Rit naar Dallas

Vanmorgen stond de wekker op acht uur. We wilden op tijd vertrekken om lekker een beetje bijtijds in Dallas te zijn. Het was nog een behoorlijk stuk rijden, en er was onderweg nog een park waar we heen wilden, om afscheid te nemen van de alligators. 

Bij het hotel hebben we ontbeten, ik weer lekker een bakje yoghurt met fruit en cornflakes, Jeroen ongeveer hetzelfde. Met natuurlijk een lekker bakkie koffie erbij. Toen de serveerster zag wat we hadden genomen, vroeg ze of dat alles was. Toen we dat beaamden, zei ze dat we dan maar één ontbijtje hoefden te betalen. Dat is nog eens aardig!

Na het ontbijt zijn we vertrokken. Na ongeveer anderhalf uur rijden kwamen we bij het Caddo Lake park, waar we de krokodillen wilden aaien. Helaas was het gesloten tot december en zoveel tijd hadden we niet meer hier. Heel teleurgesteld zijn we toch nog wat verder gereden, door het dorpje dat tegen het Lake aanlag. Wat een griezelig dorpje was dat! Sowieso is de omgeving best spannend door de cypressen die in het water staan, het is zo’n spooky omgeving. Een beetje mist had het nog spannender gemaakt. En daarnaast heette het dorpje ook nog “Uncertain”. Jeroen zei dat hij niet eens uit durfde te stappen omdat er dan vast iemand kwam om hem dood te schieten ofzo. Ik weet niet precies wat het was, er hing gewoon een griezelige sfeer. We kregen er echt een “Hotel California”-gevoel…
Uiteindelijk besloten we om door te rijden naar Dallas, want hier was toch helemaal niks te doen en Dallas was nog een flink eind rijden.

De rit ging voorspoedig. We hebben nog getankt en bij McDonalds een hamburgertje gegeten. Lekker vies. Toen we Texas inreden viel het ons op dat we werkelijk overal jaknikkertjes zagen staan! Kleintjes wel, maar ze stonden echt overal. Na een uurtje of vijf rijden in totaal, kwamen we aan bij Chris en Debbie. Wat ontzettend leuk om hier te zijn en hen weer te zien! We hadden ze ontmoet tijdens onze reis door Alaska, en dat was vier jaar geleden. Wat grappig om dan zo contact te houden en elkaar na vier jaar weer te zien!
Toen we eenmaal binnen waren, kregen we de rest van de gang te zien, de honden Larry en Jager, en de katten Josh en Simba die zich een beetje verstopt hield. Wat een gezellige boel. Nadat we even wat hadden gedronken en een beetje bijgekomen waren, liet Debbie ons de slaapkamer zien. Toen we daar stonden, vertelden ze dat ze geoefend hadden op Jeroen zijn naam 😀 . Die is natuurlijk voor Amerikanen best moeilijk uit te spreken. Ik had in de auto al tegen Jeroen gezegd, zouden ze aan het oefenen zijn om je naam goed uit te spreken? En ja hoor haha. Ze hadden een appje gebruikt om te oefenen hoe je het zei, en de eerste poging was: Jegoen. Bijna goed 😀 . Erg grappig, maar de tweede keer kwam het er al een stuk beter uit. 🙂 .
Nadat we een tijdje in de slaapkamer stonden te kletsen waren we Chris opeens kwijt. En we roken ook wel iets, maar bij mij registreerde het niet heel erg, er schoot wel iets van aangebrand vlees door me heen. Maar opeens registreerde het wel, en gingen we naar de keuken, waar een dikke rookwolk boven het fornuis hing. Chris bleek buiten bezig het schort te blussen, dat op het fornuis had gelegen en vlam had gevat! Oef, net op tijd gedoofd, dat was even spannend. Het lijkt erop dat de kat op de touchtoetsen had gestaan en zo het fornuis had aangezet, waar het schort op had gelegen. Zo zie je maar, een ongeluk zit in een klein hoekje.
Nadat we een poosje lekker hadden gerelaxt zijn we op pad gegaan naar de State Fair. We reden mee in de grote auto van Chris, echt zo’n Amerikaanse truck met zo’n bak erachter, leuk om daar eens in te zitten. Op de state fair ontmoetten we vrienden van Chris en Debbie, Kent en Claudia (geloof ik) met wie ze afgesproken hadden onder Big Tex, de gigantische mascotte van de Texas State Fair. Dat is overigens een beetje een creepy ding, het lijkt net zo’n pop met moordneigingen, uit die film waarvan ik de titel zo gauw niet meer weet.
We kochten eerst iets te eten, dat was traditie, en daarmee hoorden we dan op de foto te gaan, met Big Tex op de achtergrond. Dus dat hebben we braaf gedaan, en dat ding was best lekker. Daarna zijn we rond gaan lopen over de fair, het is eigenlijk een soort enorme kermis, met heel veel eettentjes en attracties, maar ook met levende dieren. Vorige jaren was er een knuffelhal waar je diertjes kon knuffelen, maar die hadden ze deze keer niet. Er was wel een hal met zwangere geiten en ook pasgeboren jongen. We zagen geitjes van maar 5 dagen oud, zo schattig! Zo lekker onschuldig en onhandig nog. Ik zag ook nog hele kleine biggetjes drinken bij hun gigantische moeder. En we liepen door een hal met schapen die geschoren werden en koeien. Het was allemaal erg leuk om te zien. We hebben ook nog een hondenshow gezien met honden die een wedstrijdje hoogspringen deden en zo’n behendigheidsparcours en allerlei kunstjes met frisbees enzo. Ook erg leuk en schattig om te zien. Uiteindelijk hebben we nog een cheeseburger gegeten en we hebben de boel afgesloten met funnel cake, een of ander deeg goedje met poedersuiker, aardbeien en slagroom erop. Ook erg lekker snoepen. Daarna zijn we terug naar huis gereden, terwijl we Dallas nog konden bewonderen onderweg. Het is best een mooie stad, de skyline is prachtig, zeker in het donker met alle lichtjes. En ze hebben een park bovenop de snelweg gemaakt, dat is ook wel bijzonder om te zien.

Toen we thuiskwamen werden we weer begroet door Larry, Jager en Josh. We waren best moe, dus we zijn vlug lekker gaan slapen, maar niet voordat we het blog geschreven hadden natuurlijk….