Doorgewinterd

Voor vandaag stonden twee dingen op de planning, de morning game drive en de afternoon game drijf. We zijn namelijk met een bootje op pad geweest vanmiddag.

Maar eerst zijn we weer gewoon ’s morgens vroeg opgestaan voor de eerste game drive van de dag. Er waren twee nieuwe mensen bij en die riepen oeh en aah bij elke mus die ze zagen. Dat was wel grappig, maar na een poosje waren we het wel zat als ze weer een aap op de foto wilden zetten 😀 . Wij doorgewinterde safari types hadden daar natuurlijk helemaal geen behoefte meer aan 😀 .

Het was wel een heel mooie drive. We zagen olifanten en gingen die van dichtbij bekijken. Voor de twee nieuwe waren het de eerste olifanten, maar als het aan mij gelegen had waren we ze echt niet op gaan zoeken. Ik voel me er nog niet helemaal zen bij 🙂 . Maar goed, we gingen er wel heen en AK legde uit dat deze olifantjes niet relaxed waren. Het waren meerdere mannetjes die elkaar blijkbaar niet zo aardig vonden, dus ze waren elkaar steeds aan het wegjagen enzo. “Not friendly”, dus hij bleef maar op een afstandje en hij zorgde ook dat hij een route had om te vluchten. Een paar dagen geleden was hij achterna gezeten door een olifant vertelde hij. Het zat in de lucht denk ik. Maar goed, hij zei vrij snel dat we ze maar even met rust moesten laten, en dat hebben we gedaan. Jeroen had een stukje verderop een karkas zien liggen, en we reden er weer langs. En toen bleek dat er nu hyena’s bij zaten! Die hadden we nog niet overdag kunnen zien, spotted hyena, dus dat was heel leuk. Het was een best grote groep. Op een gegeven moment renden ze er opeens vandoor. Ze schrokken ergens van en de gids en de tracker moesten heel erg lachen. Ze bleken te zijn geschrokken van hun eigen soortgenoot die ook even een hapje kwam eten! “Moet je kijken hoever die daar weggerend is!” riepen ze lachend 😀 . Lekker hyenaatjes uitlachen hoog en droog vanuit de auto 😀 .

Terwijl we bij de hyena’s aan het kijken waren werd de gids op de hoogte gebracht van een leeuw die door een andere gids was gezien. Dus toen we de hyena’s goed hadden gezien gingen we op pad naar de leeuw. We moesten over drie bruggetjes en de eerste daarvan stortte een beetje in toen we er overheen reden. Hij was ook de oudste en nogal gammel, dus het verbaasde me eigenlijk niet. Hij werd ter plekke gerepareerd met wat balken die in de buurt lagen, en de andere gidsen werden gewaarschuwd dat hij mogelijk gammel was. En daarna reden we weer verder.

De leeuw bleek een eenzame vrouwtjes-leeuw te zijn. Ze lag in de schaduw lekker te relaxen. Volgens AK had ze een moeder en een jong in de buurt, maar die konden we niet zo snel vinden. De nieuwelingen riepen weer een poosje ooh en aah en wij genoten er ook van. Ze lag voor onze neus gewoon lekker te slapen. Heerlijk relaxed, leuk om te zien.

Nadat we klaar waren bij de leeuw zijn we lekker even koffie gaan drinken en daarna gingen we weer naar het kamp terug. Daar stond de brunch alweer klaar, en de bavianen waren blijkbaar in de veronderstelling dat het hún lunch was, want ze konden er niet vanaf blijven. Er ging er zelfs een vandoor met twee sneetjes geroosterd brood en een servet. We kregen een bewaker op het terras die met een stok telkens alle bavianen wegjoeg. Ze deed het volgens ons veel te voorzichtig, want ze deden eigenlijk alleen maar een paar stapjes opzij en gingen meteen weer bezig met via welke weg ze dan wel bij het eten konden komen. Het was niet een heel ontspannen brunch, want ik zag er ook eentje uit de boom piesen, recht boven een tafeltje volgens mij. Maar niet teveel verder over nadenken 😀 .

Na het eten hebben we nog even lekker bij het zwembad gezeten. Jeroen is er nog in geweest, maar ik was bij lange na nog niet warm genoeg om het koude water aan te kunnen. Het is echt koud 🙂 . Daarna was het alweer tijd voor de high tea en de game drijf.
We reden een ruim half uur richting het water en toen kwamen we aan bij de boot. Het was een boot met zes stoeltjes en daarachter het stuur, eigenlijk leek het wel op een jeep maar dan andersom 🙂 . Wij mochten vooraan zitten, dat kwam toevallig zo uit, en we hadden dus wel mooi uitzicht op alles. Het was een heel relaxt vaartochtje. Geen enge dieren gezien en er ook niet naar gezocht. Wat vogels wel en allerlei soorten riet. En koffie gedronken op een open plek in het riet waar we heel goed de zonsondergang konden zien. Dat was heel mooi, ze zijn steeds mooi rood hier. Lekker nootjes gegeten, cola gedronken en fotootjes gemaakt. Toen we daar zaten legde AK ook nog een heleboel uit over de Okavango Delta. Het water hier komt uit Angola en komt in zes maanden naar de delta toe. Het is de enige delta die niet in de zee eindigt, maar in een ander groot meer. We zagen Kalahari zand op de bodem van het water liggen, dat was meegevoerd door het water. Het water had al zo’n 1000 km afgelegd en was dus kraakhelder omdat het door allerlei filters gaat onderweg. Vroeger woonden hier mensen, maar op een gegeven moment zag men dat de delta en de dieren erin moesten worden beschermd en konden worden gebruikt voor toerisme.

Dus toen zijn de mensen “weggestuurd” uit de delta, ze wonen er nu niet meer. Maar de stammen die er woonden krijgen nu werk in het toerisme in de delta. Als er een nieuwe functie ergens vrijkomt wordt altijd eerst gevraagd of er niet nog ergens iemand familie heeft of een vriend die kan komen werken. Ze mogen zelf tussen de &beyond (dat is het bedrijf waar we nu zitten, het heeft vier kampen in de delta) kampen rondreizen. Hun familie mag voor weinig in het kamp verblijven en mag dan ook gewoon mee met de game drives. En dat is nogal wat, want de rest van de mensen in Botswana kan niet naar de Delta omdat het veel te duur voor ze is. Eens in de twee maanden komt er een dokter langs die iedereen even checkt en als ze ziek zijn worden ze naar een ziekenhuis gevlogen. Verder heeft &beyond weeshuizen gefinancierd, waar er in Botswana helaas veel van zijn. Er zijn rond het jaar 2000 grote problemen geweest met een aids epidemie en daardoor zijn veel kinderen wees geworden. Daarom zijn er veel weeshuizen nodig en daar helpt het bedrijf dus ook aan mee. Het was goed om te horen dat er goeie dingen gebeuren met het geld dat we hierheen brengen. 🙂
Daarna op het gemakkie terug naar de jeep gezoeft en toen op weg terug naar het kamp. We maakten nog een extra rondje omdat we langs veel laag gras konden rijden, waar we misschien springhazen of wilde katten zouden kunnen zien. Helaas zagen we die niet. Na een tijdje rijden kwamen we bij een verlichte boom aan, een boom met allemaal olielampen erin en een vuur en olielampen in een cirkel ruim om het vuur en de boom heen. Het bleek dat we daar gingen dineren, midden in het veld, en we werden weer toegezongen als welkom. Heerlijk vind ik dat, die mensen zingen zo mooi! We konden even onze handen wassen in een bak en kregen een toefje zeep en warm water over onze handen gegoten. Daarna konden we even bij het vuur zitten en werden we nogmaals toegezongen. Genieten hoor! Daarna konden we aan tafel, we zaten deze keer samen met Joseph en Melissa uit Minnesota. Twee jonge mensen die naar eigen zeggen door “the traveling bug” gebeten zijn en dus heel graag reizen. We hadden genoeg gesprekstof, waaronder Chili waar zij geweest zijn en wij nog heen willen, en natuurlijk europa en wat zij daar nog zouden moeten bekijken. Toen we het toetje hadden gekregen werd er weer gezongen en kwamen de mensen van het kamp allemaal richting onze tafel. Ze droegen een taart, en toen bleek dat Joseph en Melissa bijna zeven jaar getrouwd waren en dat werd dus op deze manier gevierd! Ze zijn helemaal niet van de belangstelling maar ik vond het nogal leuk dat iedereen aan onze tafel stond te zingen. Ik zat lekker mee te swingen en werd op een gegeven moment door een van de mannen opgehaald om een dansje mee te doen haha. En dat deed ik natuurlijk vol enthousiasme haha gelukkig was het donker 😀 .
Dat was wel een geweldige avond hoor, eerst al zo relaxed met dat bootje, dan die prachtige setting voor het diner en dan nog zo toegezongen worden ook. Enorm genoten.