Naar Twyfelfontein

Vandaag was weer een lange dag. We zijn 9,5 uur onderweg geweest. Het foto’s uploaden werkt niet. Komt later wel.

Natuurlijk hadden we weer netjes de wekker op half zeven gezet. Om kwart over zeven hadden we pas echt zin om op te staan en te gaan ontbijten. Na het ontbijt vertrokken we richting Twyfelfontein. We kozen de route langs het water, omdat we dan langs een grote kolonie Kaapse pelsrobben zouden komen.

Jeroen heeft het hele stuk gereden. Ik heb ernaast gezeten en erg genoten van mijn nekkussen, dat me hielp om zo af en toe lekker een tukje te doen. Een groot deel van de weg was geasfalteerd, maar niet alles.

Na een poosje kwamen we bij de pelsrobben. Tjonge wat een stank, en wat lagen er veel te schreeuwen tegen ons zeg! Het was prachtig om te zien, Jeroen heeft een heleboel foto’s gemaakt en ik kon niet stoppen met filmen. Er waren baby’tjes bij die bij mama met veel gesop aan het drinken waren, heerlijk. Af en toe wat onenigheid en gedoe zo hier en daar, maar veel robben lagen gewoon lekker te luieren.

Er liep ook nog een jakhals rond die iets in zijn bek had. Ik weet niet wat het was, maar hij ging het ongetwijfeld lekker opsmikkelen.

Toen we ons los konden maken van deze heerlijke beelden, zijn we verder gereden. We kwamen door een park en ons was al verteld dat we niet zouden hoeven betalen als we niet ’s nachts in het park zouden verblijven. En dat klopte, we moesten een formulier invullen en daarmee was het goed. Het hek van het park had spannende doodshoofden erop, passend bij de naam Skeleton Coast. We reden door het park en passeerden wat scheepswrakken die daar gestrand waren door de mist.

Aan het einde van het park was weer een hokje waar we wat in moesten vullen. De man zei dat er geen kosten waren maar dat het ons vrij stond om iets te geven. We gaven hem dus iets, en toen vertelde hij dat er “Mountain Lions” in de buurt waren en dat hij ons er wel heen kon brengen. Duurde maar 10 minuutjes en hij kon niks garanderen. Jaja. We vertrouwden hem niet en hadden geen zin, we waren al best lang onderweg. Dus we zeiden laat maar zitten en zijn doorgereden.

De omgeving veranderde vaak, onderweg waren prachtige vergezichten. Er stonden ook planten die volgens Jeroen heel oud waren “ofzoiets”. Veel meer wist hij er niet over de vertellen. 😁 Op de foto zie je dat ik nog het nekkussen om heb. Het was niet echt de bedoeling dat dat op de foto zou komen 😂

Uiteindelijk kwamen we bij Mowani Mountain Camp uit, en dat blijkt een prachtig camp te zijn. We hebben het allerlaatste huisje en de stilte is weldadig. Je hoort af en toe wat vogeltjes, maar dat is ook werkelijk alles. Als je ergens je rust kunt vinden is het hier wel.

Het is hier wel weer een stuk warmer dan aan de kust. De kust is altijd mistig en landinwaarts is dat niet meer zo, hoewel hier nog wel wolken hangen. Maar het is hartstikke warm en dat is best weer lekker.

Toen we even op het uitzichtspunt gingen kijken zagen we nog een diertje. Een soort verdwaalde alpenmarmot ofzo. Grappig beestje.

Daarna zijn we gaan eten, dat was ook heel erg lekker, maar wel “wat de pot schaft”. Alleen voor het hoofdgerecht konden we twee kiezen. Maar het smaakte prima.

Op de terugweg naar het huisje kregen we een zaklamp mee en moesten we dichte schoenen aantrekken voor de slangen en schorpioenen. Als er gebeten of gestoken worden dan moeten we degene geruststellen en laten liggen, en zo snel mogelijk iemand van het management roepen. Prima, doen we. Benieuwd of we er nog eentje gaan zien deze vakantie.

Nu lekker slapen. Nauwelijks wifi in de algemene ruimte, ik krijg alleen heel af en toe wat appjes binnen en dat is het. Dus blog uploaden lukt niet. Dan maar klaarzetten op mijn telefoon en zien wanneer het wel lukt.

Morgenochtend een uurtje eerder aan het ontbijt dan normaal. De wekker dus op half zes en dan starten we de dag met een safari. Leuk!