Salta

Vanmorgen heerlijk uitgeslapen. Zonder wekker wakker geworden en om een uurtje of negen zaten we aan het ontbijt. Er is hier iets raars aan de hand met het eten trouwens. Dat staat los van het ontbijt hoor, maar we hebben het al een paar keer gehad. We vroegen een keertje om een fruitsalade, Jeroen wilde een grote en ik een gewone. Wat we kregen, was één grote fruitsalade die we samen moesten opeten. Later vroegen we ieder om een cola en een water, we hadden nogal dorst. Toen kwam de dame met één cola en één water. Ik kreeg het water, Jeroen de cola. Weer wat later vroegen we om twee tiramisu toetjes. We kregen er eentje die we samen moesten opeten. En telkens als we om flessen water vragen, dan krijgen we het verkeerde aantal. Wat is dat toch met die Argentijnen? Of zou het aan ons liggen? 🙂

Nou ja, in ieder geval, we hebben vandaag niet heel veel gedaan. We zijn door de stad gaan wandelen, mooie gebouwen bekijken, twee prachtige kerken in geweest met een sfeer waar je U tegen zegt. Er werd gezongen of er stond muziek aan, de kerken zijn van binnen prachtig versierd, heel erg mooi allemaal.

Verder een wandeling gemaakt naar de top van een heuvel aan de rand van de stad. Je had een prachtig uitzicht over de meer dan 600.000 inwonertjes. We hadden van tevoren niet gedacht dat Salta zo groot zou zijn. Het was dus wel even fijn om die heuvel op te lopen, ten eerste vanwege de activiteit, het was een half uurtje flink naar boven hobbelen, ten tweede vanwege de rust die je vindt op zo’n heuvel. Lekker hoor. Er waren ook heel wat mensen naar boven aan het hardlopen, hard hijgend, en Jeroen kreeg er ook zin in. Hij was al plannen aan het maken voor ’s middags.

Na de heuvel zijn we naar het museum over de Llullaillaco kindertjes gegaan. Dat zijn kinderen die gevonden zijn op de top van de Llullaillaco-vulkaan, waar ze door de Inca’s geofferd zijn. Ze hebben er 4 mummies gevonden en er wordt er telkens één van ten toon gesteld. En dat is een heel vreemde gewaarwording. Het kind dat nu ten toon gesteld was, was een meisje van 6 jaar. Er stond beschreven hoe het offer precies werd gebracht en je kon dus het kind van dichtbij bekijken. Ik weet niet wat ik daarvan moet vinden, ik had heel erg het gevoel dat ik ergens naar keek waar ik niet naar hoorde te kijken. Die kinderen waren niet geofferd om later ten toon gesteld te worden. Dus ik was er wel een beetje van slag van, sowieso natuurlijk van het hele feit van het offeren van kinderen, maar ook van het museum zelf. Maar toch was het wel bijzonder.

Na het museum zijn we op de terugweg naar het hotel nog even langs de supermarkt gegaan voor wat koekjes, drankjes en lekkers voor onderweg. Daarna ben ik in het hotel gaan relaxen en voerde Jeroen zijn snode plannen uit op het heuveltje. Dat mislukte jammerlijk, hij was aan het begin van de heuvel al hartstikke moe, het viel hem enorm tegen! 😀 . Maar uiteindelijk is hij wel bovengekomen en daarna met een noodvaart weer terug naar het hotel gehold. Een klein beetje gedesillusioneerd kwam hij terug. Maar goed, toch lekker gesport.

Het was nog vroeg, maar er was Champions League op TV dus we (Jeroen vooral) hebben lekker voor de buis gehangen, niks gedaan en gerelaxed. Lekker vakantie daggie. Morgen rijden we verder naar Cachi, dat is een uurtje of twee rijden, dus dat wordt weer een rustig ritje denk ik. Mits we veilig aankomen, want die agressie hier…