We zijn weer thuis, na een heeeeele lange dag. Vanmorgen vroeg zijn we nog een heerlijk ontbijtje gaan eten bij een veganistisch restaurant.
Ze hadden eieren die geen eieren waren maar toch ook weer wel, en bacon die geen bacon was maar toch ook weer wel. Erg heerlijk smullen weer en ik ging tonnetje rond weer terug naar het huis.
Daarna zijn we onze spulletjes in gaan pakken voor de thuisreis. En toen was het, na nog een lekker bakkie, tijd voor afscheid nemen. Dat was even niet leuk. We hadden het zo leuk gehad met z’n allen dat het echt heel jammer was om weg te gaan.
Uiteindelijk reden we weg richting het vliegveld. Geheel volgens de traditie zoals we die in Dallas zijn gestart, reden we een stukje verkeerd. Gelukkig maar een klein stukje dus we waren ruim op tijd bij de gate. Tijdens de rit vroeg ik iets aan Jeroen en hij gaf als antwoord: “No.”. Ehm… Watte? We waren toch Hollanders? 😀 Even later zochten we de juiste gate, en ik zei dat we op E17 moesten zijn. Maar Jeroen verstond de Amerikaanse uitspraak en dacht dus dat we op A17 moesten zijn. Tjonge jonge wat kan een taal in je hoofd sluipen zeg, we dachten zelfs na in het Engels. Eigenlijk wel heel vermoeiend. Maar ook weer niet erg, aangezien we met een Amerikaanse luchtvaartmaatschappij vlogen en iedereen om ons heen dus nog steeds Engels sprak. Het eerste stukje ging heel voorspoedig, bestemming Detroit en we hadden maar anderhalf uur overstaptijd. Dus dat was lekker kort, en omdat alles op tijd was, was dat ook geen probleem. Daarna de vlucht naar Amsterdam. We waren nog niet in de lucht of Jeroen voelde zich beroerd worden. Hoofdpijn en algehele malaise. En wat is een zeven uur durende vlucht dan lang! Hij wist niet hoe hij moest zitten of liggen en kon helemaal niet slapen. Hij lag op mijn schoot met z’n hoofd, of tegen mijn schouder, en hij voelde veel te warm aan. Toen ik in de gaten kreeg dat het niet lekker ging heb ik een paracetamol opgediept en dat hielp wel een beetje. Maar toch, als je je zo voelt wil je echt niet in een vliegtuig zitten.
Dus, na een veel te lange vlucht landden we in Amsterdam, weer keurig op tijd. Eenmaal uit het vliegtuig voelde Jeroen zich al gauw weer een stuk beter. Thuis zijn is ook wel weer lekker, met alle diertjes om ons heen. Morgen gaan we beiden weer werken zodat we zo snel mogelijk weer in het ritme zitten en hopelijk zo min mogelijk last zullen hebben van de jetlag. We gaan het zien…
Geen foto’s erbij deze keer want die zijn bij Jeroen. En ik ben er ook te moe voor, om ze uit te zoeken. Eerst maar eens van die jetlag af.
De volgende reis is ook alweer gepland, volgend jaar wordt het Namibië. Kijken we ook alweer naar uit!
Welterusten! ?
Geef een reactie