Jeroen en Annette

Op vakantie

Poesje!

Wat een prachtige dag was het weer vandaag!

Vanmorgen stonden we weer veel te vroeg naast ons bed. Het park gaat met zonsopkomst open en met zonsondergang weer dicht. We wilden een poosje na zonsopkomst in het park zijn zodat we niet hoefden te wachten als er een rij zou staan. We kwamen eigenlijk toch te vroeg aan bij de poort, maar het binnenrijden ging bijzonder snel. Er was deze keer ook niemand die voorpiepte, dat scheelt natuurlijk ook een stuk.

We reden het park binnen en ik vond het nou niet echt schemerig meer. De zon was echt nog maar net op, ik had verwacht dat het nog wat donkerder zou zijn. Dus ik dacht we gaan vandaag geen poezen meer zien, die slapen immers als het warm begint te worden. We wilden naar het eerste waterpunt rijden maar namen een verkeerde afslag. Het tweede en het derde waterpunt waren droog. Toen was de zon inmiddels wel helemaal warm en alle poezen in slaap aan het sussen. We reden richting het sprookiesbos, let wel, sprookies en niet sprookjes… Nou, dat zijn dus echt sprookjes want dat bos was een dood en dor lelijk omheind stel boompjes, of boompies. We kwamen ons eerste stel gnoes tegen, maar ook daarvan waren we niet meer onder de indruk, want daar zijn er gnoeg van…

Ik had er helemaal geen zin meer in. Ik was moe, we waren vroeg opgestaan voor niks en we hadden nog de hele dag om door een park te tuffen waar we overal dezelfde dieren zouden zien. Achteraf hoorde ik dat Jeroen zich ook zo voelde.

En toen gebeurde het. Wat een ongelofelijke mazzel hadden we weer! We kwamen een Duitser tegen die ons stopte. Hij vertelde dat er verderop leeuwen waren, aan de linkerkant van de weg twee en aan de rechterkant nog veel meer. We zouden het wel zien aan de auto’s die er stonden. Tjonge, wat waren we blij. We reden erheen en inderdaad, uiteindelijk telden we acht leeuwen, vlak naast de weg! Rechts de vrouwtjes en een jonge mannetjesleeuw, links twee oudere mannetjesleeuwen. En sommige werkelijk op nog geen twee meter van de auto. Raampje open en fotootjes maken maar. Het was prachtig, we kregen er maar geen genoeg van. En dat was maar goed ook, want net toen we dachten, we rijden maar weer eens verder, gebeurde er iets. Één van de leeuwen maakte zich los van de groep en ging verderop liggen. We zagen een roedel zebra’s aan komen scharrelen en daarachter een troep springbokken. Op een rijtje veranderden de zebra’s zonder dat ze het in de gaten hadden in stuk voor stuk lekkere hapjes. Een andere leeuw kwam ook in beweging, liep een andere kant op en verdween uit het zicht. Ik dacht die loopt zeker ook richting de mannetjes want dat hadden twee andere vrouwtjes ook al gedaan. Plotseling zette het eerste vrouwtje het op een lopen, achter de zebra’s aan. De zebra’s raakten meteen in paniek en renden hard weg. En toen zagen we opeens die andere leeuw vanaf de andere kant achter de zebra’s aan gaan! Prachtig om te zien hoe ze de zebra’s probeerden in te sluiten. Helaas lukte het ze niet om er eentje te pakken te krijgen.

Intussen waren de mannetjesleeuwen ook opgestaan om eens te kijken of ze wat te eten zouden krijgen, en daardoor kwamen ook zij prachtig in beeld.

Toen de twee leeuwinnen terug waren bij de rest zijn we weggereden. De leeuwen verdwenen zo langzamerhand toch ook allemaal in het veld, dus heel veel was er niet meer te zien.

We reden naar het dorpje om een lekkere cappuccino te scoren, die er jammer genoeg niet te krijgen was. Het werd een gewoon bakkie koffie, lekker in de schaduw. Inmiddels was het 34 graden maar dat is hier een heerlijke temperatuur, zolang je dus maar in de schaduw blijft. Zodra je in de zon komt verschrompel je van de brandende hitte.

In het dorpje was een toren waar we op konden klimmen en dat hebben we gedaan. Even genieten van het prachtige uitzicht. We zagen nog drie olifanten lopen en we dachten die zouden weleens naar het waterpunt kunnen gaan dat bij de camping ligt. We wilden daar toch al onze lunch soldaat maken, dus we reden erheen. We vonden een bankje in de schaduw met uitzicht op de poel en zegen neer. Het stikte er van de dieren, springbokken, spiesbokken, gnoeg gnoes, giraffen en uiteindelijk inderdaad de drie olifanten.

Drie mannetjes waarvan er eentje duidelijk de baas was. Die begon met drinken van fris water bij de bron, de andere twee gingen poedelen en drinken in de poel. Na een tijdje voegden ze zich bij de oudere olifant en probeerden ook wat van de bron te drinken. Na wat gebrom mocht dat van de oudste, maar het ging niet van harte en ze dronken dus niet zo veel. Daarna nam er eentje een zanddouche, daar heb ik een filmpje van gemaakt. Ik het het idee dat hij het wel fijn vond… Dat kan je zien aan het feit dat hij zo lekker met zijn oren klappert…

Toen de oudste klaar was met drinken slenterde hij weg. Dat gaf de andere twee nog de kans om flink wat water te drinken bij de bron.

Toen we er een uur hadden gezeten zijn we maar weer weggegaan. We reden via een omweg terug naar “huis” en zagen onderweg nog wat zwartkop Impala’s die weer weinig indruk op ons maakten en waar we een nonchalante foto van hebben gemaakt. En daar misrekenden we ons een beetje want die dieren blijken alleen maar hier voor te komen en waren dus best bijzonder. Maar ja, ons hoofd tolde nog van de prachtige dingen die we vandaag hebben gezien!

Terug bij huis heb ik een dutje gedaan en daarna zijn we bij het zwembad gaan zitten. Jeroen zette de ligbedden klaar, maar eentje klapte dicht en zijn vinger kwam ertussen. Ik kwam aanlopen en zag al aan zijn houding dat er iets mis was. Er zat best een wond op en het werd al blauw. Hij zei ik ga maar even naar de kamer om hem te koelen. Ik ben even een pleister gaan halen en toen ik terugkwam, kwam Jeroen er witjes en zwetend weer aanlopen. Ik zei dat hij zijn arm hoog moest houden en even rustig moest blijven zitten. Na een tijdje kwam hij weer bij, pleister erom en na nog een tijdje ging het eigenlijk wel weer oké. Pfoeh dat was wel even schrikken, je wilt toch niet je vinger breken in een land als Namibië. Maar nu heeft hij gelukkig nauwelijks last, dus dat komt goed.

Nadat we allebei ons in een ijskoud zwembad ondergedompeld hadden, hebben we een relaxed avondje gehad, met weer een heerlijk diner.

Morgenochtend weer normale tijd op en door het park naar de andere kant.


Geplaatst

in

door

Reacties

2 reacties op “Poesje!”

  1. Yolande

    Bijzonder hoor om de leeuwen in actie te zien. Gelukkig valt het mee met Jeroen zijn vinger.

    1. Jeroen en Annette

      Ja, was prachtig. Je ziet ook bij de jongere dieren al hoeveel spieren ze hebben en dat je ze beter niet tegen kan komen haha

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Ontdek meer van Jeroen en Annette

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Voeg je bij 65 andere abonnees

Lees verder