Vanmorgen waren we weer voor de wekker wakker. Deze stond op 8 uur, want om half 10 werden we opgehaald voor de rit naar de gletsjer. Eerst even lekker ontbeten met vies slootwater als koffie. De koffie is hier over het algemeen heel vies, gisteren hadden we na het diner een cappuccino die ontzettend slap was. Dat drink je toch niet echt voor de lol. Maar we blijven het proberen, koffieverslaafd als we zijn 🙂 . De rest van het ontbijt is wel erg lekker, dus dat compenseert een beetje. Ze zijn hier nogal van de zoete dingetjes, zelfs croissants zijn superzoet. Dat komt omdat ze veel mate drinken, dat is een soort thee geloof ik, en die is heel bitter. Ze schijnen dat de hele dag door te drinken, vooral ook uit gezelligheid met anderen, en daar moeten ze dus iets zoets tegenover zetten.
Onze gids bracht ons in ruim een uur naar de gletsjer. Ze vertelde onderweg honderduit over de omgeving, die nog heel jong is. El Calafate is vernoemd naar de struik Calafate, die hier heel veel groeit. Vroeger, begin 1900 geloof ik, woonden hier nog niet veel mensen en waren er geen wegen. Het begon net een beetje te groeien, en er waren schapenfarms die wol produceerden en op den duur ook begonnen te exporteren. Dat betekende dat ze de 300km die ze vanaf de kust waren, moesten overbruggen met paard en wagen, om de wol naar de boot te brengen. Daar deden ze een maand over. Omdat er hier over het algemeen veel wind staat, zochten ze plekken om te stoppen op, die een beetje uit de wind waren. In deze omgeving, die ligt op de route van hun trip richting oceaan, staan veel Calafates. Deze struiken worden ongeveer anderhalve meter hoog, en daarom was er beschutting en werd dit een standaard stopplaats: “bij de Calafates”. Toen de regering besloot om hier wat dorpjes te aan ondersteunen, ontstond de naam El Calafate, want zo werd het toch al genoemd. Grappig verhaaltje toch?
Onderweg kwamen we nog wat condors tegen, indrukwekkende vogels. En naast de weg zat een vogel (zeg t maar wat t was, een adelaar ofzo, in ieder geval een hele grote vogel 🙂 ) een gordeldier op te peuzelen. We konden hem prachtig zien en op de foto zetten.
Bij de gletsjer aangekomen vertelde ze dat dit het derde grootste ijsveld van de wereld is. Grappig was dat ze het op de kaart liet zien, met de grens met Chili erop getekend. Op het ijsveld werd die grens opeens onderbroken en ze zei: “daarover hebben we nog wat onenigheid”. Haha.
De naam Moreno komt van degene die het meer Lago Argentina heeft ontdekt. Darwin is ook in de buurt geweest maar die sloeg eerder af richting noorden. Moreno ging iets verder tot op het meer, bijna bij de gletsjer, maar hij ontdekte de gletsjer niet. Even later kwam er nog iemand die helemaal tot de gletsjer ging en deze dus ontdekte, maar hij was uiteindelijk niet de naamgever. Ik weet niet meer waarom dat zo ging, ik geloof dat die meneer Moreno om nog meer redenen wel belangrijk was voor Argentinië. Als je het wilt weten moet je maar even googlen 😉 .
We hebben ongeveer 3 uur rondgewandeld bij de gletsjer. Het nationale park waar we waren lag op een eilandje en de gletsjer raakt soms dat eiland. Dan raakt de waterstroom van zuid naar noord geblokkeerd en begint het meer aan de zuidkant vol te lopen. Dat meer gaat dan druk uitoefenen en langzaam van onderaf een hol maken onder de gletsjer. Op den duur is dan de gletsjer ondermijnd en dan komt hij met een enorm bulderend geweld naar beneden. De laatste tijd gebeurde dat elke 2 of 3 jaar, dat moet een enorm indrukwekkende gebeurtenis zijn. Jammer genoeg viel er niks groots vandaag 🙂 .
Uiteindelijk belandden we in het restaurantje, waar we een bakkie vieze koffie hebben gedronken. Jeroen had weer een cappuccino en die bleek best te doen te zijn. Ze kúnnen het dus wel 🙂 . Na de koffie werden we in een uurtje weer teruggebracht naar het hotel, waar we lekker zijn gaan relaxen. Voor Jeroen betekende dat fijn een stukje hardlopen, voor mij een uitgebreide baddersessie.
Toen we uitgerelaxed waren, zijn we een leuk restaurantje gaan zoeken in het dorpje. Daar hebben we ontzettend lekker vlees gegeten, zo mals proef je het niet vaak! En daarna zijn we teruggewandeld naar het hotel en lekker gaan slapen.
Morgen hebben we een boottocht, een 4WD ritje en een wandeling in het verschiet. Dat betekent wel dat we om zes uur al moeten opstaan. Maar aangezien we altijd al vroeg wakker zijn, is dat hopelijk niet zo erg…
Geef een reactie