Zo, daar zijn we dan. Wat een schok weer, zomaar opeens in een ander werelddeel. En zo bijzonder ook om dit te kunnen meemaken.
De zondag was een heerlijk rustige dag. Jeroen moest de koffer nog pakken, ik had dat zaterdag al gedaan. Na een rondje hardlopen voor Jeroen, de laatste dingetjes inpakken en heeeeeele dikke knuffels voor de konijntjes en vooral Noa, stapten we in de auto richting Schiphol. We waren daar ruim op tijd en konden soepeltjes inchecken en boarden. Van tevoren was het nog even spannend omdat de KLM én de beveiliging plannen hadden het werk neer te leggen, maar toen ze hoorden dat wij naar Namibië wilden, hebben ze dat gelukkig afgeblazen.
Ik had een dekentje, nekkussen en voeten”bankje” meegenomen om de nachtvlucht zo comfortabel mogelijk te maken. En ik moet zeggen, dat lukte aardig. Het nekkussen bleek een groot succes, evenals het dekentje. Over het voetenbankje ben ik het nog niet helemaal eens met mezelf. Daarover neem ik denk ik pas een besluit na de volgende nachtvlucht. Ik heb in ieder geval best aardig geslapen en Jeroen is de vlucht ook beter doorgekomen dan normaal. Na een tussenlanding in Luana, Angola, landden we in Windhoek. We hadden er een reis van 12 uur opzitten.
De bagage kwam netjes van de band afrollen, het was echt een vlucht volgens het boekje, en nadat de koffers nogmaals door de scan waren gegaan, liepen we door de deur van de luchthaven. Onmiddellijk werden we aangestaard door ongeveer 30 paar ogen, met evenzoveel bordjes met namen erop. Help. We slenterden langs de rij, probeerden alle namen te lezen, maar nergens stond Koers, of iets dat erop leek. Ik heb Jeroen maar even op een bankje gezet en ben zelf, zonder koffers, door de drukte gaan zoeken. Iemand vooraan vroeg me bij welke agency ik had geboekt en van die agency was er wel iemand. Die persoon ging onze contactpersoon ophalen en al vrij snel kwam ze aanlopen. Ze zorgde ervoor dat we de auto konden ophalen, dat we een heerlijk bakkie cappuccino kregen en dat we wat cash geld konden pinnen. Ook gaf ze ons een heleboel uitleg over het rijden over de slechte wegen van Namibië, het verwisselen van de banden, welke routes ze adviseerde, de omgang met de politie en het vermijden van slangenbeten en schorpioensteken. We moeten elke keer dat we in bed stappen controleren of we geen nieuwe huisdieren hebben, maar ook als we onze schoenen aandoen, de rugzak opdoen enzovoorts. Goed oppassen dus.
Uiteindelijk kregen we nog wat uitleg over de auto van een vrolijk en vriendelijk mannetje. Hij liet zien hoe we de reserveband los konden maken vanonder de auto en we liepen om de auto heen om deze te inspecteren. Terwijl we dat aan het doen waren, kwam er een Duitse dame richting ons menneke gelopen. Ze begon meteen te roepen dat hij op moest schieten en dat hij zijn collega’s moest bellen en dat het allemaal toch niet zo lang kon duren. Onze contactpersoon zei dat ze net aangekomen was… Tjonge jonge, je hebt vakantie, wácht gewoon even… Gênant hoor.
Na dat gedoe kregen we eindelijk de auto mee. Mmm. Ze rijden hier links! Nou, dat is dan ook weer flink “schakelen”. Jeroen reed en dat ging best goed. Onderweg zagen we zwijnen naast de weg en apen en vogels op de weg. Het dierenleven presenteerde zich alvast een beetje 🙂 . Het was ongeveer drie kwartier rijden voor we helemaal kapot aankwamen bij het hotel. We deden zoveel indrukken op en moesten ons zo goed concentreren dat we toch nog hartstikke moe waren toen we eindelijk in het hotel waren.
We hadden de auto even buiten het hek van het hotel geparkeerd. Toen de receptionist daar lucht van kreeg, ging hij meteen zorgen dat de auto binnen de hekken van het hotel kwam te staan. En toen ik die hekken even bekeek zag ik dat ze onder stroom stonden. Goed beveiligd allemaal hier dus, dat is blijkbaar nodig.
Toen we de kamer hadden bekeken en we wat uitgerust waren, zijn we een rondje door de stad gaan wandelen. Volgens de gids was het veilig om van het hotel naar het centrum te wandelen, dus dat hebben we gedaan. Maar dat is toch wel vreemd. Je probeert een beetje in te schatten wat voor volk er rondloopt en in wat voor buurt je bent. Dat gaat vooral op gevoel, maar echt vertrouwen doe je de zaak toch niet. We werden nog redelijk agressief door iemand aangesproken die, naar na een tijdje bleek, alleen maar de weg vroeg. Geen idee waarom hij dacht dat wij die zouden weten, maar goed, zo schatten we elkaar dus wederzijds helemaal verkeerd in haha.
We zijn naar een uitzichtspunt gelopen waar het duidelijk s nachts niet zo veilig is als overdag, aan alle troep te zien die er op de grond lag. Nu, overdag, was het helemaal verlaten. Het uitzicht was wel mooi. We zijn doorgewandeld naar een kerkje en langs een naar wiet ruikend park naar nog wat gebouwen en toen weer terug naar het hotel. 5km gelopen en toen waren we ook wel moe.
Jeroen viel lekker even in slaap en nadat we weer een beetje bijgekomen waren zijn we in het hotel gaan eten. Het eten was ontzettend lekker, Jeroen heeft één of ander lokaal beest gegeten en ik gewoon een alledaags varkentje met heerlijke saus. Warm appeltaartje en brownie met ijs toe, niks meer aan doen. Daarna gauw bloggen en in bedje. Morgenochtend moeten we voor 10 uur ontbeten hebben en het hotel uit zijn. We gaan over een pas die volgens onze gids een aardige uitdaging kan zijn, maar dat wel dubbel en dwars waard is. We zullen zien…
En dan nu hieronder nog een kaartje van de “bewegingen” die we hebben gemaakt vandaag. De vlucht zit er niet bij want in het vliegtuig heeft mijn telefoon geen GPS. Maar de autorit en de wandeling staan erop.
Geef een reactie