Zonsopkomst in South Georgia

Zooooo, vanmorgen was het pas echt vroeg! Half vier werden we gewekt door die slechterik die het telkens nodig vindt in onze slapende oortjes te tetteren. Gelukkig heeft het ook voordelen, want nu waren we mooi op tijd voor het vertrek naar de baai.

Toen we van het schip vertrokken was er al een rode gloed te zien, ik was nog een beetje bang dat we te laat zouden zijn. Dus ik heb me maar eens in het gedrang begeven om als eerste de zodiacs in te kunnen. En dat lukte. En toen duurde het nog minstens een half uur voordat de zon echt zich liet zien, dus dringen had niet gehoeven 😀 .

Er stond weer een hele grote kolonie koningspinguins op het strand. Daar lagen zeehondjes tussen en ook weer enorme olifantzeehonden. Tjonge wat zijn die dingen indrukwekkend! En dit waren dan alleen nog maar de vrouwtjes en de bijna volwassen jongen, de mannetjes liggen in zee hun okseltjes te poetsen. Als die eruit komen vertrek ik met gezwinde spoed terug naar de boot denk ik, zodiac of niet 😀 . De jongen probeerden het vechten een beetje te oefenen, dus ze richtten hun bovenlichaam op tegen elkaar en beten elkaar een beetje, en daarmee kwamen ze volgens mij al ruim tot mijn schouders. En brullen erbij, of is het boeren? In ieder geval behoorlijk bedreigend als je het mij vraagt.

We hebben een hele tijd op het strand zitten kijken naar de koningspinguins. Gewoon zitten, kijken, luisteren, snuffelen… Erg indrukwekkend weer. Het valt me daarbij trouwens nog steeds op dat veel mensen de dieren naar mijn idee toch te weinig ruimte geven. Als we aan land gaan worden er altijd lange rode stokken neergezet en die moeten we dan volgen. Dat is de route die we kunnen lopen om alles te zien. Zodra die stokken neergezet zijn kan de situatie natuurlijk veranderen, met al die nieuwsgierige zeehondjes en pinguïns, die vinden dat pad wel interessant dus die gaan daar ook eens lekker rondhobbelen. En veel mensen lopen dan gewoon door als er een pinguin voor hun neus hopst. Wij wachten meestal even tot hij overgestoken is en dan schuifelen we er voorzichtigjes achteraan. Het is tenslotte hun eiland… Maar nou ja, soms heb je het ook niet in de gaten. We zagen ook iemand fotootjes maken van een pinguin, terwijl ze van achteren belaagd werd door een zeehondje. Ze schrok zich een hoedje 😀 . En daarvan schrok het zeehondje dan weer. Zo grappig!

Nadat we een paar uur op het strand waren geweest tussen al die geweldige dieren, namen we de zodiac terug naar “huis”. “Home away from home” zo voelt het inmiddels wel een beetje. We waren door en door koud geworden en zijn meteen in bedje gekropen om op te warmen. Het was ook nog niet eens tijd om te ontbijten, dus ik was ook wel de tijd een beetje kwijt.

Na het ontbijt zijn we verder gevaren richting Cooper Bay, waar we een zodiac cruise zouden gaan doen. Helaas was de wind veel te hard en de golven te hoog om iets met de zodiacs te kunnen. Dus voeren we door naar Larson bay waar we wel een cruise konden doen. In de baai was de zee heel rustig en we zaten in de luwte van de bergen, dus er was niet veel wind. We sprongen met een heleboel Nederlanders (net niet allemaal, er zat er eentje bij die ons niet verstond en er stonden er nog twee op de kant die ook mee hadden gewild) in een zodiac. Marion was onze gids en zij was ook Nederlands, dus dit was een heel gezellige cruise. We voeren het fjord in en zagen Ezelspinguins, Pelsrobben (dat zijn de beestjes die ik tot nu toe steeds zeehondjes noem) Cormorans, Meeuwen en allerlei andere vogeltjes. En omdat de zee zo rustig was en we in een baai zaten waar verder niemand kwam, was het goddelijk. Toen we aan het einde van de baai waren deden we de motor even uit en toen was het helemaal genieten van de stilte en de uitzichten. Prachtige gletsjers overal.

Helaas moesten we toch redelijk snel weer terug, maar op de terugweg werden we wel getrakteerd op een paar Weddel zeehonden, waar we toch nog even van konden genieten. Als het goed is gaan we die bij de Weddelsea nog veel vaker zien, maar deze hebben we alvast in de pocket.

En het was ontzettend gezellig in het bootje. We hebben ons nog even afgevraagd of Ezelspinguins konden skiën, het leek ons leuk om er eentje bovenaan een sneeuwvlakte te zetten, kijken of ze het kunnen. Hun voetjes staan altijd wel met de teentjes omhoog, zodat ze een beetje beter ventileren als ze het warm hebben. Dus de juiste houding hebben ze wel, balans met de vleugeltjes, moet lukken volgens ons… 😀 . Maar helaas mocht het niet van Marion 😀 😀

Na de cruise zijn we gaan lunchen terwijl de boot koers zette naar South Orkney, waar we overmorgenochtend aan zullen komen als het goed is. De boot rolt behoorlijk en we moeten ons soms goed vasthouden. Maar last van zeeziekte hebben er gelukkig eigenlijk helemaal niet. Ik ben altijd wat huiverig om in zo’n afgesloten ruimte als de eetzaal te moeten zitten als het zo schommelt, maar daar heb ik nu ook geen last van. Valt tot nu toe dus nog best mee.

Vannacht gaat de tijd weer een uurtje terug, dus we kunnen lekker uitslapen morgen. Ook al omdat Andrew ons pas om kwart voor acht zal wekken. Lekker vooruitzicht, beetje dutten in het wiegende bootje…