Sand dunes

Zo, vandaag weer een rustig dagje. Lekker uitgeslapen en rond half tien pas opgestaan. Toen lekker ontbeten en daarna op pad.

De camping waar we nu op staan ligt langs een lange rechte weg. Alle wegen zijn hier eigenlijk lang en recht 🙂 . Maar er rijdt redelijk veel verkeer over de weg en dat hoor je wel. Dus echt rustig is het hier niet.

Wij moesten vanmorgen ook een stuk over die weg om naar de Sand dunes te gaan (zie hier voor de rit). Vlak voor de Sand dunes was eerst nog een watervalletje waar we wilden kijken. Het was 3 miles over een onverharde weg, en dat viel niet mee. Gruis en stof en wasborden te over, dus we konden maar heel langzaam rijden en dan nog viel de camper bijna uit elkaar.

Maar uiteindelijk kwamen we aan bij het pad dat naar de waterval moest leiden, de Zapata waterval. Even verderop kwamen we de eerste waarschuwing al tegen. Dat is hier overal. Er staan waarschuwingen voor de meest vreemde dingen. Op bordjes maar ook op de producten. Beeeetje overdreven allemaal.

Deep/fast water, NO SWIMMING. Haha, nou, dat waren we toch niet van plan. Dat doen we wel lekker vanmiddag weer in het zonnetje bij de camping, veeeel beter idee toch?

Toen we bij het water aangekomen waren was er geen waterval te bekennen. Huh, dachten wij, een snelstromend riviertje, is dat alles?
Maar dat was niet alles, we moesten, door het water, nog een stukje verder een kloof inlopen en dan werden we beloond met uitzicht op een prachtige waterval. Het zonlicht kwam van bovenaf de kloof binnen en het water stortte zich een paar meter naar beneden, erg mooi om te zien. Maar door het waden door de rivier hadden we bijna geen gevoel meer in onze voetjes, wat was dat water koud! . Knalrode voetjes in onze slippertjes 🙂 .

Daarna kwamen we nog een wandelingetje tegen die we maar meteen ook wilden doen. Toen we een poosje aan het lopen waren, op onze slippertjes nog steeds, de berg op, dachten we: Nou, misschien was dit toch niet zo’n goed idee. We hadden geen idee waar de wandeling heen zou gaan, ja, naar het Zapata Lake. Maar hoe ver dat was? In het boekje had ik wel gezien dat het de moeite waard was, maar we hadden helemaal geen spullen bij ons. Het meest verontrustende was dat we niet genoeg te drinken bij ons hadden. En het was behoorlijk warm weer vandaag. Dus geen goed plan, we zijn maar teruggegaan.

In de auto en weer verder, nu naar de Sand dunes. Gewoon een zooitje hele hoge hopen zand 🙂 . Duinen zegmaar, oh, nou zeg, zo heten ze ook! Dunes. 🙂 .

In het foldertje dat we bij de camping hadden gekregen stond dat we naar de hoogste dichtstbijzijnde heuvel konden lopen en dat dat gemiddeld 75 minuten zou duren. Nou, dat leek ons wel wat, dus we zijn maar weer op pad gegaan. Er werd ons geadviseerd schoenen aan te doen, geen blote voeten, dus dat hebben we ook maar braaf gedaan. Petje of hoed op, zonnebril, en daar gingen we. En met die zonnebril waren we maar wat blij hoor.
Er stond heel veel wind dus we kregen behoorlijk wat zand in ons gezicht. Maar door onze hoedjes en zonnebrillen hadden we daar weinig last van.

Het was een fikse wandeling omdat het allemaal door het zand moest. Maar door de wind was het zand best compact, en sommige stapjes kon je wel zetten zonder erin te zakken. Maar soms zakte je wel een heel eind en dat maakte het behoorlijk zwaar.

Het was eigenlijk één grote zandbak. En na een paar minuutjes waren onze schoenen ook één grote zandbak 🙂 . Maar het was de moeite wel waard, het was heel mooi om te zien. En de weg naar beneden was ook erg leuk om te doen! Als het een normale berg was geweest had ik er nooit zo af durven hollen, maar nu ging dat als een speer! 🙂 .

Op het filmpje zie je nog niet eens hoe stijl het naar beneden gaat. Dikke pret dus. 🙂 .

Na de dunes wilden we eigenlijk nog naar de krokodillen farm die hier ook aan die lange rechte weg zit. Maar daar hadden we geen puf meer voor na die lange wandeling in de zon in het stof. We zaten onder het zand en hadden behoefte aan een duik in het zwembad. Dus we zijn terug gereden naar de camping en zijn het bad in geplonst. Heerlijk opgefrist.

Na het zwembad was het tijd voor het diner. Lekker aardappeltjes-groente-vlees vandaag. Waffer groente? Nou, Blackeye Peas! Haha. Zou er één amerikaan zijn die ooit aardappeltjes-blackeye peas- vlees op heeft gegeten, op de hollandse manier? Vast niet. Maar twas hartstikke lekker.