Vanmorgen stond om zes uur de wekker. Hij ging af en Jeroen is even gaan kijken of het al helder was. Dat was niet het geval, dus toen hebben we de wekker een uurtje verder gezet en zijn lekker weer gaan slapen. Na een uurtje ging hij weer af en ben ik even door het raam gaan kijken. Het zag er nog steeds niet al te florissant uit, en de lucht begon al wat lichter te worden, dus missie noorderlicht mislukt. Geen probleem, lekker weer in bedje en de wekker op kwart over negen.
Mooi op tijd werden we wakker, in een nu wel heldere blauwe wereld. Ontbijtje, warme kleertjes aan, zonnebrillen, mutsen, handschoenen, sjaals, stevige schoenen, niemand kan ons wat maken. Op naar het meeting point, waar we opgewacht werden door gids Maaike, die ons die dag zou begeleiden. Na een tijdje (we waren aan de vroege kant) was de groep compleet en kregen we uitleg over de sneeuwschoenen. Eerst moesten we stokken uitzoeken van een bepaalde hoogte, daarna konden we kiezen uit een paar types sneeuwschoenen en die aantrekken. Heel ingewikkeld was het allemaal niet en na een tijdje hadden we ze aan. Doordat we met 12 mensen waren duurde het best lang allemaal en uiteindelijk stond ik te vernikkelen van de kou. Ik was gekleed op een dagje beweging en kon het niet meer warm houden. IJskoude vingers en tenen en een verkrampte nek. Ik was dus ook dolblij toen we eindelijk gingen lopen. Maar na een paar meter stonden we alweer stil om wat uitleg aan te horen over de omgeving. Op zich wel heel leuk en interessant.
De hele route ging dat een beetje door, over de dieren die hier leven (rendieren die graag op een makkelijk pad lopen, muisjes waarvan we piepkleine spoortjes op de sneeuw zagen, poolvossen, poolhazen enzovoorts), over hoe beren hun winterslaap houden (ze kruipen onder een boom waarvan de takken ver naar beneden hangen, bijna op de grond, en laten zich daar insneeuwen) en over wat je kunt eten als je onverhoopt in de sneeuw verdwaald raakt (korstmos, oftewel sliertjes die aan de boom groeien, welke weet ik niet meer en die je kon plukken en opeten. Smaakte niet echt ergens naar maar het kauwde prima weg). Er lopen hier 200.000 rendieren rond en elk rendier heeft een eigenaar. De boeren zorgen voor elkaars rendieren, ze hebben een rondwandelgebied van zo’n 100km dus er kan zomaar een rendier van iemand anders bij jouw kudde zitten. Ze eten die korstmossen en doordat er steeds meer sneeuw komt te liggen, kunnen ze bij steeds hoger groeiende mossen, zodat ze niet hoeven te verhongeren. Toch gebeurt dat tegen het einde van de winter en dan worden ze bijgevoerd. Ongeveer 95% van de rendieren zijn vrouwtjes, dus in de paartijd hebben de mannetjes veel lol. En na een poosje worden er dus heel veel kleintjes geboren en moet de populatie weer een beetje op peil gebracht worden.
Toen we een kort stukje gewandeld waren vroeg Maaike wie van ons nog nooit een sneeuwengel had gemaakt. Want dan was dit daar toch wel een heel mooie plek voor. En inderdaad, ik heb het geprobeerd en het ging super! Jeroen had het ook nog nooit gedaan en wist niet eens wat een sneeuwengel was, maar hij was trots genoeg met de mijne 🙂 😉 .
Na een poosje verderlopen kwamen we bij een kloof waar we in moesten, dat ging behoorlijk steil naar beneden. Ik vond het natuurlijk weer doodeng, ik moest de punten van de schoenen in de sneeuw steken waardoor de metalen stekels die daar zaten grip kregen.
Maar voor mijn gevoel had ik helemaal geen grip en af en toe gleed ik ook een stukje. Na een tijdje zweten waren we 100m lager en werd het weer makkelijker. Een stukje verderop in de kloof konden we de gevolgen van een lawine zien, het dal was op 1 hoogte geweest, maar door de lawine die afgelopen zondag was gevallen, was er nu een hoge bult in het dal.
Verderop aan het einde van de kloof was een waterval. Daar had Maaike wat lekkere koekjes voor ons en hebben we even genoten van het uitzicht. De waterval was hartstikke bevroren en werd in de loop van de tijd steeds groter. Normaal is het stroompje geloof ik nog geen meter breed, maar nu was het wel vijf meter bevroren water. En er liep nog steeds water af, dus hij zal nog wel wat groter worden.
Nadat we daar honderd foto’s hadden gemaakt, tenminste, 
vooral het stel waar we al de hele wandeling iedere keer op moesten wachten, keerden we terug naar de lawinebult. Vanaf daar konden we allemaal in eigen tempo weer 100m terug omhoog, om te belanden bij een leuk hutje met een vuurplaats in het midden, waar we de lunch zouden krijgen. 
De eerste die boven was moest het vuur aanmaken en kreeg lucifers mee van Maaike. Helaas was dat een kneus die niet wist hoe je vuur moest maken, en lukte het hem dus niet zonder Maaike om het aan te krijgen. Want hulp van mij accepteerde hij ook niet echt. 😀 .
Toen het vuur aan was moest er hout gehakt worden, want de voorraad was behoorlijk klein geworden omdat de vorige “bewoners” hem blijkbaar niet hadden aangevuld. Jeroen wilde wel helpen en kreeg het eerste blok om door te klieven. Nou, dat viel nog niet mee! Maaike deed het voor, maar ze kreeg het niet goed voor elkaar, waarna Jeroen het af moest maken. Die hield vol en uiteindelijk ging het blok in stukken. Jeroen had het gelijk lekker warm 🙂 .
Toen hebben we in de hut heerlijke broodjes met worst gekregen, die we zelf boven het vuurtje aan een grote vork konden warmmaken. Dat was heel gezellig en kneuterig, we kregen er mosterd bij en een beetje warme bessensap, knapperend haardvuur, leuk gezelschap, niks meer aan doen.
Na deze heerlijke lunch zijn we teruggewandeld naar het hutje. We mochten de sneeuwschoenen bij ons houden tot zaterdagavond, dus we zijn gewoon op die schoenen terug gelopen. Lekker af en toe door de diepe sneeuw, moeiteloos.
Dit is het wandelingetje dat we hebben gemaakt:
Toen we thuis waren ben ik even onder de douche gekropen om warm te worden. En dat lukt nogal goed met deze douche, hij wordt goed warm en heeft een lekkere straal. Na de douche gingen we vrij snel weer naar ons stamcafé om het blog erop te zetten, natuurlijk weer onder het genot van een drankje en wat lekkers. Toen dat erop stond moesten we ook alweer vlug terug naar de hut, omdat de zaak sloot. We hebben eten gekookt, overigens alleen gehakt met groente en rijst, omdat we saus en macaroni waren vergeten te kopen, waar waren we met ons hoofd in die winkel 😀 . Er was gelukkig wat kerrie poeder, dus het smaakte best.
Na het eten waren we net toe aan koffie, toen Jeroen een SMS kreeg. Alert alert! De noorderlicht alert! En toen begon de slapstick… We trokken heel snel veel warme kleding aan, want je kan natuurlijk wel een poosje buiten staan. Cameraatjes inpakken, statief mee en snel naar buiten hollen. We wisten waar we moesten zijn, dus we gingen meteen op een drafje de goeie kant op. Over een parkeerplaats vlakbij de sneeuwscooter verhuur, en hup schuin oversteken… Ehm… Oké dit loopt dood. Hè bah, nou ja, we zijn wel vaker door de diepe sneeuw gelopen, dus dat kan deze keer ook wel. En daar gingen we, tot de knietjes in de sneeuw, soms tot de heupen en ik kan je zeggen: dat gaat niet snel. En we hadden nog wel zo’n haast. We zagen het noorderlicht wel, maar we wilden naar een fotogenieke plek. Eenmaal op de bedachte plek aangekomen, haalde Jeroen snel het statief uit zijn tas. Hij draaide de poten los en probeerde ze weer vast te draaien. Eentje wilde niet, en hij draaide in al zijn enthousiasme de verkeerde kant op (heeeeel ver…).
En hoepla, het ding viel zomaar uit elkaar. Sta je daar, in Finland, zicht op prachtig maar flauw en fragiel noorderlicht, en je kunt het niet vastleggen want je statief is uit elkaar gevallen! Ik geloof niet dat we heel vriendelijk waren tegen elkaar, gelukkig was er niemand in de buurt 😀 😀 .
We vonden uiteindelijk de stukjes die erbij hoorden gelukkig terug en konden de poot provisorisch vastzetten.
Daarna stelden we de camera in op 20 seconden, dat had Jeroen gelezen, En hij probeerde een foto te maken, maar het lukte niet! Waarom lukt het nou weer niet??? Weer boos. Hij zei “onderwerp te donker”. Ja, duh! Bleek dat we een knopje op de lens hadden waarmee je hem op manual moest zetten, en toen we die vonden, konden we ein-de-lijk foto’s maken B-) .
Het was inmiddels zeven uur geworden en we zouden die avond om acht uur een foto workshop krijgen, dus we moesten ook alweer terug. We waren ook wel tevreden over de foto’s die we hadden gemaakt, dus het kon ook wel. En we moesten het statief nog weer in elkaar zetten, kijken of dat lukte. Na wat gerommel en goed nadenken is dat uiteindelijk gelukt, hij doet het weer helemaal. Fototoestelletjes weer ingepakt en hup, op naar de workshop.
We verzamelden bij het hotel waar vier mensen niet kwamen opdagen omdat ze geen zin hadden. Die bleken van de groep die gisteren ook gegaan zou zijn, ware het niet dat de vrouw van de gids een allergische reactie had gehad en naar het ziekenhuis moest. Dat was de reden dat het gisteren niet door was gegaan, en die vier mensen kozen ervoor niet naar de workshop te komen. Dus toen we even voor niks hadden zitten wachten, zijn we erop uit gegaan. De gids gaf al aan dat er anderhalf uur geleden noorderlicht gesignaleerd was en dat er misschien nog wel wat in het vat zat. Hij legde eerst uit wat het noorderlicht was (zonne ontploffingen in de atmosfeer die magnetische deeltjes weet ik veel, zoiets. 😉 ), en vervolgens kregen we een blaadje waarin stond wat de settings van het fototoestel moesten zijn en ging hij iedereen helpen het toestel goed in te stellen. Hij had ook statieven voor iedereen bij zich, dus ik kon voor mijn lullige toestelletje ook een statief lenen, handig! Daarna zijn we naar boven gelopen met een noodvaart, ik weet niet wat die man gegeten had, maar hij liep zó hard, ik had het bloedheet toen ik boven was. Maar goed, konden we wel lekker snel beginnen met fotootjes schieten. En hoe langer we schoten, hoe helderder het noorderlicht werd. Met het blote oog zagen we er niet eens zo heel veel van, minder dan de eerste keer, omdat er nu wat wolkjes hingen ook. Maar we konden superleuk foto’s maken en zijn daarmee doorgegaan tot half elf. Daarna kregen we bij het kampvuur nog lekker warme bessensap en toen zijn we terug naar het hutje gewandeld. Wat een ongelofelijk bijzondere avond! Noorderlicht gezien!!! B-) .
Deze fotootjes zijn met mijn cameraatje gemaakt:
En deze met die van Jeroen:
Geef een reactie