Nou, ik geloof dat het nog nooit is gebeurd dat ik twee dagen in één blogpost beschrijf. Maar ik kan het rechtvaardigen met een foto van het hoogtepunt van de dag van gisteren:
Het ververste, mooi gevouwen handdoekje! Deze stond op mijn bed met mijn leesbril op, op Jeroen zijn bed stond een pinguïn. En daarmee hebben we de leukste gebeurtenis van de dag wel beschreven 😀 In de loop van de morgen werd er een boei vanaf de boot het water in gegooid.
Die zou het zoutgehalte van het water meten en de positie van de boei in de gaten houden, die natuurlijk met de stromingen meedrijft. Dat was ook nog wel aardig.
En we moesten alle spullen stofzuigen zodat we geen nieuwe zaadjes zouden introduceren op het eiland.
Op advies van de dokter hadden we de zeeziektepleister eraf gehaald. Als blijkt dat we dan het gehobbel van de boot wel aankunnen, hebben we ook geen bijwerkingen, zoals voor mij dat slechte zicht en een hele droge mond. In de loop van de dag begon de zee toch wel een beetje te spoken. Ik heb niet het idee dat het al heel erg was, maar ik werd er wel steeds beroerder van. Ik had ’s middags al gevraagd of ik het eten op de kamer mocht opeten, want de dinerzaal vind ik niet zo fijn. Het is er altijd veel herrie, je moet socializen met anderen in een andere taal en ik kan ook niet zomaar weg omdat je aan het eten bent met z’n allen. En na het eten werd ik toch steeds beroerder, Jeroen had al gevraagd of ik het diner ook in de kamer mocht krijgen en dat werd geregeld. Ik heb er twee hapjes van gehad en daarna ben ik maar weer in bed gekropen. Ik nam eerst een pilletje tegen de zeeziekte. Die kon ik tenminste zo opeten, want met de pleisters moet je je handen wassen naderhand, want het schijnt nogal rotspul te zijn, en daar had ik geen puf voor. Ik wilde alleen nog maar liggen. Maar het duurde wel even voor Jeroen weer terug was van het diner en uiteindelijk heb ik toch maar gauw zelf de pleister er weer opgedaan. Jeroen kwam terug en we lagen net, toen het toch nog echt misging en ik moest overgeven. Maar vrij snel daarna voelde ik toch al dat de pleister ging werken, en konden we beiden lekker slapen. Wereldspul, die pleisters!
Vandaag kregen we net als gisteren een aantal presentaties. Verder zagen we aan het eind van de middag twee grote rotsen uit zee steken, die wit waren geworden van de vogelpoep. Er vliegen dus ook veel vogels rond die rotsen, en die vonden onze boot ook wel leuk. We konden dus naar hartelust de vogels op de foto zetten, hartstikke leuk. Toen we net weer weg gevaren waren, besloot een walvis ons zijn rugvin te tonen. Wij waren net weer in de hut en sprintten naar buiten, helaas te laat, we zagen hem niet meer. Maar de boot bleef een beetje in de buurt, en even later kwam meneer walvis toch weer naar boven. Het was behoorlijk ver weg, maar toch ook weer best leuk om te zien. Hij zwaaide een paar keer met zijn staart naar ons, en daarna zijn we maar weer verder gevaren richting South Georgia.
Na het weer erg lekkere diner zijn we nog even in de lounge gaan zitten met een chocomelletje en daarna zijn we gaan slapen.
Om even een idee te geven van onze zeedagen, die zien er ongeveer zo uit:
07.45 wekker Andrew (grrrr)
08.00 Ontbijt
10.00 iets, bijvoorbeeld briefing over hoe je te gedragen op South Georgia
12.30 Lunch
14.00 Eerste praatje over een relevant onderwerp
17.00 Tweede praatje
18.30 Dagelijkse briefing, we nemen de dag van vandaag door en de dag van morgen alvast.
19.00 Diner
We worden dus behoorlijk bezig gehouden en daardoor gaan de dagen toch redelijk snel. En het hele schema wordt natuurlijk in de war gestuurd als we een walvis zien, want dan moeten we allemaal op het deck fotootjes en filmpjes maken.
Ik merk ook wel dat het heel veel energie kost om op zo’n bootje te zitten. Hij beweegt natuurlijk voortdurend en je bent ook de hele tijd met andere (anderstalige) mensen, dus het is echt heel vermoeiend. Maar we kunnen ook in onze hut heerlijk relaxen omdat ‘ie redelijk groot is, dus dat is prettig. En dat socializen met anderen is ook juist weer leuk aan deze reis. Je maakt zo’n reis niet zomaar, Dr meeste mensen houden dus ook van reizen en hebben al veel van de wereld gezien. Dus dat levert leuke gesprekken op.
Geef een reactie