Als ik nu rare dingen zeg, in ieder geval gekker dan anders, dan komt het omdat ik nog aan het tollen ben van de fantastische dag die we gehad hebben.
Zoveel mooie dagen achter elkaar is wel heel bijzonder!
Vanmorgen zijn we weer vroeg opgestaan. We moesten best een stuk rijden en wilden weer lekker veel zien van het park. We moesten deze keer iets langer wachten om het park in te mogen, maar het was nog steeds geen hele lange rij.
We reden richting een waterpoel, toen Jeroen opeens iets zag. Het was een neushoorn! Wat was het bijzonder om zomaar zelf zo’n prachtig dier te spotten. Eventjes hebben we hem goed bekeken, maar toen was hij ook alweer in de bush verdwenen.
We reden verder en na een paar minuutjes stopte Jeroen alweer, omdat hij een aantal hyena’s zag. Het bleken er drie te zijn, spotted hyena’s, prachtige dieren maar ook een beetje creepy. Ze lagen alle drie dezelfde kant op te kijken en we vroegen ons af waarnaar. Ik pakte de verrekijker en zag opeens onder een boom een leeuw liggen! Na nog wat nader onderzoek bleek er iets dichter bij de hyena’s nog een leeuw te liggen, die iets op aan het eten was. Het leek een zebra, het was in ieder geval iets met zwart en wit, maar het leken stippen en geen strepen. De leeuw lag er flink aan te trekken en de andere leeuw had misschien al gegeten of lag op zijn beurt te wachten. Heel eventjes zag ik wat dieper in de bosjes een mannetjesleeuwenhoofd (goed scrabble woord) naar boven komen, dus die lag er ook. En de hyena’s lagen dus netjes te wachten tot de leeuwen klaar waren met hun prooi. Hopelijk blijft er iets voor ze over.
We hebben twee auto’s die aan kwamen rijden gewezen op de leeuwen, want die zag je niet zomaar. Ze lagen even dicht bij de weg als de hyena’s, maar meer verborgen. Daarna kwam er nog een auto met een gids erin en die zag de leeuwen natuurlijk wel meteen.
Na een tijdje genoten te hebben van dit beeld, zijn we weer verder gereden.
Bij de volgende waterpoel lag een leeuw op een heuveltje. We konden er niet goed bij komen staan omdat er andere auto’s in de weg stonden. En toen er eentje vertrok was er een gigantische bus die gauw in dat gaatje reed, dus toen konden we er nog niet bij. We baalden een beetje en Jeroen verplaatste de auto naar de andere kant van de rij, in de hoop dat we haar daar beter konden zien. We waren net geparkeerd toen we op een meter of vijf vóór de auto plotseling ook twee leeuwen zagen liggen, gewoon in het open veld dus prima te bekijken. Lekker alert ben je dan hè haha. De twee leeuwen bleken nog jong te zijn, één mannetje en zijn kleine zusje. De leeuw op de heuvel kwam plotseling een beetje in beweging, en het kleine zusje werd daar een beetje nerveus van. Ze ging eerst zitten, maar kon haar draai niet echt vinden, en zocht daarom maar steun bij haar grote broer. Die bleef natuurlijk heel stoer gewoon liggen. Na wat gerommel van opstaan en liggen liepen alle drie de leeuwen weg. Als leeuwen in beweging gaan komen dan beginnen ze vaak eerst te geeuwen. Dat deed deze kleine dame ook en we konden supermooie foto’s van haar maken met haar bek wijd open. Prachtig.
Toen ze weg waren zijn we weer verder gereden. We vonden de volgende waterpoel en ook daar zagen we een leeuw liggen. Een beetje moeilijk om te zien maar hij was er wel. In het water waren olifanten weer lekker aan het poedelen en drinken. We keken weer een tijdje en reden verder, toen we opeens weer twee leeuwen zagen liggen. We hadden ons al afgevraagd of die ene leeuw alleen was gekomen, en inderdaad was het antwoord dus “nee”. De leeuwen die we nu zagen waren we al een keer gepasseerd en toen hadden we ze dus helemaal gemist. Ze lagen ook wel een stuk van de weg af in de schaduw, maar toch waren ze goed te zien. Ook die hebben we even bekeken, om daarna weer verder te rijden naar de volgende waterpoel.
Onderweg stonden er wat auto’s aan de rechterkant van de weg en we dachten, wat zouden die zien? We reden ze voorbij en parkeerden ervoor. En toen was daar plots weer een topperrrrrrrrr! Er bleek namelijk een luipaard in de schaduw van een boompje te liggen, wederom vlak naast de weg! Luipaarden zijn altijd heel lastig te vinden, dus we voelden ons de koning te rijk met deze vondst. Wat een prachtig dier is het toch. Jeroen zijn favoriete dier in Afrika, ik vind het jachtluipaard mooier. Het dier lag lekker te luieren en hief zijn kop eventjes op en ging toen weer liggen. Zo’n indruwekkend dier ook weer. We genoten weer een poosje van dit beeld en er kwamen steeds meer auto’s bij, vooral met gidsen erin. Die hadden misschien door de radio gehoord dat het luipaard daar lag. Er kwam nog een auto voor ons staan en een auto met gids naast ons. Aan de auto voor ons hebben we verteld dat er een luipaard lag, ze zagen eerst helemaal niets, maar toen ze hun raampje open deden konden we het beter aan ze uitleggen, en toen zagen ze hem. De gidsen hier doen een beetje alsof ze meer “recht” hebben op goed zicht, ze gaan af en toe bijna voor je neus staan, en dat vinden we nogal vervelend. Dus toen we zagen dat de gids naast ons de auto uitstapte om naar zijn motor te kijken, gebaarden we naar de auto voor ons dat we van plek konden wisselen. Als we gewoon waren weggereden dan had de gids die plek ingenomen, terwijl de mensen in zo’n auto hoger zitten en het dus vanachter een andere auto prima kunnen zien. Dus we wisselden gauw van plek, vertelden de auto achter hen ook nog even in het Nederlands wat er te zien was, en reden verder. Na een paar meter zei ik tegen Jeroen: “Waarom stapt zo’n gids eigenlijk de auto uit op drie meter van een luipaard????”. Dat realiseerden we ons op dat moment pas hahaha. Heel vreemd. Jeroen zag wel dat hij opeens haast maakte toen wij wegreden. Waarschijnlijk voelde hij zich eerst gedekt omdat onze auto tussen hem en het luipaard in stond, maar ja, toen vertrokken wij opeens hahaha. Ach, dat houdt het spannend voor die man, nietwaar?
We reden weer door naar de waterpoel die we op het oog hadden en werden getrakteerd op een kluit olifanten. Het waren er ontzettend veel, we hebben ze verschillende keren geteld en kwamen telkens op een ander aantal. 12, 13, 14 of 15 waren het er, ik ga maar uit van 15 haha. Ze stonden weer met de voetjes in het water lekker te poedelen.
We hadden nu een uur of acht rondgereden in het park en waren doodop. Ergens halverwege hebben we nog geluncht, ik weet niet meer precies op welk moment dat was. Er was een klein eekhoorntje dat wel kon genieten van onze appel, en er waren ook vogeltjes die dat wel lekker vonden.
We zaten heerlijk in de schaduw onze lunchbox op te eten die we meegenomen hadden vanaf het vorige resort. Er zaten wat nootjes in, een kleine geitenkaassalade, een dubbele boterham met kaas en ham, een appel, twee pepermutjes, een pakje drinken, een brownie en een in zilverpapier verpakte kipschnitzel. Lekker luxe smullen dus. We eten veel teveel deze vakantie haha.
Uiteindelijk reden we door naar het volgende resort, waarvan de ingang meteen na de uitgang van het park lag. We waren doodmoe. We werden verwelkomd met een gong, mochten onze handen even wassen onder een straaltje dat iemand voor ons in een bakje goot, daarna kregen we een ijskoud glaasje limonade en mochten we even gaan zitten. We vulden onze gegevens in en werden vervolgens naar het huisje gebracht. Dit is toch wel het meest luxe huisje tot nu toe, wat een weelde hier en wat een rust. we mogen niet zelf van het huisje naar het algemene verblijf wandelen, we moeten opgehaald worden óf zelf met de auto erheen rijden. Het is te gevaarlijk om te lopen vanwege alle wilde dieren die hier rondstruinen. Er staat allerlei drank voor ons klaar in de kamer, sherry, whiskey, gin en brandy. Er is een koelkast met allemaal frisdranken en wat wijn, er zijn koekjes, nootjes en gedroogde gele dingetjes en er is koffie en thee. Allemaal complimetary, dus bij de prijs in. Gelukkig weten we niet meer wat de prijs was haha. Als ik in zo’n luxe resort terechtkom dan voel ik altijd de spanning van me afglijden. Alles klopt hier, vaak is het heel rustig, alles is tot in de details geregeld en het ruikt heerlijk. Hier kunnen we echt even bijkomen.
We hebben een poos op de veranda genoten van het uitzicht dat we nu hebben. Er ligt een redelijk kale vlakte voor ons huisje en wat verderop kunnen we de waterpoel zien die voor het algemene gebouw ligt. Er lopen dus allemaal dieren voorlangs die naar de waterpoel gaan. Voor het huisje ligt een terras dat een meter hoger ligt dan de grond, en daar kunnen we volgens de mensen hier gewoon op staan en rondkijken. Ook als er leeuwen zijn, kunnen we gewoon buiten staan. Ik weet niet of ik ze geloof haha, het is toch een beetje gek.
Toen het etenstijd was, zijn we met de auto naar het restaurant gereden. Dan loop je dus wel gewoon naar je auto toe zonder enige bescherming. Dat voelt niet heel erg prettig kan ik je vertellen, zeker als het donker is. Je vraagt je de hele tijd af waarom dit dan wel veilig zou zijn en een wandelingetje naar het restaurant niet. Er staan toch nergens hekken… Maar goed, we kijken goed rond en vertrouwen maar weer op de lokale mensen, die zullen het ongetwijfeld wel weten.
Het eten was heel erg lekker, we kregen een vier gangen diner waar we van gesmuld hebben. De man vroeg steeds of we al toe waren aan de volgende gang, en elke keer zeiden we “ja”. We wilden eigenlijk alleen nog maar naar de rust van de kamer om lekker te gaan slapen, we waren zo moe. Tijdens het eten hebben we nog besproken wat we van Etosha vonden. Het is een beetje vreemd, het was aan de ene kant natuurlijk fantastisch door alle dieren die we er gezien hebben, maar toch voelt het niet goed. We hebben onze vinger er niet achter gekregen. Lag het nou aan het feit dat de mensen beduidend minder aardig zijn? Waarschijnlijk omdat ze toch wel veel bezoekers krijgen, of ze nou aardig zijn of niet. Of lag het aan het feit dat er een hek omheen staat en dat sommige dieren een halsband omhebben? Het is toch een klein beetje een dierentuingevoel. Of kwam het misschien doordat we erg lange dagen hebben gemaakt hier, normaal doe je een safari met een gids, dan hoef je zelf niet te rijden en ook niet voortdurend in de bosjes te turen op zoek naar wild. Het was misschien te intensief. We weten het niet. Het was echt fantastisch hoor, maar toch, er zit diep onderop een klein gevoeletje dat net niet helemaal klopt…
Eenmaal terug in de kamer had ik ook geen puf meer om het blog te schrijven. We zijn gaan slapen met de gordijnen open, wekker op het tijdstip dat het begint te schemeren en dan hopen dat er iets langs komt hobbelen dat we kunnen zien vanuit ons bed. Haha, heerlijk toch.
Morgen wordt een luie dag. We geven ons op voor de sundowner, een beetje safari en een zonsondergang die start om 17.00 uur, en verder he-le-maal niets! Eens kijken of Jeroen dat volhoudt haha.
Geef een reactie