Schorpioen!

Vanmorgen was de laatste ochtend dat we nog in Sandibe waren. We zijn nog met de morning drive meegeweest en we moesten dan iets eerder terug zijn zodat we nog snel wat konden eten en dan konden we met het vliegtuig mee.
Dus de wekker stond weer op zes uur. We werden gewekt met wat koffie. Gisterenmorgen hoorden we wel iemand koffie roepen, maar toen we de deur opendeden stond er niets. We begrepen er niks van, maar dachten nou, dat zullen we dan wel verkeerd hebben gehoord. Vanmorgen riep hij weer “coffee” en hoorde we wat geboink in de muur. Toen bleek er een deurtje te zitten waarin hij de koffie had gezet, en die wij van binnenuit ook konden bereiken. Hartstikke handig! Alleen een beetje jammer dat we het nu pas ontdekten, en ook dat de koffie veeeeeeeeeel te sterk was 😀
Na de koffie stonden we op, en wat doe je dan als eerste? Precies, “Pick some flowers” zoals Custard het altijd zei, Jeroen ging naar het toilet. Daarna ging ik naar het toilet, ik treed niet in details, maar ik heb over het algemeen mijn gezicht de andere kant op dan Jeroen… En bovenin het hoekje van het toilet zag ik… Een klein schorpioentje! Haha, het was echt een heel klein diertje dat stilletjes in zijn hoekje zat en daar bleef zitten. Dus Jeroen was naar het toilet geweest met dat beestje achter zich en had niets gezien. Later, vlak voor we weggingen ging ik nog maar een keertje voor de zekerheid, en toen zat hij er nog. Hij zag er klein en onschuldig uit, maar het was er echt wel een, dus best spannend.
Toen we naar beneden liepen richting de guides die ons kwamen halen, vertelde ik dat er een schorpioen in het toilet zat. Hij schrok een beetje en vroeg wat voor een het was. Hij legde uit, kleine klauwen en een grote staart was een gevaarlijke, kon dodelijk zijn, grote klauwen kleine staart had je een uurtje last van. En welke het dan was vroeg hij. Nououou, zeiden we, deze had echt geen grote staart hoor, hij was heel klein! We gingen samen kijken in het toilet, en hij zei meteen: “Maar dit is het gevaarlijke type!!”. Deze heeft hetzelfde effect als het gif van een cobra! Oh jeemig. En hij zag er nog wel zo onschuldig uit…
En hoe langer we het erover hadden, hoe stommer ik onszelf vond. Wij dachten wel even te kunnen bepalen dat dat beestje onschuldig was. Ik vond het ook hoe langer hoe enger, en toen ik eenmaal aan het ontbijt zat, zat ik te rillen bij het idee! Haha, uiteindelijk zakte dat ook wel weer, want het beestje was nog koud en zou zich toch niet bewogen hebben. Maar toch is het een vreemde gewaarwording. En een hele belevenis.
Na het ontbijt zijn we op pad gegaan voor de game drive. Gift vroeg ons welk dier we nog graag wilden zien. We hadden het daar toevallig gisteren over gehad, en we zouden beiden een luipaard nog wel erg leuk vinden. Dus dat vertelden we hem. Hij lachte een beetje en we gingen op pad. We reden een poos rond op zoek naar leeuwen en luipaarden en zagen een heleboel giraffen. Ook weer een groep olifanten met twee schattige kleintjes. Deze bleven wel netjes op afstand, hoewel de slurf van moeders wel weer omhoog ging toen we langs haar reden. Dus ik heb haar maar even goed in de gaten gehouden. 😀 . Uiteindelijk, toen we zo langzamerhand op de terugweg waren, kreeg Gift een bericht dat er ergens een luipaard was gezien! En hopsa, daar ging het gas er weer op! We schudden alle kanten uit op weg naar het luipaard en uiteindelijk vonden we hem ook nog! Hij lag in het gras en was daar heel moeilijk te zien. Maar we waren op korte afstand en later liep hij een stukje verder en was hij beter te bekijken. Wat een prachtig dier is het toch en wat werden we op onze wenken bediend! 🙂
Nadat we even van het diertje genoten hadden, moesten we terug omdat we ons klaar moesten maken om weg te gaan. We hadden ongeveer drie kwartier geloof ik en ik heb nog snel even wat toast en gekookte eitjes gegeten. Omdat het in afrika zo warm is, is er ook veel turbulentie, dus de vluchten zijn nogal “bumpy” zoals Heather de pilote steeds zegt. Een volle maag vind ik dan wel prettig. Dus nadat ik snel wat gegeten had konden we vertrekken. We zaten met twee mensen uit mexico in de auto en in het vliegtuig en dat was heel gezellig. We hebben lekker gekletst over vanalles en nogwat, was heel leuk. Ze zouden ook nog naar Amsterdam deze vakantie, dus we hadden wat te kletsen 🙂 . De vlucht zou in totaal ongeveer hooguit een half uurtje duren. Eerst naar Pom Pom, een vlucht van 15 minuten, om de mexicanen af te zetten. Daarna naar Nxabega, dat is een vlucht van 5 minuten. We waren er dus weer zo. Het heeft trouwens een interessante uitspraak, Nxabega. Je denkt wat doet die x daar? Nou, die spreek je uit als een kusje volgens Gift. Of zoals een ongeduldige puber. Moeder: “Ruim je kamer nou eens op!”. Puber “T… Jaaaahaaaaaa”. Snap je een beetje? Dus nTabega met een soppige T.

Onderweg van het vliegveld naar het kamp reden we mee met weer een nieuwe begeleider. Hij zou niet onze gids worden, maar was wel een grappige man die genoeg wist van de omgeving. Hij vroeg of we konden zien wat het verschil was met Sandibe. Dat is dat er hier veel meer water is, dat was wel te zien vanuit het vliegtuig. Ja, zegt ‘ie, en we hebben hier ook woestein en toen wees hij naar het zandpad waar we op reden. Grapjas. En hij zei ook dat het tweeenhalf uur rijden was naar Nxabega. Jaja. Tien minuutjes bleek het te zijn 😀 . Vrolijke kerel.
Toen we aankwamen werden we weer toegezongen door het personeel. Prachtige welkomstmuziek. Daarna kregen we meteen een koud nat handdoekje om lekker ons gezicht mee af te vegen, en daarna een koel drankje. Wat een verwennerij. Daarna kregen we uitleg van het kamp en hoe het hier werkt. Dat is niet heel anders dan in de andere kampen, dus daar waren we snel klaar mee. Toen kregen we nog een heerlijk buffetje met kippenpootjes, andijvietaart, druiven, twee soorten salades enzovoorts, konden we allemaal naar believen opscheppen. Heerlijk.
Na het eten zijn we naar onze nieuwe tent gebracht en hebben daar even onze spullen neergelegd. Daarna konden we weer mee met de middag-safari, die uiteindelijk niet zo heel bijzonder bleek. Er was wel een enorm schattig zebra’tje dat maar een uurtje of vijf oud moet zijn geweest volgens onze nieuwe gids. Deze heet AK overigens. Een collega van onze gids had vanmorgen een zebra gezien die het moeilijk had, dus dat zal de moeder zijn geweest.

Heel erg schattig!

Veel meer dan dat en een wildebeest hebben we niet gezien vanavond.
Na de safari zijn we heel even naar de kamer gegaan om daarna teruggebracht te worden voor het eten. En na het eten lekker douchen en naar bedje toe. Morgenochtend is het weer vroeg dag, met de volgende safari!