Fort Worth

Vandaag hebben we lekker uitgeslapen! Ik geloof niet dat we veel later wakker waren dan normaal, maar het idee was in ieder geval heerlijk.

Toen we wakker waren zijn we weer rustigjes opgestaan. We hebben lekker een ontbijtje gehad, deze keer op de veranda. Het was eindelijk gestopt met regenen, dus dat was heerlijk. Jeroen stond eigenlijk alweer te stuiteren om vanalles te doen, maar ik wilde eigenlijk nog niet. Dus we hebben de hele morgen lekker rustig aan gedaan, gekletst met Debbie, Chris was uit fietsen, en natuurlijk geknuffeld en gespeeld met de diertjes. De eekhoorns waren nergens te bekennen, dat was een beetje gek, want later op de dag zag ik er in één oogopslag vier in de tuin.

Uiteindelijk kon ik Jeroen niet meer rustig houden 😉 dus zijn we vertrokken naar de Reunion Tower, om er bovenop te gaan staan. Aangezien het weer een heel stuk beter was geworden, hadden we een prachtig uitzicht. We konden heel ver kijken, dus dat was heel leuk. We zagen ook hiervandaan weer de kruizen op de weg waar Kennedy was doodgeschoten. Dat was op een of andere manier nog indrukwekkender dan gisteren, vond Jeroen. Toen we er een poosje hadden rondgehangen, zijn we weer naar beneden gegaan. Er was vlakbij nog een Kennedy memorial, waar we ook nog heen zijn gewandeld, maar dat was niet zo heel veel. Wel een lekker wandelingetje in de zon. Daarna terug naar het huis, waar Chris net terug was van zijn fikse fiersrit van, ik geloof 154 kilometer.

Daarna zijn we vrij snel op pad gegaan naar een restaurant met echte Tex-Mex, dat moesten we natuurlijk ook nog proeven. Dus in de auto naar Fort Worth, op ongeveer een half uur rijden. Toen we op de snelweg zaten was er een ongeluk gebeurd en stond de boel helemaal vast. Maaarrrrrr, wij zaten in een four wheel drive… En naast ons was een schuin en hobbelig stuk gras… En een fwd en gras gaan héél goed samen, bleek, toen we de snelweg afgingen over het gras, zo de weg ernaast op! Dat was effe stoer! We waren overigens niet de enigen die dat deden, het was een lekker zooitje. En even verderop begon het alweer te rijden, dus we hebben de volgende oprit maar weer genomen. Ging prima. ?
We kwamen aan bij het restaurant en eerst leek het redelijk rustig. Maar toen we wat beter keken, bleek er een enorm lange rij te staan. Nou, dat was nou ook weer niet de bedoeling dus we kozen een ander restaurant en zijn vervolgens daarheen gereden. Daar konden we zo naar binnen, stuk beter.
We hebben echte Tex-Mex gehad, ik een enchilada en Jeroen chimichanga. Errug lekker!

Na het eten zijn we naar de water gardens gegaan, een mooi park midden in Fort Worth, met heel veel water. Omdat het zonnetje scheen, kon je daar heel lekker rondwandelen. Er was een hele grote waterval gemaakt die een soort gat was waar je in kon lopen. Er was enorm veel herrie, maar het was heel leuk om naar beneden te lopen. Dus dat hebben we gedaan, een beetje hopsen over de steentjes. Lekker relaxed.

Daarna zijn we naar de stock yards gegaan, waar ze tegenwoordig allemaal winkeltjes in hebben gemaakt. Voeger kwamen daar de beesten aan uit alle kanten van het land, om verwerkt te worden. Je zag op het plafond nog dat het zwart was van de rook uit de treinen. Er hing een prachtige sfeer in Fort Worth, het is een hele rustige, kalme, lichte stad, waar ook de criminaliteit een stuk minder erg is dan in Dallas. En het is echt zo’n western stad ook, zeker bij de rodeo hal en de stock yards, dat was alsof je in de film rondliep. Er stonden ook van die hele grote koeien (stieren?) met enorme hoorns waar je dan op mocht zitten voor de foto. Hebben we niet gedaan, veel te grote hoorns 😀 .

Toen we uitgewinkeld waren, zijn we naar de rodeo gegaan. Die zou om acht uur beginnen, en het was inmiddels kwart voor acht toen we in de hal klaarzaten voor onze eerste rodeo. En dat was een belevenis zeg! Ook al zo wazig, om daar zomaar opeens te zijn, bij een echte rodeo! En om dan de cowboys en -girls zo te zien rijden op die razendsnelle en wendbare paarden. En ook de stieren en paarden waar de mannen 8 seconden op moeten blijven zitten, wat een avontuur om dat te zien. Het was geweldig om daar eens bij te zijn. We zijn ondergedompeld in een westernfilm 😀 . Natuurlijk begon het met het volkslied, deze keer een stuk minder emotioneel dan bij het ijshockey, maar nog steeds mooi. En tijdens de show werden er steeds allemaal liedjes gedraaid die bijna iedereen wel kende, YMCA, de vogeltjesdans, Sweet Caroline, dat niveau. En wij lekker meebrullen en klappen natuurlijk. Erg gezellig. Het meest spannende vond ik wel die wilde stieren die helemaal dol door de hal stuiterden met een cowboy op hun rug. Wat een geweld. En er was ook nog twee keer iets voor de kinderen, eerst mochten de iets oudere kinderen een lintje van de rug van een kalf plukken. Er stonden denk ik een stuk of veertig kinderen in de bak, allemaal op een rijtje. Toen werd het kalfje de bak in gestuurd en renden alle kindertjes eropaf. Sommige kindertjes met cowboylaarsjes en een cowboyhoedje. Errug schattig. Ze renden met z’n allen tegelijk op het kalfje af en na een tijdje had er eentje het lintje te pakken. Het kalfje ging af door de hekken en de kindertjes mochten terug naar papa en mama. Erg schattig om te zien, een paar kindjes struikelden ook nog toen het kalfje losgelaten werd 😀 . Zo lief. En daarna gebeurde hetzelfde met nóg jongere kindertjes en twee schapen.
Gelukkig raakte er in de hele show niemand gewond, althans, voor zover wij konden zien.

Al met al weer een schitterende dag Texas-snuiven in superfijn gezelschap. Nu weer lekker slapen, morgen alweer de laatste dag, helaas…