We hadden kaartjes voor vanmorgen 10 uur bij de Gibson fabriek. We hebben dus lekker rustig aan kunnen doen, rustigjes wakker worden, koffers inpakken, koffietje halen bij de Starbucks en die buiten op een bankje opgedronken. Precies toen hij op was, konden we de fabriek in. Kwam dat even mooi uit.
We kregen een rondleiding van een jongen die niet helemaal begreep wat hij moest doen. Het begon al met zijn haar… Het was veel te lang en hing voor zijn ogen. Nou bleek dat niet heel veel uit te maken tijdens de tour, want hij keek toch niemand aan. Hij keek vooral naar de grond. Ook als hij het over een plek in de fabriek had, keek hij niet naar die plek, hij wees niet, hij bewoog zelfs bijna niet, hij keek naar de grond. Ik heb me, kortom, doodgeërgerd. Hij had ook nog heel eentonige zinnen, aan het eind ging de toon een beetje omhoog. En soms stopte hij midden in een zin, dan ging ook het toontje omhoog en dan werden wij natuurlijk compleet op het verkeerde been gezet. Het is toch al niet makkelijk om de taal te volgen in een fabriek met veel herrie om je heen. Als dan ook de intonatie niet klopt, krijg je weinig mee. Aan het eind werden er vragen gesteld en die beantwoordde hij wel met de juiste intonatie. Alleen toen herhaalde hij de vragen niet en sprak hij veel zachter, waardoor we hem toen ook niet verstonden. Hij heeft geen fooi gehad.
Op zich was het verder wel leuk om in de fabriek te zijn. We kregen allebei zin om te gaan leren gitaar spelen 😀 . Ze worden helemaal met de hand gemaakt en we hebben het hele proces kunnen zien, van het op elkaar lijmen van verschillende soorten hout, langs het buigen en uitsnijden tot het maken van de fretten en het schilderen. Allemaal hand- en precisiewerk. Ze gaan nogal prat op het feit dat hun hals gelijmd wordt en niet geschroefd. En ook op het randje dat om elke gitaar zit, dat schijnt bij de holle elektrische gitaren kenmerkend te zijn voor een Gibson. Ze maakten in deze fabriek overigens alleen de holle elektrische gitaren. Niet de akoestische of de massieve varianten. En waar ze ook prat op gingen, was dat alle Gibson gitaren in Amerika worden gemaakt. Er zijn fabrieken die bijvoorbeeld verhuisd zijn naar Mexico, maar dat doet Gibson niet. 
En daarom zijn ze ook zo duur natuurlijk. En ook bijna failliet gegaan. De valet-boy vertelde dat ze in een veel te groot pand zitten en dat er heel veel medewerkers al weg moesten. En op internet las ik dat begin oktober, een paar weken terug dus, bekend is geworden dat ze “gered” zijn van het faillissement, door de investeerders. Echt goed gaat het niet met de tent dus, maar ze produceren toch zo’n 60 gitaren per dag. De werkdag van een medewerker duurt van ergens tussen 6 en 7, tot ze het aantal hebben gedaan dat ze moesten doen. Dus als je niet zo snel bent maak je lange dagen.
Na de rondleiding hebben we de auto en onze koffers opgehaald bij ons hotel aan de overkant van de straat, en zijn weggereden. Het was een aardig eindje rijden vandaag en we hebben op een gegeven moment maar een state park opgezocht om even de beentjes te strekken. Dat werd het Pinnacle Mountain state park. We stopten eerst bij het visitor center, waar een aardige dame aan de kassa stond. Ze vertelde dat we het beste naar de andere kant van het park konden rijden en daar de berg op wandelen. Maar eerst moesten we even in de discovery room gaan kijken, vond ze. Daar waren namelijk “live animals”. En ja hoor, er lag een jonge krokodil, een paar slangen, een paar schildpadden en een tarantula. Spannend hoor! Ook lag er nog een gigantische opgezette alligator te shinen. Wat een eng beest was dat, zo van dichtbij. Hij leek niet zo eng toen we in het kanootje zaten en alleen zijn neus en ogen boven water kwamen 😀 😉 .
We maakten nog een praatje met de dame achter de kassa. Ik heb maar eens gevraagd wat nou het verschil was tussen “Venomous” en “Poisonous”. Blijkt dat venomous wordt gebruikt voor dieren die bij het bijten of prikken stof injecteren die een toxische reactie veroorzaakt. Poisonous gaat over dieren die een stofje bijvoorbeeld op de huid hebben ofzo, die een toxische reactie veroorzaken als je ze opeet. Oké dat is goed om te weten. Er blijkt dus maar één poisonous snake te zijn, die ook echt giftig is als je hem opeet 😀 . De rest is venomous of ongevaarlijk.
Ik zei terloops ook nog even dat ik de tarantula ook wel erg eng vond. Oh ja, zei ze, daar hebben we er heel veel van, maar die zijn niet venomous hoor. Aha. Venomous of niet venomous, ik vind ze doodeng.
Toen we uitgepraat waren zijn we de wandeling gaan maken, het was een aardig trippeltje bergop en Jeroen had er zin in. Ik heb hem gezegd dat hij maar vooruit moest gaan, en dat deed hij met verve. Het was niet zo heel ver lopen maar wel behoorlijk stijl. 
Toen ik bijna boven was, kwam Jeroen alweer naar beneden, hijgend van de inspanning. Hij had zijn training wel weer gehad voor vandaag. Maar ik moet zeggen, ik heb ook best doorgelopen en had het er ook behoorlijk warm van. Lekker even wat doen. Boven was het uitzicht best aardig, maar vooral het “benen strekken” was lekker geweest. Nadat we eventjes boven hadden rondgekeken zijn we weer snel naar beneden gegaan. Beetje poetsen met vochtige doekjes die we hadden gekocht, en toen door naar Texarkana.
Onderweg waren we steeds verbaasd over de routeplanner. Die had het er namelijk regelmatig over, dat we honderden kilometers rechtdoor moesten rijden en als we dan die honderden kilometers hadden gehad, moesten we…. Rechtdoor. Dat is in Nederland toch een stuk moeilijker, om zo ver alleen maar rechtdoor te rijden.
Wat ons ook weer opviel waren de enorme vrachtwagens die gewoon met de rest van het verkeer meereden. Dat betekent dus dat ze 120 rijden en lekker inhalen als ze daar zin in hebben. Je schrikt je dood als zo’n ding naar links wil. We hebben ook regelmatig tussen twee van die racende vrachtwagens in gezeten, dat voelt toch niet heel veilig hoor. Maar het was moeilijk te voorkomen. En ach, het ging goed.
Eenmaal in het hotel ben ik eerst wat spulletjes gaan wassen. Ik had wasmiddel meegenomen en een opvouwbare teil, dus dat ging mooi zo. Nu maar hopen dat het een beetje wil drogen.
Daarna zijn we naar beneden gegaan om te eten. De serveerster praatte heel duidelijk, maar om de een of andere reden kon Jeroen haar elke keer niet verstaan. De eerste keer dacht ze, praat ik nou zo onduidelijk?? Dus we legden haar uit dat we uit Nederland kwamen, dat er best veel herrie was in de tent (dat was ook zo, het was nogal druk) en dat we nogal moe waren van de autorit. Oh, dat vond ze wel cool. Maar de keer erna verstond Jeroen haar weer niet en toen moest ze ontzettend lachen. En bij de derde keer wilde ze net alles heel langzaam voor hem herhalen, toen ik al vlug het antwoord had gegeven, en toen moesten we weer ontzettend lachen. Het maakte de avond erg gezellig, zij heeft, in tegenstelling tot de Gibson-boy, wel een dikke vette fooi gehad.
Na het eten kwam het bekende riedeltje. Lekker relaxen in de kamer, beetje bloggen, douchen en lekker slapen.
Geef een reactie