Vanmorgen stond de wekker weer lekker vroeg. Om zes uur zijn we wakker geworden.
We hadden allebei heerlijk geslapen. Midden in de nacht ben ik nog wel bezig geweest met het zoeken naar een beetje water, ik had nogal dorst. Maar dat lukte niet, de flesjes water lagen buiten, en toen viel ik eigenlijk vrijwel meteen weer in slaap. We hoorden de gids buiten al rommelen voor het onbijt, dus rond half zeven ben ik opgestaan. Jeroen deed er ietsje langer over. Het vuurtje was nog aan, dat had natuurlijk de hele nacht gebrand om de wilde dieren weg te houden. En dat was lekker warm, want het was best fris buiten. Inmiddels was het alweer aardig licht, ik kon best goed om me heen kijken, maar toen ik naar de wc wilde lopen moest ik toch mijn hoofdlamp meenemen van de gids. Ik moet echt goed kunnen kijken of er geen slangen of schorpioenen op mijn pad krioelen.
De gids had een heerlijk ontbijt gemaakt met yoghurt met muesli, koekjes, wat fruit, brood, kaas en ham en koffie en thee. Het was weer behoorlijk luxe, zomaar in de woestijn. De scrambled eggs die hij aanbood hebben we afgeslagen, het was zo al meer dan genoeg. Toen het helemaal licht was en we zo goed als klaar waren om te vertrekken, liep de gids naar de auto en bleef daar best lang. Althans, ik zag niet waar hij precies was, maar hij bleef lang weg. Opeens zag ik hem weer en riep hij dat hij leeuwensporen zag. Heeeeeeele verse leeuwensporen!
Hij was helemaal enthousiast. Kom eens, zei hij. Wij mee. Hij toonde ons inderdaad leeuwensporen, ook weer heel indrukwekkend. Ze liepen op een meter of 20 langs de tent, en waren van een uur of vier/vijf ’s morgens. Ik vroeg, wat was er nou gebeurd als ik op dat moment naar de wc had gemoeten? Nou, zei de gids, deze leeuw was op zoek naar eten, en jij bent eten… Oké. Dat was best spannend geweest dus haha.
Jeroen was er overigens helemaal niet van onder de indruk. Hij zei, tja, dat wéét je toch, je slaapt in hun habitat! Ja, dat is waar, maar ik had nou ook weer niet verwacht dat er op 20 meter afstand zo’n beest langs zou schuifelen hoor. Weten en weten zijn twee verschillende dingen haha.
De gids volgde de sporen een heel stuk, hij zag ze heel goed, voor mij was het een stuk moeilijker om ze te herkennen. Na een tijdje raakten we ze kwijt, maar de gids had het idee dat ze richting een waterpoel liepen die verderop was. Het was maar één leeuw geweest zei hij, ik heb hem Brian gedoopt, Brian the Lion.
We hebben de laatste dingetjes opgeruimd en zijn vertrokken van de kampeerplaats. Het was nog een flink stuk rijden terug naar de lodge en de gids wilde nog langs minimaal drie waterpoelen om te kijken of hij de hyena’s of de leeuwen kon vinden. Overigens waren de hyena’s die ik gisteravond had gehoord, ook op ongeveer een meter of 30 afstand langs de tent gehobbeld. Dat was ongeveer de plek waar ze huilden. Huilen doen ze omdat ze iets lekkers zien en willen dat de andere hyena’s die kant op komen om het lekkere hapje te helpen vangen. Normaal gesproken zijn hyena’s aaseters, die dus het aas dat een ander dier gevangen heeft, verder opeten. Echter, hier eten de leeuwen hun hele vangst op, omdat er zo weinig water is, en er dus weinig te vangen valt. Door de droogte zijn nou eenmaal veel dieren al doodgegaan. Daardoor zijn de hyena’s die hier wonen nu jagers geworden.
Onderweg zagen we nog een steenbok en een spiesbok, maar verder hebben we geen dieren meer gezien, tot we bij de laatste waterpoel waren. Ik denk dat ik de leeuwen gevonden heb! riep de gids enthousiast. En door de verrekijker zagen we inderdaad twee leeuwen liggen aan de andere kant van de waterpoel. Aan onze kant van de waterpoel stond een hussie springbokken. De gids vertelde dat de bokken wisten dat de leeuwen daar lagen te wachten tot ze een slokje uit de waterpoel zouden komen drinken. De spanning was voelbaar…
We hebben eventjes gekeken naar de leeuwen maar omdat ze zo ver weg waren konden we ze niet heel goed zien. Toen zijn we doorgereden naar de lodge. Het was een schitterende ervaring, zomaar midden tussen de wilde dieren slapen.
We zijn ingecheckt in huisje nummer vijf, we blijven hier nog twee nachten. Het huisje was nog niet klaar, we waren terug om elf uur en check-in-tijd was pas twee uur, dus we zijn maar weer gaan hangen en hebben de lunch genoten in de schaduw. Ik viel elke keer in slaap, het hoge tempo begint toch een beetje zijn tol te eisen. Normaal gesproken kan ik het goed hebben, omdat ik ook zoveel energie krijg van wat ik allemaal zie en doe, maar nu ging het lichtje toch een beetje uit. Dus om klokslag twee uur zijn we de sleutel gaan halen en lekker gaan dobberen in ons huisje. Beetje niksen, beetje blog schrijven en nog een beetje niksen.
Om half zeven s avonds was de briefing voor de activiteit van morgen. We gaan een rhinotracking doen. Je weet wel, die agressieve dieren van dichtbij bekijken. Dus daar was een briefing voor nodig, geen parfum op, donkere kleuren aan en goed luisteren naar de rhinotracking gidsen die mee zullen gaan. Als we uit de truck stappen zullen we in één lange rij achter een van de rhinotrackers aan moeten lopen en we mogen niet buiten die rij komen. Fototoestellen kunnen het beste op “stil” als die mogelijkheid er is. Als die er niet is, is het geen ramp. Nounou, er staat ons weer wat te wachten. Gelukkig gaan we met dezelfde gids als waar we mee de sleep-out hebben gedaan, dus dat is wel heel gezellig. We hebben hem tijdens de briefing natuurlijk ook nog even een beetje uitgelachen omdat hij het vuurtje niet aan kreeg. Hij zei dat ze maar aan mij moesten vragen of hij goed was in vuurtjes maken omdat hij met ons op sleep-out was geweest en wij het hadden gezien. Dus wij zeiden dat het hem met onze hulp inderdaad uiteindelijk wel was gelukt haha. Hij moest erg lachen.
Na de briefing, waar overigens 11 mensen bij zaten met ons erbij, waaronder nog een stuk of zes Nederlanders, zijn we gaan eten. Er was een heerlijk buffet waar we lekker van gesmuld hebben. Ook heeft Jeroen foto’s gemaakt van de prachtige zonsondergang die vanuit het restaurant te zien was.
Zometeen terug naar het huisje, douchen en lekker slapen. Morgenochtend, raad eens, is het weer vroeg dag! Half zes aantreden voor het ontbijt, zes uur vertrekken op weg naar die monsters. Zin in!
Geef een reactie