Inschrijven UT4M

Vanmorgen hebben we ontzettend lekker uitgeslapen. Het bed was prima en de warmte bleek uiteindelijk best mee te vallen. Het appartement waait goed door en is best goed geisoleerd, dus dat is lekker slapen.

Toen we wakker werden zijn we gestart met koffie en een ontbijtje. Daarna was het een hele dag eigenlijk relaxen en niks doen, een beetje (mentaal) voorbereiden op de race.

’s Middags zijn we Jeroen zijn startnummer op gaan halen. Dat was nog weer even zoeken omdat het op een andere plek was dan vorig jaar. Maar hij kreeg toch zijn nummer en het werd gescand. Hij kan starten!

Met het startnummer zijn we terug naar het appartement gegaan en hebben alvast wat pannenkoeken voor het avondeten gebakken. Ik heb er zelf een paar opgepeuzeld, Jeroen had er geen zin in vanwege de zenuwen. Vervolgens zijn we naar de briefing gegaan, die om half zes zou starten.
De briefing was de ramp van de eeuw. Het begon met een man die in het frans een vrouw interviewde, daar begrepen we dus al niks van. Daarna kwam er een man op het podium, die blijkbaar een professioneel achtige trailrunner was. Hij liet nog een filmpje zien van wat prestaties, dat was best indrukwekkend. En daarna begon dan eindelijk de echte briefing, toen zaten we al anderhalf uur te wachten. Ze zeiden ongeveer tien dingen waar we wat mee konden en daarna begon het hoofd EHBO over iets te raaskallen, toen zijn we maar weer weggegaan.
Ik had het helemaal gehad met die UT4M, ik wilde ervandoor! Het was allemaal prima geweest als ze niet hadden gezegd dat het in het engels zou zijn. Moeten ze toch ietsje beter regelen volgend jaar, want het schijnt dat ze internationaler willen worden. Verbeterpuntje… 🙂

Op de terugweg kwamen we langs een groot bord waarop werd genoemd wie er allemaal mee hadden gedaan aan de UT4M, en Jeroen zijn naam stond er ook op. Trots haha.

Toen we terug in het appartement waren hebben we nog wat water opgehaald en zijn naar Meylan gereden, waar Mikkie, ons contact in Prapoutel, op ons aan het wachten was. We hadden haar ontmoet op een beurs voor tweede huizen en zij bemiddelde voor ons toen we Prapoutel kochten. In de jaren daarna kwamen we haar af en toe weer tegen en dat was erg leuk altijd. Nu hebben we het appartement verkocht en zullen we haar niet vaak meer zien, dus het was leuk om even afscheid van haar te nemen.

Toen we terug waren in het appartement zijn we wat spulletjes in gaan pakken voor de loop. We hebben alles klaargelegd en kunnen nu met een gerust hart gaan slapen. De wekker staat op tien over vijf. Om zes uur moeten we weg en om zeven uur start de loop.