat we om zes uur koffie met muffins zouden krijgen, ik snapte er niks van. Terloops zei ze nog ik zal wel alvast de muffins voor jullie halen. Prima, doe maar.
Ze bracht de muffins en we peuzelden er een paar op. En toen kwam gelukkig de gids naar ons toe om te zeggen dat we inderdaad zo leopards gingen zoeken. Gelukkig, niet te vroeg opgestaan vandaag. Alhoewel dat discutabel was voor Jeroen, want hij zei geen boe of bah haha. “Te vroeg” is relatief…
We vertrokken en de gids had een grote antenne mee. Hij legde uit dat de luipaarden die in dit reservaat leven, er al waren voordat het een reservaat was. Althans, ze zijn in ieder geval niet geïntroduceerd, maar gewoon geboren en getogen. Het zijn dus echte wilde luipaarden, want ze worden ook niet gevoerd of beïnvloed. Het enige wat ze wel doen is ze een nekband omdoen met een radiosignaal erin, zodat ze gevolgd kunnen worden. Zo doen ze onderzoek naar de dieren. Als een dier een nekband omkrijgt, krijgt hij meteen ook een naam.
Het eerste plan was om op zoek te gaan naar Elektra, een vrouwtje. We reden naar haar territorium en de gids stak zijn antenne in de lucht. We hoorden alleen maar een heel harde ruis en verder niets. We reden verder en op een bepaald moment hoorden we een piepje. Maar het piepje werd niet duidelijker en het leek van alle kanten te komen. We hebben een tijdje gezocht, maar uiteindelijk zei de gids dat hij dacht dat ze op de berg liep, daar leek het op met dit onduidelijke signaal. We gaven het op. Toen vertelde hij dat Elektra twee jongen had van haar buurman. Ik was best teleurgesteld want een leuk jong luipaardje zag ik wel zitten. Maar goed, we waren nu op weg naar een groot mannetje, dat zou ook wel indrukwekkend zijn, hopen dat we die ook nog vinden.
We waren nog niet zo heel lang onderweg toen we plotseling op de weg een jonge luipaard zagen lopen! Nou, wat een geluk zeg, daar waren de jongen! Een mannetje en een vrouwtje, het vrouwtje was het schattigst, maar ook het meest onzeker. Ze kroop achter haar broer weg en ging telkens een beetje uit het zicht of ergens achter zitten. Haar broer liet zich intussen prachtig fotograferen.
We hebben een poosje geweldig zitten genieten van deze schattige diertjes. De moeder had ze even alleen gelaten om te gaan jagen, dat doet ze wel vaker en dan blijven ze netjes op dezelfde plek. Ik vroeg wat er zou gebeuren als ik uit zou stappen, de gids zei, dan peuzelt hij je op. Hij was er al sterk genoeg voor. Oké, dat doen we dan deze keer maar niet.
Na een tijdje zijn we verder gereden om toch nog het grote mannelijke luipaard te zoeken. We reden richting het signaal en het werd steeds duidelijker. We keken steeds naar de antenne en naar de gids, en daardoor letten we niet goed op onze omgeving. En toen we het idee hadden dat we nu wel heel dichtbij moesten zijn, stonden we bijna bovenop het luipaard hahaha. Hij keek ons aan alsof we gek waren, en daar had hij wel een beetje gelijk in haha.
Wat een prachtig dier was ook dit weer. Hij bleek een jonge spiesbok gevangen te hebben en die hing in de boom. we zagen nog een staart en een hoefje. En er zat nog wat bloed aan zijn bek. Hij had dus al gegeten, dat scheelde haha. Mawensi heette hij en hij was de vader van de jongelingen die we eerder hadden gezien. Het was weer puur genieten.
Na een tijdje moesten we terug naar de hut voor het ontbijt. Onderweg zagen we nog een bruine hyena, gespot door Jeroen.
We hebben snel wat lichts genomen en zijn daarna naar de kamer gegaan, om daar even te relaxen in onze loungeruimte. Deze kamer bestaat namelijk uit een slaapkamer waar twee tweepersoonsbedden staan, met een douche en een wc. Een prachtig rond huisje met een rieten dak en heel veel ramen die uitzicht bieden op een open plek waar veel wild langswandelt. Het zit in het afgesloten deel van het reservaat, waar dus alleen onschadelijk wild rondloopt. Daarnaast hebben we nog een klein huisje, dat naast onze slaapkamer staat, waar twee loungebedden in staan en dat helemaal open is. Het is wel begrensd door een muurtje en het heeft ook een rieten dak. Daar kunnen we koffie drinken, wat we vanmorgen dus ook lekker hebben gedaan. Maar er staat ook een potje vogelvoer en we kunnen de kippies eten geven. Dat weten de kippies, dus die sprinten naar het muurtje zodra je eraan komt lopen. Dat is erg grappig. We hebben ze dus veelvuldig gevoerd, ik denk dat ze daarom zo dik zijn haha.
Daarna hadden we het plan om de giraf-route te gaan wandelen, een route van vijf kilometer die over het afgesloten gedeelte loopt. De route liep over een heuvel waardoor we uiteindelijk een prachtig uitzicht hadden over de omgeving. We zijn geen giraffen tegen gekomen, dat was wel jammer, maar dat kwam misschien omdat we op de heenweg honderduit aan het kletsen waren haha.
Na de wandeling ben ik een dutje gaan doen in de slaapkamer. Jeroen is in de loungekamer gaan zitten en heeft daar een veel korter dutje gedaan. Toen ik wakker werd zag ik dat hij bezig was een mangoest te fotograferen. Grappige beestjes.
Het was ook alweer tijd voor de middagsafari, dus we zijn naar de algemene ruimte gegaan, hebben nog wat gedronken en daarna konden we weer in de auto springen voor de Afrikaanse massage. We moesten goed uitkijken voor de doornenstruiken, legde de gids uit, anders hadden we kans op een Afrikaanse tatoeage haha. Grapjas.
De middagsafari was geen enorm succes, hoewel wel heel leuk.
We zochten eerst een vrouwtjesluipaard op en vonden haar ook, maar ze was slecht zichtbaar in de bosjes. De gids hoorde dat een andere gids een luipaard had gevonden die net een wrattenzwijn te pakken had gehad, ergens vanmiddag. Echter, zijn prooi was afgepakt door een bruine hyena. We zijn erheen gereden en zagen inderdaad een hyena lekker eten en een luipaard heel sneu staren naar wat ooit haar prooi was geweest. Daar had ze nou zo hard voor gewerkt…
Na een tijdje zijn we snel naar een zonsondergangsplekje gereden waar we wat fotootjes hebben gemaakt en weer een amarula hebben gedronken.
Toen we terugkwamen konden we meteen aanschuiven voor het diner, wat weer heerlijk smaakte.
Toen we net klaar waren met eten, werden we opgehaald door de volgende gids voor een night-hide, een tripje naar een hutje waarin we konden gaan zitten om ongezien wild te bekijken. We reden ernaartoe en het was inmiddels helemaal donker geworden. We kwamen aan bij een pad en de gids parkeerde de auto. Hij stak wat lampjes aan en vroeg ons om uit te stappen. We stonden naast de auto en ik hoorde van alles ritselen in de bosjes. De gids zei dat we goed bij elkaar moesten blijven, dat we eruit moesten zien als een olifant. Dan zouden we niet aangevallen worden. En, zei hij, wat loopt daar? Ik keek en zag een bruine hyena lopen. Gewoon, op een meter of drie afstand. Hij bekeek ons. Pff, doodeng. Toch zei de gids dat we gewoon naar het hokje zouden lopen met z’n allen, en hij ging lopen. Tja, wat moet je dan hè, weinig andere keus dan meelopen. Dus we liepen braaf op een kluitje achter de gids aan, richting de hyena. En een paar meter verderop bleek nog een hyena te zitten. En het ritselde als een gek in de bosjes. Ik vond het echt doodeng, maar ook supertof! Ik wilde een filmpje maken en pakte mijn telefoon, maar dat mocht niet van Jeroen. Nee, niet doen, niet doen! Hahaha, ik weet niet waarom het niet mocht, maar Jeroen was ook niet zijn relaxte zelf haha. Na een meter of wat, twintig ofzo, kwamen we bij het hokje aan. Wij liepen achteraan, de gids stapte naar binnen en de andere vier mensen voor ons ook. Het was een groot hok, maar blijkbaar liep niet iedereen door, want ik paste er niet meer bij en Jeroen al helemaal niet. Toen heb ik de rugzak voor me maar een flinke duw gegeven. Ik dacht doe eens normaal zeg, Jeroen staat daar in zijn uppie buiten, dat lijkt me toch niet de bedoeling.
Eenmaal binnen konden we weer ademhalen allemaal. Behalve de gids eigenlijk, hoewel die waarschijnlijk sowieso de hele tijd probleemloos doorademde, maar hij moest nog wat brokjes vlees en groente buiten neerleggen om wilde dieren te lokken. Jaja, leuk zeg, met twee hyena’s die op je staan te wachten. Toch deed hij het gewoon, hij liep naar buiten en legde het vlees neer, en dat ging prima. Er kwam ook meteen een stekelvarken op af, ook weer prachtig om te zien. Wat een stekels. En hij at het fruit op, de hyena’s natuurlijk het vlees. Maar als de hyena’s te dicht bij het stekelvarken kwamen, dan stak het stekelvarken zijn kontje hun richting uit en dan deinsden ze vlug terug. Ook grappig om te zien.
We hebben de twee hyena’s goed kunnen bekijken en ook een stuk of vier stekelvarkens. Daarna was het eigenlijk alweer prima geweest, dus we gingen terug. Wederom op een kluitje terug naar de auto, vlug instappen en weer ademhalen. Deze keer was het minder eng, want volgens de gids waren de hyena’s wel weg om ergens eten te gaan zoeken. Maar toch spannend, omdat je niks ziet om je heen.
We werden teruggebracht naar ons huisje en dachten dat we alles gehad hadden. Maar daarna, toen we in bed lagen, begon er strak naast het huisje een jakhals te roepen! Hij stond werkelijk op nog geen meter van het huisje achter een afscheiding van tentdoek. We konden hem niet zien, maar dus des te beter horen. Ik denk dat hij gedag wilde zeggen omdat we morgen vertrekken.
Weer een geweldige dag gehad dus. Morgenochtend kunnen we uitslapen en rustig gaan ontbijten en uitchecken. Dan op het gemakje naar het vliegveld, want het vliegtuig gaat pas rond een uur of zes. En dan de volgende morgen weer lekker met Noa knuffelen!
Geef een reactie