Aapjes kijken

Vanmorgen om zes uur werden we gewekt en om half zeven opgehaald voor het lichte ontbijt. We hadden niet heel goed geslapen want midden in de nacht waren we wakker geworden van een nijlpaard. Die was heel dicht bij onze kamer uit het water gestapt en lekker aan het eten. Dat maakt herrie zeg! Ik dacht hem even te gaan bekijken en stommelde uit bed en scheen met de zaklamp. Maar het dier schrok zich dood en vluchtte snel het water weer in. Vrij kort daarna hoorden we hem er weer uitkomen en ging hij rustig verder met eten.

Na het ontbijt vertrokken we voor de safari. We zagen weer allerlei soorten dieren, Antilopes, Impala’s, Reedbucks (geen idee wat dat in het nederlands zijn) enzovoorts. En na een poosje kwamen we weer een cheetah tegen. Het was een vrouwtje en ze lag helemaal alleen te liggen op een heuveltje.

Volgens Gift had ze honger, want ze was aan het rondkijken voor Impala’s ofzoiets en ze had een dunne buik. Hij vond het bijna zielig zei hij.

Na een tijdje stond ze op en liep ze naar het volgende heuveltje. Ze rook een mannetje want die was in de dagen ervoor daar in de buurt geweest. Ze liep naar een meer toe en daar zagen we een giraf die dorst had. In één beeld een giraf en een cheetah, prachtig!

Na een tijdje kwam er een tweede auto kijken en iets later ook nog een derde.

Vervolgens werd er door de radio gezegd dat er nog een vierde auto in de wacht stond. Maar er mogen maar drie auto’s gelijktijdig bij een dier kijken, dus we maakten plaats voor de vierde auto en gingen verder op zoek naar nieuwe dieren. En warempel, we vonden een stel wilde honden. Die waren niet heel erg actief. Het was wel grappig om te zien, ze zagen er allemaal heel diep slapend uit, maar hadden allemaal hun oren omhoog. En als er een vreemd geluid was, zag je ze allemaal tegelijk met hun hoofd omhoog schieten. Ze letten dus wel degelijk goed op. Nadat we daar een tijdje gebleven waren reden we verder, op zoek naar nog meer nieuws.

En dat vonden we wederom! Deze keer waren het vier leeuwen die op pad waren. We zagen ze omdat ze heel hard voor ons wegrenden, deze waren de auto dus nog niet echt gewend. Moeder en drie jonge mannetjesleeuwen van ongeveer twee jaar oud. Ze liepen door het bos en we volgden ze, maar dat viel niet mee. Ze liepen door vrij dicht struikgewas en daar was onze auto niet zo heel goed in. We moesten ze eigenlijk laten gaan omdat het te dicht was. We verloren ze dus uit het oog, maar even later zagen we ze weer en toen lagen de mannetjes lekker onder een boom in de schaduw te relaxen. We reden zachtjes hun kant op en ze hielden ons scherp in de gaten. Ze keken vooral naar de wielen, want die zien ze goed bewegen. De rest van de auto schijnen ze niet te snappen, dus daar kijken ze niet naar. Gek hoor, want af en toe werd ik toch recht aangekeken had ik het idee. Maar niemand zag in mij een lekker hapje gelukkig. We reden telkens een klein stukje en zetten dan de auto stil om ze op de foto te kunnen zetten vanuit een andere hoek. Ik begon me op een gegeven moment wel ongemakkelijk te voelen, want telkens als we stil stonden gingen ze relaxen, maar als we gingen rijden waren ze meteen weer alert. We stoorden ze dus telkens en dat begint steeds moeilijker te worden. We denken vaak dat we de dieren eigenlijk met rust zouden moeten laten. Maar als het toerisme er niet was geweest, was het hele park er misschien niet geweest en was het mogelijk anders afgelopen met alle dieren. Dat is een beetje de tweestrijd.

Na een tijdje lieten we ze inderdaad met rust en zijn we teruggereden. We reden achter de boom langs waar ze onder lagen en daar konden ze ons niet meer zien. Toen we aan de andere kant weer tevoorschijn waren, waren de leeuwen dus ook gevlucht. Dat had ik wel verwacht en voelde niet zo goed. Toen we daarna langs de plek kwamen waar de wilde honden hadden liggen slapen, zagen we dat ze weg waren. Ze waren voor de leeuwen gevlucht zei Gift, hij kon zien aan de sporen dat ze op volle snelheid weggerend waren.

Toen we terugkwamen in de lodge zijn we meteen aan een tafeltje gaan zitten voor de lunch. Jeroen ging even een korte broek aandoen op de kamer, en ik dacht wat duurt dat toch lang! Toen hij terugkwam vertelde hij dat er apen hadden huisgehouden op ons terras Ze hadden er een enorme troep van gemaakt, alle kussens waren opengeritst en er lag overal kussen-pluis. Toen hij aankwam zag hij er eentje uit het zwembadje drinken. Ze keken hem brutaal aan, maar zodra Jeroen brutaal terugkeek gingen ze ervandoor 😀 . Wat een monsters. Het was echt een hele vieze troep geworden, dus dat hebben we maar even gemeld zodat het schoongemaakt kon worden.

Na de lunch zijn we lekker even in de zon gaan zitten. We hadden weinig behoefte aan nog een safari dus we zijn weer lekker op de kamer gebleven.

Het publiek in deze lodge is trouwens wel wat anders dan in de vorige. Er liep hier zelfs iemand rond in een colbert! En een dame met een handtas! Wat is dat dan, een handtas mee op safari. We begrepen het niet helemaal. Het is allemaal zo luxe dat je van die golflui erbij krijgt geloof ik, had voor ons niet gehoeven. Maar het is nog wel te doen omdat we deze keer niet met z’n alleen aan één tafel hoeven te eten.

Toen we terugkwamen van de middag thee vonden we een leuk berichtje op ons bed, samen met onze sportkleding die voor ons gewassen was.

’s Avonds werden we weer opgehaald. Sinds het nijlpaard vlakbij in de weg stond, komen ze ons met z’n tweeen ophalen. Is blijkbaar toch wat veiliger.

Nu lekker op tijd slapen en morgenochtend nog met een korte safari mee. En dan weer op pad naar de volgende accomodatie. Ik ben benieuwd!