Op maandagmorgen werden we om 10 uur opgehaald voor de reis naar Punta Arenas, waar we op het vliegtuig werden gezet naar Santiago. Onderweg kregen we een flesje water mee, wat nootjes en een sandwich. Best luxe weer. Halverwege zijn we weer even gestopt bij een restaurantje, waar we wat koffie hebben gedronken. Ik heb er een stukje Lemon-Merengue taart bijgenomen. Ik vroeg om het kleinste stukje en ze gaf met het grootste stuk. Ik geloof niet dat ze me helemaal begreep 😀 . Maar goed, nu kon Jeroen er lekker van meegenieten.
Overigens ging het niet zo goed met Jeroen, die voelt zich nog steeds niet lekker en slapjes en begint steeds meer te snuffen en te hoesten. Hopelijk gaat dat snel weer over, hij was vlak voor de vakantie ook al ziekjes.
Na de rit van vier uur met de auto, moesten we twee uurtjes wachten tot het vliegtuig vertrok. Alles ging soepel dus dat was mooi. De beveiliging laat best wat te wensen over, maar nou ja, het is ook een binnenlandse vlucht, dus laat maar 🙂 . Eenmaal in het vliegtuig bleek ik een klein kindje achter me te hebben. Over het algemeen zit je dan de hele reis te schudden omdat het kindje tegen je rug zit te trappen en met het tafeltje zit te spelen. En dat was in dit geval ook zo, alleen verbazend genoeg zat ik er helemaal niet mee. Het was ook maar vier uurtjes vliegen, en ik kon het vandaag hebben ofzo. Dus op een gegeven moment heb ik maar even een duimpje opgestoken naar moeders, om haar te laten weten dat er niets aan de hand was. Ik kreeg een stralende glimlach terug 🙂 . Het was een ontzettend schattig kindje, zag ik toen ook. Allemaal blij 🙂 .
Nadat het vliegtuig geland was, hebben we de koffers opgehaald en zijn de 100 meter gaan wandelen naar het hotel 🙂 . Ik heb werkelijk bij de uitgang van een vliegveld nog nooit zoveel mannetjes met bordjes bij elkaar gezien. Taxi’s en taxi’s en namen van mensen en reisorganisaties en nog meer taxi’s. Wat een drukte. Maar we worstelden ons er tussendoor en kwamen in een oase van rust in het hotel. Daar checkten we in en zijn we naar de kamer gegaan. Spulletjes gedropt en nadat we even ons internet-shot hadden gehad, meteen weer naar beneden voor het diner.
Nadat we lekker gegeten hadden zijn we naar de kamer gegaan voor nog wat internet, waarna we lekker zijn gaan slapen.
Vanmorgen zijn we weer bijtijds opgestaan om te ontbijten en uit te checken. Rond tien uur stonden we in de rij voor het vliegtuig richting Calama. Het was maar iets meer dan anderhalf uur vliegen, dus dat viel mee. Maar het was niet bepaald een rustige vlucht. Tegen het eind werd het behoorlijk turbulent, maar bij het landen maakten ze het helemaal bont! De landing was een achtbaan op zich, ik schrok er wel van. Het vliegtuig werd helemaal opzij geblazen en veel mensen hielden hun stoelleuningen stevig vast toen we heen en weer geslingerd werden. Gelukkig reed hij vrij snel weer netjes rechtdoor en konden we heelhuids uitstappen.
Na een uur rijden kwamen we in San Pedro de Atacama, een dorpje dat in een prachtige omgeving ligt, warm, stoffig en droog. Het was voor ons een enorme cultuurshock, plotseling liepen we rond in deze droge woestijn, zó anders dan waar we net vandaan kwamen.
We hebben even het huisje bekeken en daarna zijn we wat water gaan kopen bij de bar. Daarna zijn we naar het dorpje gelopen om wat te gaan eten. Daar hebben we erg van genoten en zo langzamerhand zijn we wat gewend aan de omgeving.
Morgen weer een nieuwe dag, er staan twee excursies op het programma. Water inpakken, zonnebrand, hoedje en zonnebril, ons kan niets meer gebeuren 🙂 .
Geef een reactie