Eerste stop South Georgia

We waren vanmorgen weer lekker vroeg wakker. Wekker Andrew heeft niet de kans gehad ons wakker te tetteren, want toen waren we er al uit.

Er was de avond tevoren gezegd dat we rond een uur of 6 langs South Georgia aan het varen zouden zijn, en dat het uitzicht echt de moeite waard zou zijn. Ik stapte de deur uit op het dek, Jeroen ging de andere kant van het dek bekijken, en ik riep hem meteen terug, want er zwom iets!

Het bleek een zeehond te zijn, en bij nader inzien stikte het ervan in het water. Even later toen we met de boot voor de landingsplaats lagen, zagen we op de wal een enorme kolonie pinguïns en ook nog weer een heleboel zeehonden.

Het was niet toegestaan om met meer dan 100 mensen naar de kolonie te gaan, en we zijn met 116, dus twee zodiacs moesten even dobberen voordat ze aan land mochten. Wij kozen ervoor om in een van die twee zodiacs te gaan zitten en dat was een goeie keus.

We voeren nog net niet in de branding en hadden prachtig uitzicht op alle jonge zeehondjes en pinguïns op het land en in het water. Ze sprongen om ons heen en dartelden of het een lieve lust was. Ze maakten er ook nog een heleboel herrie bij, wat het extra bijzonder maakte. Dat was eigenlijk al niet te beschrijven, zo leuk is het om tussen zoveel bijzondere dieren te varen. Ik werd er helemaal emotioneel van, er ging vanalles door me heen, en ik hield het echt niet droog, zo prachtig was het.

Even later mochten we ook aan land, en Andrew adviseerde ons om eerst naar de kolonie toe te lopen, misschien 1km verderop, en daarna dan rustig fotograferende en filmend terug te lopen. Vonden we een prima ideetje. Alleen…

Het lukte niet! De diertjes waren allemaal zo schattig en grappig, je kon er gewoon niet voorbij lopen zonder ze even op foto of film te zetten, of op z’n minst ze eventjes rustig te bekijken. Ruziënde pinguïns, slapende pinguïns, nieuwsgierige pinguïns, slapende zeehondjes, agressieve mama-zeehondjes, ongelooflijk nieuwsgierige kindje-zeehondjes, zo ongelofelijk schattig allemaal!

We liepen dus met een slakkengangetje richting de kolonie en genoten weer met volle teugen van de ervaring. Het was niet te beschrijven. De herrie, de stank, zoveel te zien, horen en ruiken. Eenmaal bij de kolonie moesten we een stukje door de blubber en zijn we aan de rand ruim een half uur blijven zitten, alleen maar kijken naar die zee van pinguïns. Fantastisch.

Toen het tijd was om terug naar de boot te gaan zijn we langzaam weer naar de landingsplaats teruggelopen. Weer een heleboel diertjes op de foto gezet, de jonge zeehondjes kwamen heel vaak op je af om even te spelen, en zelfs de pinguïns lopen op je af. Op een bepaald moment stond er een pinguïn op een meter voor onze neus ons aan te kijken. Na een kleine stare-down dachten we ach, we lopen er maar langs. Dus we zetten twee stappen en hopsa, pinguïn kwam heel snel weer voor ons staan. Nieuwe stare-down… En die wonnen we, toen konden we hem afschudden 😀 . Zooo schattig.

Na deze fantastische ervaring gingen we weer in de zodiacs terug naar de boot om te lunchen. Tijdens de lunch voer de boot naar de volgende plek in South Georgia, waar we in drie groepen gesplitst waren. Wij zaten in groep twee, die zouden eerst een zodiac-cruise maken, daarna even terug op de boot en tenslotte een wandeling op het land. De cruise was eigenlijk ietsje minder leuk dan die van vanmorgen, maar nog steeds heel erg leuk. Er was een raar soort zeewier dat er eigenlijk bijna griezelig uitzag. Grote slierten, als je erin terecht komt, kom je waarschijnlijk niet meer boven. Zo zag het er in ieder geval uit, prima materiaal voor een horrorfilm denk ik 🙂 . We zagen weer pinguïns, zeehonden en nestelende vogeltjes.

Na ruim een uur werden we weer op de boot afgezet voor een uurtje relaxen. Daarna werden we weer opgehaald om de wandeling te gaan maken. Er liep een trap de berg op, maar die bleek niet alleen handig voor mensen te zijn. Ook zeehonden maakten er graag gebruik van. En aangezien we niet te dicht bij de zeehonden mochten komen, moesten we ze heel rustigjes in hun tempo volgen. En af en toe gingen ze stil zitten en moesten we net zo lang wachten tot ze uit de weg waren. Het werd een hele lange, hele rustige wandeling, die beloond werd met een prachtig uitzicht op broedende vogels aan de ene kant, en het schip aan de andere kant. Ook een prachtige ervaring. Zogende zeehonden lagen in het gras. Sommige moeders vonden ons niet zo lief en kwamen dreigend op ons af. Als we onszelf dan groot maakten en een beetje teruggromden dan dropen ze ook snel weer af. Terug op het strand was het weer voortdurend zigzaggen tussen alle diertjes door in een poging om voldoende afstand te houden, maar eigenlijk ging dat niet eens. Het was een prachtige, onbeschrijfelijke ervaring.

Toen we uiteindelijk weer terug waren op de boot, het was inmiddels zeven uur, kregen we daily briefing en diner. Na het diner zijn we snel naar de kamer gegaan om lekker te gaan slapen. Morgen gaan we de Shackleton walk doen en daarvoor moeten we om kwart over zes al wakker worden. Vroeg slapen dus…