Slapen in een iglo

Gisterenavond werden we opgehaald door de eigenaar van de iglo. Om acht uur stond hij voor de deur en konden we met onze spulletjes in de auto gaan zitten. We haalden nog een stel op uit een huisje vlakbij, en vertrokken richting het meer, waar twee iglo’s op ons stonden te wachten.

We reden weer zonder sneeuwkettingen over de besneeuwde wegen, maar op geen moment begon de auto te glijden. Dat zou met onze Nederlandse winterbanden wel anders zijn denk ik. Ik neem aan dat er spikes onder zitten maar ik heb het nog niet echt goed bekeken.

Toen we aankwamen zagen we meteen de iglo al staan. Er waren wat kaarsen aangestoken bij de ingang, waardoor het er heel gezellig uitzag. De eigenaar bracht ons naar een van de iglo’s en hield de lap voor de deur voor ons open. Die lap was helemaal koud en bevroren, hij voelde aan als een deurmat, heel dik en harig. We kropen door het gangetje naar binnen, waar weer een lap hing die iets dunner en soepeler was, maar ook harig en koud. En toen stonden we in een bijzondere wereld. De iglo was niet hoog maar we konden er wel in staan. Er stond een tweepersoons bed in het midden met daaromheen ijsblokken uit het meer vlakbij. Aan het hoofdeinde was in de iglowand een decoratie gemaakt die heel veel deed voor de sfeer. Verder stond er nog een stoel met een rendiervachtje en wat lampjes. Ook onder het bed was het verlicht, waardoor je in de hele iglo rustige mystieke verlichting zag. Er stond ook een thermometer die –6 aangaf, ongeveer evenveel als op dat moment buiten. Hij vertelde dat dat ongeveer de constante temperatuur is, ongeacht de buitentemperatuur. Als het buiten kouder wordt blijft het binnen toch rond deze temperatuur hangen.

Het zag er heel erg leuk uit. We gingen weer naar buiten en de man liet ons de warme ruimte zien waar we eventueel konden verblijven als het te koud zou zijn. En waar we ook een klein ontbijtje konden maken, koffie of thee konden drinken en eventueel douchen en naar het toilet. Daar was het lekker warm (15 graden 🙂 ).

We kregen dikke slaapzakken, kussens en fleece lakenzakken mee en zijn in de iglo gekropen om ons bed op te maken. Daarna zijn we nog even een wandelingetje gaan maken naar het meer. Het huis staat vlakbij het meer, dus wij wilden weleens op een fins meer staan en gingen kijken. Het bleek nog een pad over behoorlijk diepe sneeuw, je zakte er telkens tot de enkels in, dus dat was best een zware wandeling. Jammer dat we onze sneeuwschoenen niet meegenomen hadden. Bij het meer aangekomen zijn we erop gelopen en hebben we wat foto’s gemaakt. Daarna zijn we door het donkere, stille bos weer teruggewandeld. Toen waren we het ook wel zat, het was misschien een kwartiertje lopen, maar omdat het lijkt alsof je door mul zand loopt, gaat het niet vanzelf.

We kropen in de verwarmde ruimte en hebben daar even lekker een bakkie thee gedronken. Daarna zijn we in de iglo in bed gekropen. Ik heb bijna alles aangehouden behalve mijn skibroek, dus ook mijn muts, sokken en sjaal. En dat was heerlijk warm. Als je aan het rommelen bent om in bed te komen, schoenen uit, skibroek uit, brrrrr koud!, dan is het niet zo heel lekker. Maar zodra je in de slaapzak ligt wordt het al warm. Dan duurt het nog wel even voordat je lekker ligt, want het draait en woelt niet echt lekker in zo’n krappe mummie slaapzak 😀 . Maar uiteindelijk ligt het heerlijk en is het vooral heel bijzonder dat je in Finland, in een iglo, ligt te slapen.

Ik ben een paar keer wakker geworden ‘s nachts en dan realiseerde ik me steeds weer hoe bijzonder het toch was. Geen moment kreeg ik het koud. Alleen toen ik net lag, was ik wel even bang dat ik het koud zou gaan krijgen omdat de matras zo koud was. Maar die was blijkbaar toch warm te krijgen, want na een poosje had ik daar geen last meer van.

De wekker ging om iets over achten en we zijn opgestaan. Het andere stel wilde graag om kwart voor negen weer teruggebracht worden, want zij moesten om half 10 alweer aantreden voor hun sneeuwscootertocht, en wij vonden dat prima. En ook al heb je dan vlakbij een verwarmde ruimte, je weet toch niet hoe snel je in je skipak moet kruipen en je jas moet aantrekken. Muts op, handschoenen aan, hè gelukkig, lekker warm 😀 . We hebben de slaapzakken en kussens weer meegenomen en zijn gaan ontbijten. Er was niet veel, maar een beetje yoghurt en wat cruesli hadden ze wel, evenals thee, dus wij redden ons wel. Het andere stel was inmiddels ook wakker en had prima geslapen. Zij waren heldhaftig midden in de nacht nog naar het toilet geweest, daar heb ik me niet aan gewaagd.

Na het ontbijt werden we teruggebracht naar ons hutje. Wat een bijzondere nacht hebben we gehad! Terug in de hut hebben we meteen de sauna en de open haard aangestoken om er een lekker rustig dagje van te maken. Jeroen heeft nog 7km hardgelopen over de besneeuwde wegen, op zijn trailrunschoenen ging dat volgens hem prima.

‘s Middags zijn we nog een wandeling gaan maken. Maaike van de sneeuwschoenwandeling had ons nog een tripje geadviseerd, dus daar zijn we heen gewandeld. Een best inspannende wandeling van meer dan 6km, dus we waren er lekker even uit. Na ruim twee uur waren we weer terug bij de hut en hebben we lekker het open haardje aangestoken en gezellig zitten theeleuten. Deze route hebben we gewandeld:

Om half zeven zijn we op pad gegaan voor het avondeten. We moesten bij een café  verzamelen en daar werden we opgehaald met een soort rupsvoertuig. We waren met 19 mensen en die pasten er allemaal in, dus het was een groot ding. Zo werden we de berg op gebracht naar het restaurant bovenaan de piste. Daar stonden grote tafels voor ons klaar om met z’n allen gezellig aan te eten. Niks voor ons, wij zijn niet van de gezelligheid, daarom kozen we voor de kleinste tafel. Bij ons aan tafel kwamen twee mannen zitten en we hebben honderduit met ze gekletst. Ze hielden van reizen en we hadden dus heel veel te bespreken. Intussen kregen we een aardig diner voorgeschoteld met een voorafje, rendiervlees en rode bessen en ijs en koffie toe. We hadden er  in eerste instantie eigenlijk helemaal geen zin in, zeker niet als het met meer aan een tafel was, maar toch, natuurlijk 😉 , pakte het weer hartstikke leuk uit. We hebben genoten. Na het diner bracht de rupsbandenauto ons weer terug naar beneden en zijn we met de heren samen naar huis gewandeld. Ze bleken in dezelfde straat te wonen 🙂 . Om half elf waren we terug in de hut en vrij snel daarna zijn we lekker gaan slapen.