Naar Etosha

Ik denk dat het vandaag maar een kort blog wordt…

We zijn weer bijtijds opgestaan en gaan ontbijten. Tijdens het ontbijt viel het licht weer heel even uit, maar het was inmiddels licht genoeg om door te eten. Na het ontbijt zijn we vertrokken richting Etosha. Volgens de routeplanner was het heel lang rijden, maar al vrij snel kwamen we op een prachtige asfaltweg terecht waarop we prima honderd konden rijden. En toen ging het toch lekker snel.

We maakten een omweg langs Outjo zodat we daar even konden tanken en pinnen. Daarna reden we door naar het volgende resort, waar we rond half één aankwamen.

We gingen even lunchen en daarna kregen we de sleutel al. Op de kamer hebben we even rustig zitten rommelen en zitten bedenken wat we nog meer zouden gaan doen. Eerst wilden we op safari, maar er bleek alleen een sundowner te zijn en daar hadden we niet zo’n zin in. Toen zijn we dus maar zelf Etosha in gereden. We moesten weer door een poort waar een bewakingsdame vroeg of we firearms of een drone bij ons hadden. Op ons “nee” mochten we doorrijden. We stonden nog te wachten achter een auto want er was nog een loket waar we iets moesten invullen. De man in de auto achter ons had echter niet zoveel zin om te wachten. Hij ging naar de bewakingsdame en ze vulde haar briefje in. Daarna liep hij onze auto voorbij en liep naar het volgende loket. Hij piepte dus voor, maar zijn auto stond nog achter de onze. Wij zaten dat zo eens te bekijken en de auto werd mistig van het stoom dat weer uit Jeroen zijn oren kwam. Wat een ontzettend rare actie. Toen de auto voor ons weggereden was en Jeroen bij het loketje stond, zei de dame ook al verbaasd dat die man de rij probeerde te skippen. Hij reed achteruit om ons aan de verkeerde kant van de weg en het loket te passeren, maar net op dat moment kwam er een auto van de andere kant. Vonden wij wel leuk. Hij parkeerde toen maar weer achter ons en wachtte tot we klaar waren.

Vervolgens hield hij natuurlijk zijn Europese praktijken nog even vol en reed bij ons “op de kont”. Jeroen had er geen zin in en liet hem voorbij. Even later kwam hij bij een school olifanten, een paar jongen erbij en het ene deel van de school links en het andere deel rechts van de weg. Hij reed er veel te dichtbij en joeg ze met zijn auto een beetje van de weg af. Maar eentje stond nog aan de andere kant en die begon toch behoorlijk met zijn oren te wapperen. Wij hoopten natuurlijk dat hij een klein deukje zou veroorzaken, maar helaas hobbelde hij na wat gedreig achter zijn soortgenoten aan.

We reden door het park, zoekende naar het loket waar we de entree moesten betalen. Dat moest namelijk niet bij de ingang, maar “binnen”. Waar “binnen” was dan weer totaal niet duidelijk. Toen we het halve park door waren geweest kwamen we bij een resort waar een tourist office was en we dachten dat we het daar wel eens konden vragen. Toen we binnen liepen stond er al een bordje dat we daar de entree moesten betalen. Mooi, gevonden!

Daarna zijn we nog verder door het park gereden langs de waterholes waar we veel dieren zagen. De twee neushoorns bij de laatste waterhole waren wel het hoogtepunt denk ik. Verder spiesbokken, wrattenzwijnen, zadeljakhalzen, giraffen, een of ander klein hondachtig diertje, een paar eekhoorntjes en kudus. Mooi om te zien hoor.

Uiteindelijk zijn we weer naar het resort teruggereden. We probeerden nog te vragen aan de beveiligingsdame hoe laat we morgen terecht konden, maar ze snauwde dat dat op het bord stond. Wij vroegen door, want we vonden het bord niet zo duidelijk. Toen zei ze “I’m done.”. Aha, of we op wilden hoepelen hahaha. “Okay, thank you!” riep ik vrolijk en we zijn verder gereden. We moesten er wel om lachen.

Terug in het resort zijn we nog weer even gaan rommelen, hebben een lunchpakket besteld voor morgen en daarna was het weer tijd om lekker te gaan slapen.