Vanmorgen mochten we uitslapen en dat hebben we ook lekker gedaan. De dag was niet heel spannend. Het weer was best oké, hoewel er wel veel wind stond. Maar aangezien we links van ons de antarctic peninsula al hebben, worden de golven niet extreem hoog door de harde wind. Daar hebben we dus mazzel mee.
Maar de golven slaan wel tegen de ramen op dek 5, dus ze zijn flink. Gelukkig is er qua zeeziekte niks aan ’t handje.
Volgens mij heb ik nog helemaal niet verteld dat we al twee keer hebben moeten stofzuigen. De eerste keer voordat we op South Georgia zouden landen, en de tweede keer voor South Orkney. Alle zaadjes moeten van de kleding en uit de rugzakken verwijderd worden, we mogen niks overbrengen. Daar wordt heel erg goed op gelet en we doen dat dus ook braaf. Op South Georgia bijvoorbeeld is er een keer een nabestaande geweest die een handje zelf meegenomen zand op een graf had gegooid en nu groeien er paardebloemen. Zo kan het natuurlijk gaan met vanalles, en dat is niet de bedoeling, dus daarom letten ze er heel goed op.
Ik heb best veel in bed gelegen, dat is lekker rustig en heel veel was er toch niet te zien. Zee, zee en nog eens zee. Diertjes bijna niet, een paar vogeltjes. Hoe dichter bij Antarctica, hoe meer we wel ijsbergen zien, grote ook wel maar vooral kleine. ’s Middags hebben we de Shackleton film afgekeken. En toen we net naar een heel spannend stukje zaten te kijken, knalde de boot op een ijsbergje. We schrokken ons dood. Dat was wel heel erg grappig, precies goed getimed.
Morgenochtend moet de wekker op 3 uur, zodat we de zonsopkomst kunnen zien boven Antarctica. De voorspellingen voor morgenmiddag zijn goed, dan zullen we hoogstwaarschijnlijk wel een landing kunnen maken. Maar ja, absoluut zeker is dat natuurlijk niet. We gaan het zien.
Al met al een redelijk saai dagje, maar wel vol verwachting en vol gezelligheid. En terwijl ik dit zit te schrijven varen we langs een best grote ijsberg. Dat lijkt me een prima afsluiter voor vandaag…
Geef een reactie